Dom Tagashashiego

- Tak sądzę, że coś ukrywasz. Może to są faktycznie twoje zajęcia.
Ruch. Herbata.
- Bawisz się w poszukiwanie Kiry, jak setki innych nastolatków? Jeśli nie masz jakiegoś asa w rękawie, to moja rada brzmi: Daruj sobie.

-Przykro mi Noburo-san...nie jestem tak wspaniałomyślny by szukać samego siebie...I nie ważne jak bym się starał, nie będę też w stanie zgubić siebie, by się znaleźć w owocu poszukiwań...- gadał z sensem, którego prawie nie było , jednak dla Noburo jako studenta Psychologii nie powinno być trudno. Pewnie rozmawia z trudniejszymi osobami w ramach zajęć.-Taak...właśnie zadeklarowałem się że jestem Kirą...- powiedział cicho patrząc w szachownicę..-Można jeszcze herbaty?- uśmiechnął się i spojrzał na niego, wyciągając w stronę jego osoby filiżankę.

Do Noburo przyszła wiadomość SMS od Ishigami'ego.
Miała prostą, krótką treść.
"Zabójca został schwytany."

- Proszę bardzo. - powiedział dolewając mu* - A więc twierdzisz, że jesteś Kirą...
Tagashashi się nie przejmował: na świecie było wielu, wielu, wielu ludzi, którzy twierdzili, że są Kirą. W samym Tokio pewnie było ich niemało. Chociaż głównie takie interesujące poglądy głosili w internecie. A ten tu, nieważne na razie, jak się nazywa, przyszedł do jego domu i powiedział "Jestem Kirą".
*No, trzeba przyznać: to coś nowego.*
Niewielki papierek, który wciąż trzymał w ręce, schował do kieszeni.
*Jest to na swój sposób ciekawe... Tadashi twierdzi, że Kira zabija poprzez notes śmierci. Tadayoshi wydaje się popierać tą teorię. Do tej pory wiedzieliśmy o tym tylko ja, Tadashi, Kamuro, Taihen i Tadayoshi. Teraz przychodzi on... załóżmy na chwilę, że to rzucenie karteczki, to nie było zwykłe wygłupianie się, że mimo wszystko miało jakiś sens. Wtedy stanowiłoby aluzję... Ale to by znaczyło, że on o wszystkim wie...*
Jego rozmyślania przerwał dźwięk przychodzącego SMS-a. Wyciągnął z kieszeni komórkę. Odczytał go. Schował komórkę z powrotem.
- A więc twierdzisz, że jesteś Kirą... - powtórzył - Jakieś argumenty na poparcie tej tezy?

*-zapomniałem dodać wcześniej: dzbanek też stał na stoliku, z boku.

-Nie mogę zabijać bezbronnych ludzi, są tacy, którzy giną bo muszą...Właściwie bo chcą, a teraz nie mam dostępu do informacji...- napił się herbaty i odruchowo już przestawił figurkę, by zagranie trwało dalej.-Noburo, co byś zrobił, gdybyś mógł zabić Każdego...co?- jeśli odpowiedź Noburo go usatysfakcjonuje, wtedy będzie mógł realizować swój plan, gorzej jeśli nie. -Ta karteczka ci się nie przyda, uwierz..- mruknął i popatrzył w poszukiwaniu Shikaku.

Po chwili przyszedł kolejny sms. Jego treść brzmiała.
"Za kilka minut zadzwonię do Ciebie. Jeśli nie jesteś sam, nazywam się Kyo Fujibayashi"

Shikaku nie ruszył się ani o milimetr. No, nawet, jeśli się ruszył, to twoje oko nie było w stanie wychwycić takiej różnicy. Ot, stał sobie po prostu uśmiechnięty.

- Gdybym mógł zabić każdego, ot tak, bez żadnego wysiłku, to nie zabiłbym nikogo. Jaki to miałoby sens? Zresztą: niemożliwym jest, aby człowiek mógł zabić każdego. To jest niemożliwe i nienaturalne. Z taką mocą nie byłbym człowiekiem. - odpowiedź. Herbata. Kontynuacja:
- Wierzę, że mi się nie przyda. Ale tobie w takim razie też nie. Dlaczego miałbym uwierzyć, że jesteś Kirą? Im dłużej gramy, tym mniej mi dajesz powodów do zaufania. - przestawił konia - Szach.
Zaraz potem otrzymał kolejnego SMS-a. Przeczytał go szybko i schował komórkę do kieszeni.

