Dom Tagashashiego

- Wątpię, abym ukrył notes w liceum.
Upił łyk herbaty. Przeszył Toichiego wzrokiem. To spojrzenie nie należało do najprzyjemniejszych...
- Jeszcze nie powiedziałem, że się zgadzam na współpracę. I cóż... osobiście nie byłbym zadowolony z takiej przewagi: skoro nie będziesz miał wyrzutów sumienia po zabójstwie człowieka, to jest mi cię, szczerze mówiąc, żal.pl. A co do rodziców... Matka nie żyje, ojciec pracuje za granicą.
Ponownie się napił.
- Do czego w ogóle miałbym wykorzystywać te kartki według ciebie?

Nie, nie da rady mu wprost zaprzeczyć. Nie wiedział nic o każdym, ale wiedział, jak to jest z nim. Otwierała się właśnie przed nim gra, na którą nie mógł zwyczajnie zamknąć oczu.
- Jestem Shi-ni-ga-mi, pamiętasz? Nie widać mnie na zdjęciach i nie odbijam się w lustrze. - zachichotał.
Pytanie brzmiało: jak to miał właściwie rozegrać? Mógł po prostu donieść o Toichim na policję. Ale wtedy wszystko by się ot tak skończyło, z jego życiem na czele. Mógł odmówić jego propozycji, ale skutek pewnie byłby ten sam.
Mógł też się zgodzić. Co oczywiście oznaczało oficjalne uznanie jego zwierzchnictwa...
- Swoją drogą, nie każdy czuje dreszcz. Niektórzy czują gęsią skórkę, niektórzy panikują, a niektórzy stoją jak słupy ze zdziwienia czy podniecenia. Znałem nawet jednego, który wyskoczył przez okno z piątego piętra, zaraz po tym, jak dostał ode mnie notes... I gdzie tu logika?
Aczkolwiek nie miał wyboru. Musiał się zgodzić, jeśli chciał jeszcze w ogóle wyjść na swoje.
W jego oczach pojawił się jakiś dziwny, drapieżny błysk. Pierwszy raz, od dobrych czterech lat. Nawet się uśmiechnął. Nie był to bynajmniej miły uśmiech, raczej jeden z tych przebiegłych, złowrogich.
- Zgoda. Będę ci pomagał.
*Albo raczej: ty będziesz pomagał mi.*
- Chciałbym też wiedzieć ile właściwie wiesz na temat obecnej sytuacji. Co wiesz o innych posiadaczach notatników, jakie jest twoje miejsce w ostatnich wydarzeniach i tak dalej. Naturalnie za to podzielę się posiadanymi przeze mnie informacjami.

-Z tego wszystkiego wynika że nie masz za dużo informacji..Inni posiadacze notesów...Rozważałem sprawę ich, ale uznałem że mam tą przewagę że nic o nich nie wiem!- i nagle musiał się zatrzymać. Zastanowić dokładnie jaki on ma na to wszystko wpływ. -Robiłem testy oraz zabiłem kilka osób. . . Przepraszam, nie osób. Tchórzy. A swoje działania na razie mam zamiar ukształtować na wzór sekty...jakieś uwagi , bądź pytania?

*Masz broń Kiry, zachowujesz się prawie jak Kira... Ale jesteś najwyżej jego imitacją. Ot, dziecko, któremu dano broń do ręki.*
Upił kolejny łyk.
- Krótko mówiąc, sam nic nie wiesz. To na razie względem uwag. Co do pytań: co rozumiesz przez "Swoje działania na razie mam zamiar ukształtować na wzór sekty"?
- Zamierza przywdziać dziwne, mistyczne szaty i prawić dziwne, niezrozumiałe dla nikogo ale akceptowane przez wszystkich teksty, o zbawieniu i przyszłości energii wszechświata kosmicznego buraka. - zachichotał Shikaku.

- Cóż, oficjalnie jeszcze mi się nie przyznałeś, że to była twoja sprawka. A wszystkie twoje słowa raczej wskazywały, że nic konkretnego jeszcze nie zrobiłeś. - Noburo wydawał się rozbawiony - Próbuj wyrażać się precyzyjnie.
Z jakiegoś powodu zaczął ponownie mieszać herbatę łyżeczką.
- W gruncie rzeczy: co chcesz w ten sposób osiągnąć? Jaki jest w ogóle twój cel? Jeśli w ogóle jakiś masz.