-Niewłaściwie jest używanie telefonu w towarzystwie, nawet w towarzystwie idioty.- powiedział obojętnie patrząc na szachownicę. -Już nic dalej nie poradzę, a masz może gry video? Na pewno mi lepiej by poszło!- powiedział wesoło. Włożył rękę do kieszeni i wyciągnął powoli karteczkę. -Masz coś do pisania..?

I wtedy właśnie telefon zadzwonił.

- Prosiłbym o wybaczenie. Fakt, że jesteś idiotą mogę jeszcze tolerować. Fakt, że cały czas starasz się mnie okłamać, już mniej. Niestety, ale sprawa była ważna.
Upił łyk herbaty i pustą filiżankę odstawił na stół.
Wyciągnął długopis z kieszeni i po prostu wyciągnął go w stronę "Kiry".
- Twoja gra jest żałosna. Ale zgaduję, że jesteś z tych, którzy przywykli do korzystania z palców, niż z głowy. W przeciwnym wypadku umiałbyś chociaż porządnie kłamać.
Tak, uczepił się tego. Jeśli chcesz zaminusować u Noburo: nieudolnie próbuj go okłamać. Stara sprawdzona metoda.
- Masz jakąś konkretną grę na myśli? - ledwo skończył, rozległ się dzwonek telefonu.
- Musisz mi wybaczyć mój brak kultury. - powiedział spoglądając na wyświetlacz - A właściwie nie musisz. Ale i tak zamierzam odebrać, ważna sprawa.
Nacisnął zieloną słuchawkę.
- Moshi Moshi?

Noburo słuchał głosu z słuchawki, a Nij'iego już nie było. Na kartce napisał " śmierć w ogniu swojego domu.". Wybiegł, podbiegł do płotu przeciwnego rzucił kamieniem w okno, a gdy właściciel domu wyjrzał wpisał go do notesu* i wrócił jak najszybciej do Noburo. Jeśli dom ten okazał by się pusty, to pobiegł by do drugiego, a jeśli kolejny to do trzeciego, a jeśli i trzeci to po prostu by wrócił zawiedziony.

*- w Japonii na ogrodzeniach znajdują się tabliczki z imionami i nazwiskami właścicieli.Głównie w domkach jednorodzinnych.

//Zacznijmy od tego, że fakt iż Noburo odebrał telefon nie oznacza że pozwolił Ci zapisać śmierć w ogniu - zwłaszcza biorąc pod uwagę to co właśnie usłyszał przez słuchawkę. A po drugie, wątpię by twoja postać była Speedy'm Gonzalezem, i podejrzewam że nie teleportował się nagle z domu, a więc na to też musiałby stracić czas. Noburo zdążyłby go zatrzymać. NIE DECYDUJ za innych graczy. Jeśli Nobu miał fizyczne możliwości Cię zatrzymać, nie masz prawa uznawać że jest inaczej. Dlatego otrzymujesz ostrzeżenie za nieklimatyczne zagranie.
I faktycznie, zapisuje się nazwiska przed domami. Ale same nazwiska. Nie podaje się tam imion właścicieli.
A nawet gdyby, nie masz pewności że osoba która wyjrzy będzie właśnie właścicielem.//

Na chwilę go wmurowało.
*Death Note... prawdziwy? Ale jeśli tak...*
Otrząsnął się błyskawicznie. Ktoś podający się za Kirę, najpewniej wiedzący o notesach śmierci pisał coś na oderwanym kawałku kartki wyciągniętym z kieszeni. Nie, nie pisał: biegł właśnie w kierunku drzwi wyjściowych.
Noburo wstał, zdecydowanie gwałtowniej niż zwykle i szybkim krokiem poszedł za nim.
- Fujibayashi-kun, porozmawiamy później. - głos mimo wszystko miał spokojny, choć coś bliżej nieokreślonego się w nim zmieniło - Właśnie mam gościa w domu i nie wypada mi rozmawiać.
Po tym słowach rozłączył się i schował komórkę do kieszeni, wracając do "pościgu" za "Kirą".
I nie miał raczej większych problemów z dogonieniem go. Ponieważ, jak wszyscy wiemy, posiadacze notesu teleportować się nie potrafią, to zamknięte na klucz drzwi wejściowe powinny dla niego stanowić niezłą przeszkodę na początek.
A ponieważ zaraz po drzwiach wyjściowych jest korytarz, z którego odchodzą wejścia do poszczególnych pokoi, po chwili ścigany znalazł się pomiędzy Noburo, a zamkniętymi drzwiami, mając po bokach ściany.
- Zmieniłem zdanie. - powiedział chowając komórkę do kieszeni. Stał niecały metr od niego - Możemy jednak porozmawiać bez szachów.

Zamknięte drzwi rzeczywiście stanowiły przeszkodę. W ręku miał już wytrych, gdy pojawił się Noburo. -Czemu tak nagle zmieniłeś swoje zdanie Noburo-san?- powiedział odwracając się z uśmiechem na ustach. Kartkę zwinął w rulonik i schował do kieszeni i długopis powoli też. -Długopis sobie zostawię...to takie pewne zabezpieczenie.- wycofał się i poczekał aż Noburo zejdzie mu z drogi. Chciał wrócić do salonu i znów napić się herbatki.-A o czym teraz chcemy rozmawiać Noburo..?- mruknął cicho stojąc koło niego.

Poprowadził go z powrotem do salonu. Dolał herbaty sobie i jemu, wskazał mu ponownie miejsce, po czym usiadł na swoim. Aż do tego momentu nie odezwał się ani słowem.
- Doszedłem do wniosku, że skoro podajesz się za Kirę, to nie wypada tak po prostu zakończyć rozmowy, tylko posłuchać, co masz do powiedzenia. Jest mimo wszystko cień szansy, że mówisz prawdę.
Nie było po nim widać, aby się przejmował czymkolwiek. Lata praktyki. Tak naprawdę to się przejmował. I to nawet całkiem sporo.
*Zabójca został schwytany. Ale nie od dziś wiemy, że jest więcej niż jeden Kira. Jeśli ten tu jest jednym z nich, to chyba miałoby jakiś sens... Jedna z ofiar sprzed czterech lat zapisała moje imię i nazwisko na ścianie, stąd można podejrzewać mój związek z tą sprawą. Mógł na to natrafić i przyjść, aby sprawdzić, ile faktycznie wiem. Po co się przyznał? Chce mnie zastraszyć?
A co najważniejsze: czy on jest faktycznie Kirą, czy po prostu wie na tyle dużo w tej sprawie, że może go udawać? Coś zdążył zapisać... Czy możliwym jest, że na kartce widnieje Tagashashi Noburo?*
Upił łyk herbaty.
*Jeśli tak, to czeka mnie śmierć przez zawał serca. Zapisał za mało, na jakąś skomplikowaną przyczynę, więc co najwyżej widnieje tam moje imię i nazwisko i data śmierci...*
- Więc, Kiro, w jaki sposób zabijasz? Muszę przyznać, że jest to temat, który mnie bardzo ciekawi.

A Shikaku zniknął z pola widzenia, gdy Noburo zbliżał się do salonu, by po chwili ponownie się pojawić w tym samym miejscu, niecały metr za nim. Wciąż się uśmiechał i pewnie gdyby nie okoliczności, roześmiałby się na głos.

-Hmm...- upił łyka herbaty patrząc się na Noburo.-Sądzę że wiesz jak zabijam, przynajmniej mam takie podejrzenia. A jeśli nie wiesz - może jakoś straciłeś pamięć? Wypadek..? Jakiś stwierdzony uraz..?- rozejrzał się po pokoju i oparł wygodniej o krzesło/fotel. Kartka spoczywała w jego kieszeni, jednak nazwisko rozmówcy nie znalazło się tam.-A może ty coś wiesz Shikaku..?- powiedział z śmiechem, po czym nagle się uspokoił..- Nawet jak byś wiedział, to i tak mi nie powiesz..- nagle zaczął coś liczyć na palcach, aż w końcu te uformowały się w tak zwany 'peace'. -No i oczywiście pewnie masz chociażby cień domysłu, cóż od ciebie pragnę...Jako że jesteś ponadprzeciętny, masz dwie szanse zamiast trzech.- i już wiesz co ów 'pokój' oznaczał - a może to też jakaś podpowiedź?