Spojrzał na szachownicę.
- Tak, gratuluję. Zamatowałeś samego siebie, jednocześnie przegrywając. Jeśli tak samo postępujesz w prawdziwym życiu, to nie wróżę ci najlepszej przyszłości.
Sięgnął ponownie po filiżankę i upił łyk.
- Nie rozumiem tylko skąd idea, że cokolwiek co chciałbym zrobić na tym świecie, w jakikolwiek sposób wiąże się z jego ulepszaniem? Dlaczego nie miałbym tego wykorzystać, by wywołać na świecie chaos i go sobie podporządkować? Kto wie, może właśnie to robiłem kiedyś, jak... nie, przepraszam: JEŚLI miałem notatnik?
*Nie, raczej nie miałem takich celów. Chociaż, kto wie, co mi mogło odbić po otrzymaniu czegoś takiego. Niewątpliwie zmienia to człowieka.
Choć gdybym teraz miał dostać notatnik, wiedziałbym, co bym zrobił.*
- Niezależnie od wszystkiego, uważam, że sprawą priorytetową jest ustalenie czego się da na temat pozostałych posiadaczy notatników. I zdobycie ich notatników, aby się upewnić, że nikt następny nie będzie nam szkodził. Niezależnie od tego jakie jest moje podejście do ulepszania świata: ciężko będzie to zrobić, skoro po mieście kręci się jeszcze jedna, dwie, może nawet trzy osoby, o takiej samej mocy, a odmiennych koncepcjach świata. A nawet jeśli ich idea zgadza się z twoją, to nie mamy żadnej gwarancji, że nagle ich nie zmienią, bądź władza nie uderzy im do głowy.
Jeszcze jeden łyk herbaty.
- Oczywiście, to ja tu jestem przyparty do ściany, więc to ty o tym zadecydujesz.

-Matowanie siebie na świecie jest częstym przypadkiem, jednakże zazwyczaj robi się to nieświadomie.- podrapał się w ramię i wsłuchał w słowa Noburo.-Chcesz, nie chcesz zrobić...I tak znam twoje imię i nazwisko, nawet twarz. Więc apokalipsa nas raczej nie czeka...-przeczesał włosy ręką, znów słuchając wypowiedzi ciemnowłosego.
-Szukanie innych posiadaczy jest delikatnie bezcelowe...To jak igła w stogu siana. Ostatecznie mogę się w niewielkim stopniu ujawniać, co może poprowadzi do ujawnienia innych, bądź zrobimy ogólne zamieszanie z jakąś firmą. Takeshita corporation, tak to szło? Oni już mieli problemy z prawem. Zrzucimy winę na nich zabijając ich wrogów. Potem posiadacze notesów będą mogli chcieć się spotkać z tym 'władającym' w korporacji, a my wychwycimy jakoś te wiadomości...co ty na to? Oczywiście też nie będziemy hamować swojej normalnej działalności...przez co będziemy ciągnąć po dwóch liniach. Może nawet ty byś chciał się zająć tą sprawą z firmą, a ja nadal będę eliminować tchórzy..?

- Dobra, wbrew pozorom cenię sobie własne życie, więc nie będę nic kombinował. - wypił kolejny łyk herbaty.
Zastanawiał się, ile właściwie może mu powiedzieć. Coś na pewno musiał: ciężko współpracuje się z kimś, kto nie wie kompletnie o niczym. Na pewno nie będzie mówił wszystkiego, jeśli nie będzie musiał.
Postanowił więc zacząć od najnowszych wieści.
- Poszukiwania innych posiadaczy może być faktycznie problemem, nawet, gdybyśmy obszar poszukiwań okroili tylko do Tokio. Niemniej, jak sądzisz, Toichi-kun... Ile jest aktywnych posiadaczy notatników, pomijając ciebie?
Jego planu nie skomentował, najwyraźniej na razie go rozważając.

-Ostatecznie może być ich czterech, jeśli działają podobnie do mnie i chcą 'rozdawać' swoją moc. Jeśli nie to jest ich dwójka, ten zabijający przestępców i ten drugi 'psychiczny' , który zabija i przestępców i cywilów..- mówił patrząc jak Noburo sączy herbatę. Teraz pojawiły się pewne wątpliwości w głowie Niji'ego. Ale puki co były małe..
-Ahh...wracając do twoich wcześniejszych słów. Wcale nie uważasz że jesteś przyparty do muru, prawda? Bo w rzeczywistości, też nie widzę byś był.

- Cóż... Możesz mnie zabić w dowolnym momencie, muszę tańczyć jak mi zagrasz. Jeśli to nie jest przyparcie do muru, to już nie wiem czym jest. - wrócił do swojego chłodnego, rzeczowego tonu. Uśmiech także zniknął z jego twarzy, zastąpiony zwyczajową miną. Tylko ten drapieżny błysk czaił się gdzieś tam głęboko w oczach.
Dopił herbatę do końca i odstawił filiżankę na stół.
- Czterech w najgorszym wypadku... a więc zostało trzech na planszy.