- Gdybym wiedział jak zabijasz, przekazałbym te informacje policji. A w związku z tym morderca byłby raczej już złapany.
Upił łyk herbaty.
- A o ile się orientuję, nie mam żadnych potwierdzonych urazów, nie przeżyłem też niczego, przez co mógłbym utracić pamięć. A przynajmniej ja czegoś takiego nie pamiętam, a nikt w moim otoczeniu nie daje znać, jakoby pamiętał. Więc nie wiem, dlaczego miałbym zapomnieć o czymś, o czym nigdy nie wiedziałem.
Potem nastąpiła twoja kwestia skierowana do Shikaku.
- Shikaku? A kto...
- Wiedza jest po to, aby się nią dzielić! - przerwał mu Shikaku błyskawicznie - To, że nie mówię wszystkiego od razu nie znaczy wcale, że nie mam zamiaru tego mówić.
Noburo błyskawicznie się odwrócił do tyłu, by ujrzeć uśmiechniętego... no właśnie, kogo? Przebierańca?
*J...Jakim cudem?* - patrzył na shinigamiego zaskoczony i... przestraszony? Na szczęście jego rozmówca nie mógł tego dostrzec(twarz zwrócona w kierunku Shinigamiego, no, i te włosy). - *Jak to możliwe, że ktoś tak dziwnie ubrany mógł wejść niepostrzeżony i niezauważony aż tak blisko? I zdaje się, że stoi tu od jakiegoś czasu...*
Zamknął oczy na trzy, cztery sekundy i je ponownie otworzył. Przebieraniec wciąż tam był. I wciąż się uśmiechał.
Noburo zmył z twarzy przestrach i wrócił do poprzedniego wyrazu. Wrócił do normalniej pozycji i spokojnie napił się herbaty.
*To nie mogą być halucynacje, bo "Toichi" go widzi. Jeśli on jest Kirą i włada notesem śmierci, to to mógłby być...*
"Death Note jest PRAWDZIWY","patrzę na autentycznego shinigami".
Shikaku jak gdyby nigdy nic zajął miejsce na sofie.
- Chcesz... sojuszu?
W pewnym momencie zaczął się poważnie zastanawiać jak to możliwe, że jeszcze ukrywa podekscytowanie. Death Note, Shinigami... Prawie jak narkotyk. Porzucił jednak ten temat dochodząc do wniosku, że jeśli ukrywa, to znaczy, że jest możliwe.

Nagle po salonie rozległo się klaskanie. Niji był najwyraźniej rozbawiony całą sytuacją, co było widać po jego wyrazie twarzy.-Strzał w dziesiątkę Noburo-san...- powiedział patrząc na to co robi Shikaku. -Myślę że teraz mi wierzysz...Właściwie nie myślę tylko to wiem..- napił się łyka herbaty.-Wiesz też pewnie dlaczego nie podarowałem ci swojego imienia i nazwiska...Dam ci kartki z notesu, mógł byś zapragnąć władzy i chcieć go całego - a to zakończyło by się moją śmiercią. Brak nazwiska, brak śmierci..-powiedział i wstał powoli. Zrobił kółko na ob koło stołu i foteli po czym zatrzymał się.-Shikakuu...jeśli jesteś taki chętny to dzielenia się wiedzą, to może powiesz mi czemu nazwisko Noburo znalazło się na ścianie, co...?-mruknął trochę ciszej, jak by nieprzekonany do tego wszystkiego.