-Ale raczej wiesz to, że nie zabiję cię od tak...- mruknął do niego kręcąc oczyma. Są ludzie i zabawki, tych pierwszych nie zabija się, jeśli nie stają się tym drugim. A Noburo raczej nie ma zamiaru stać się 'plastikową' figurką.
-Jeśli powiadasz że trzech...To jeden został złapany, a ty się o tym dowiedziałeś, tak? Bądź zginął, czy coś...Więc jeśli on stracił notes, kartki też nie dochodzą do tego, który z nim współpracował. Czyli zostaje dwóch...Jednak notes może przejść do innych rąk, czyli znów trzech, bądź zostanie zniszczony , ostatecznie zabezpieczony przez policję, bądź osoba mająca go nie będzie miała potrzeby używania tej broni..Czyli dwóch...Ale jest jeszcze warunek że ten złapany miał tylko kartki, a kolejny cały notes i może dać kartki komuś innemu. Wtedy mamy znów cztery osoby. Jak myślisz, ilu możemy wykluczyć?

Oj tak, Noburo jest tym, który porusza pionkami, a w najgorszym wypadku pozwoliłby sobie na bycie ważną figurą. Nie zniósłby myśli, że może być zwykłym pionkiem.
No dobra, może by zniósł, w jakiś konkretnych, wyjątkowych okolicznościach. Np. w wypadku amnezji, wstrząsu lub prania mózgu...
- Nie wiem za dużo w tej kwestii. Wiem tylko, że Kira mordujący cywili i przestępców został schwytany, a jego notes jest w rękach policji. Swoją drogą: shinigami wpisał owego Kirę do notatnika. Tak można?

Shikaku zachichotał.
- A czemu nie? Jeśli ktoś ma notes należący do shinigami, to ten shinigami ma prawo zapisać owego kogoś do swojego notesu. - ponownie zachichotał. Wrócił do normalnej pozycji i wylądował na kanapie - To samo się tyczy też ciebie... - wskazał na Niji'ego. W ostatniej chwili ugryzł się w język. W końcu, nie wolno mu zdradzać nazwisk, prawda? - ...Posiadaczu notatnika-kun. W każdej chwili możesz wylądować tutaj. - popukał swoją ksiegę.

Gdy Noburo pytał Shikaku o tą zabawę spojrzał się kantem oka na shinigami.-Nie będę mówić że tego nie zrobisz, bo byś zrobił to by sobie udowodnić że możesz... Jak widzisz Noburo, jesteśmy w podobnej sytuacji! To coś też może mnie zabić..Jaki mamy dalszy plan działania? No i wciąż nie wiem ile kartek ci jest potrzebne...Ale skoro Kira został złapany, możemy wciąż udawaćże jest - by ostatecznie inni posiadacze wciąż widzieli tego konkurenta i szukali go, mimo że go nie ma.- powiedział spokojnie postukując palcami o kolana. Nuda doskwiera delikatnie, bo w końcu takie planowanie do najciekawszych nie należy.

- Ha! A wiesz ilu twoich poprzedników mam zapisanych? - zawołał radośnie, po czym(suprise!) zachichotał - Nie, oczywiście nie wiesz. Chociaż możesz sobie wyobrażać.
Noburo spoglądał na robiącego fikołka w powietrzu shinigami.
*Naprawdę tacy jak on rozdają coś takiego, jak notatnik śmierci?*
- Z tym, że ty mnie nie zabijesz, bo uważasz mnie za przydatnego. O ile się orientuję, on - wskazał na shinigamiego - nie ma żadnych korzyś...
- Hej! - przerwał mu głośno, wydawał się oburzony- Ja mam imię! I nie łudź się, nie wpiszę go za szybko, więc mnie nie prowokuj. Ciebie też mogę wpisać, bo czemuż by nie? - nie wytrzymał: zaśmiał się.
Tagashashi westchnął cicho.
- Można by się podszywać po owego złapanego, po czym szukać pozostałych posiadaczy notesu, niby to w próbach skontaktowania się z nimi. Oczywiście wymagałoby to dużej ostrożności, bo policja także na pewno chętnie skorzystałaby z możliwości kontaktu.
*Niestety, jeśli mielibyśmy skontaktować się z nim publicznie, przez media, tak jak to bywało cztery lata temu, to trzeba korzystać z szyfru. To z kolei jest utrudnione. Kiedyś korzystali z szyfru, który zrozumiały był tylko dla kogoś, kto jest wtajemniczony w całą tą sprawę. A skoro policja wie o tym wszystkim: nie będzie miała problemu z rozszyfrowaniem wiadomości zakodowanej w ten sposób... Nie, trzeba wymyślić inny sposób.*
- Niemniej na razie rozsądnie byłoby się nie wychylać. Można podszywać się pod tamtego Kirę, prowadząc takie same działania, jakie prowadził on. To też zbije z tropu policję: pomyśli, że złapała innego człowieka, niż ten, którego ścigali. Przy okazji będziemy mogli się zorientować ilu posiadaczy notatnika faktycznie działa. - pauza - I musimy być przygotowani, że policja też będzie bawiła się w dezinformację.

-Hmm...więc zrobimy tak, że ty będziesz udawać tamtego, ja nadal będę sobą, dobra? Co jakiś czas będziemy się kontaktować...No i jeśli jakimś cudem policja będzie mnie chciała złapać, bo KTOŚ, coś powie. . . Uwierz że nie będę musiał za dużo pisać.- wyjął z kieszeni kartkę po czym przekreślił przyczynę zgonu zanotowaną wcześniej. Położył kartkę na stole wraz z długopisem i spojrzał na Noburo.
-Jutro przyniosę tego więcej...

- Stawia mnie to w bardzo interesującej sytuacji, jeśli tym KIMŚ nie będę ja. Ale uwierz mi, nie jestem głupi: potrafię sobie wyobrazić ile czasu może zająć wypisanie imienia i nazwiska na kawałku papieru. - wziął kartkę ze stołu - A co do kontaktu... Zamierzasz mi dać swój numer na przykład na komórkę, czy aż tak mi nie ufasz?
Noburo tego nie okazywał, ale ogarniały go wątpliwości. Czy będzie w stanie udawać tamtego? Jeszcze pół biedy z udawaniem usposobienia i działań, ale czy będzie w stanie zabijać? I to tak masowo?
Schował kartkę do kieszeni.

-Komórka, komórka...To jest kłopotliwe...Nie mam! Zgubiłem. . . I muszę kupić. Właściwie muszę kupić sporo rzeczy...Nie wiesz czy nikt nie ma tutaj obok czegoś do wynajęcia? Nie chcę siedzieć babci na głowie...- stanął patrząc na Noburo. Musiał jakoś wyprowadzić Yokai od siebie i zacząć znów działać. Jego dobre serce jest delikatnie nieprzydatne.
-Jak myślisz...uda ci się zapełnić dzisiaj całą kartkę?- powiedział z pewną wątpliwością w głosie.

Całą kartkę?! Noburo nie był pewny, czy zmusi się do wpisania choć jednego nazwiska.
- Nie wiem... Zależy ile nazwisk ze zdjęciami uda mi się odnaleźć. - wyraźnie dało się słyszeć zawahanie. I odpowiedział też odrobinę zbyt szybko.
Oczywiście, odnajdywanie nazwisk nie stanowiło ŻADNEGO problemu i Tagashashi o tym wiedział. Umiał korzystać z sieci. Informacje o przestępcach tam są. Nie mówiąc już o całych masach cywili na różnorakich portalach społecznościowych. Także to żaden problem.
Problemem było jego własne sumienie.
Taka prawda: Teishoku nie znał prawdziwej mocy tego notesu od początku, na pewno wątpił w jej działanie. Więc w pierwszym zabójstwie przemogła ciekawość. W drugim też: w końcu trzeba się upewnić. W trzecim, czwartym i piątym też zapewne pomogła. A potem idea "ja pomagam w ten sposób światu", więc następna setka idzie do piachu. A po pierwszej setce(albo nawet wcześniej) sumienie przestaje się czepiać. Tylko, czy to faktycznie jest dobre?
Nie, żeby którąkolwiek z tych wątpliwości miał wypowiadać na głos.
- Trzeba uwzględnić fakt, że kiedyś byłem głównym podejrzanym Kirą. Kiedy ataki się nasiliły, byłem jedną z pierwszych osób, na którą policja zwróciła uwagę. Na pewno wciąż trzymają na mnie oko.

-Myślisz że przez cztery lata cię obserwują? Hmm... daj mi swój numer i potem zadzwonię. Zrobię lekkie zamieszanie, przyjdę po ciebie i pójdziemy na zakupy, cooo?!- krzyknął z entuzjazmem, zakręcił się i wskazał w stronę drzwi.-Otworzyysz?- popatrzył i na Shikaku i na Noburo.

Noburo nie odpowiedział. Wstał. Poprowadził go do drzwi, które otworzył kluczem.
Shikaku podszedł.
- A, właśnie, Tagashashi Noburo-kun: nazywam się Shikaku i z góry odradzam wpisywanie tego do notesu. Marnowanie kartki. - zachichotał. Wyciągnął swoją księgę i co nieco w niej zapisał.

Zirytowało go że Noburo nie odpowiedział, ale mniej więcej znał już jego charakter. Założył swoje buciki po czym ruszył na zewnątrz. Pomachał jak najszybciej chłopakowi by ten zobaczył jak to robi przed zamknięciem drzwi. Poszedł gdzieś w miasto.
Z/T