- A! Tego akurat nie wiem. - powiedział z uśmiechem - Ktoś musiał go wpisać do notesu i nakazać mu napisać owe nazwisko na ścianie. To chyba dość oczywiste, czyż nie?
- Ciekawe dlaczego Kira mógłby chcieć, aby moje nazwisko znalazło się na ścianie?
*W sumie... nigdy się nad tym nie zastanawiałem, ale to oznaczało, że Kirą musiał być ktoś z mojego otoczenia, skoro mnie znał... I nie był to Kamuro, jego poznałem sporo później.*
- Pytanie tylko, dlaczego miałbym się z tobą sprzymierzyć? Odpowiedź "Bo w przeciwnym wypadku zginiesz" się nie liczy.
Upił łyk herbaty.

Właśnie miał powiedzieć bo zginiesz, gdy ten go uprzedził. Więc po prostu mruknął i przystawił palec do ust w geście zamyślenia. -Myślę że jesteś związany z Kirą w jakiś sposób, a żeby być z nim związanym nie można być byle kimś. A ktoś kto nie jest byle kim, ma wyższe ambicje i mam pewność że nie zabijesz sąsiadów bo byli za głośno...I na pewno coś wiesz, a ja też chcę wiedzieć!-argumentów to on za dobrych nie miał. -Może dotknięcie całego notesu coś z tym zrobi, jak myślisz Shikaku...?-powiedział z nadzieją do Shinigami'ego.

- Szczerze wątpię. - shinigami nie wytrzymał: wisiał już do góry nogami - Jeśli miałeś kiedyś notes i się go wyrzekłeś, tracisz pamięć o wszystkim z nim związanym. Puff i nic nie pamiętasz. Odzyskać ją możesz wtedy i tylko wtedy, kiedy dotkniesz posiadanego kiedyś przez siebie notesu. Albo jego części. Czyli aby to coś dało, przy założeniu, że Tagashashi Noburo-kun miał kiedyś notes, to ten twój musiałby być tym, który kiedyś do niego należał. A to z kolei niemożliwe, bo znam wszystkich posiadaczy tego notesu na przestrzeni ostatnich... - zastanowił się chwilę - No, na pewno więcej, niż wynosi przeciętna długość życia człowieka.
Zachichotał.
- Ups, mi teoretycznie nie wolno o tym mówić.
- Ty jesteś Kirą. Dlaczego miałbym wiedzieć na ten temat więcej od ciebie? - powiedział pozornie ignorując Shinigamiego.
Pozornie, bo tak naprawdę bardzo uważnie słuchał wszystkiego, co tamten mówił. Jeśli kiedykolwiek miał notes, to by wyjaśniało pewne rzeczy.
*Tadashi wiedział to wszystko o notesach. Ja brałem udział w śledztwie razem z nim. Automatycznie oznacza to, że powinienem wiedzieć tyle, co on. Ale nie wiedziałem, idea notesów była mi obca, póki Yamada nie przedstawił swoich notatek. Jeśli w czasie śledztwa miałem notes, a potem się go wyrzekłem, to w takim razie zapomniałbym o nich...*

Klasnął w ręce patrząc na Shinigamiego.-Kocham cię normalnie Shikaku! Noburo, każdy ma miejsce gdzie coś chowa! Ty pewnie też owe masz. Jeśli miałeś notes, bądź chociażby kartkę z niego to pewnie ukryłeś go i dopiero się zrzekłeś, to możliwe?!- minę miał jak by wymyślił pomysł zasługujący na nagrodę nobla. -Um...Gomen, masz jakieś papierosy, cygaro, czy cuuś..?-popatrzył na niego z nadzieją.

Noburo westchnął, co samo w sobie mogło osłabić entuzjazm rozmówcy.
Dolał sobie herbaty. Pierwszy raz posłodził, dwie łyżeczki cukru. Zamieszał w milczeniu. W końcu upił łyk.
- Twoja teoria brzmi co najmniej naciąganie. Po pierwsze: nikt nigdzie nigdy nie powiedział, że faktycznie miałem takowy notes. Już ustaliliśmy, że mogę tego nie pamiętać. Po drugie: jeśli faktycznie go miałem, to raczej zorganizowałbym to tak, abym miał sposób na odnalezienie go potem, prawda? Fakt, że nie znalazłem go przez cztery lata o czymś świadczy.
Odstawił filiżankę na stół.
- Nie, nie mam. Nie palę. I nie życzę też sobie, abyś tutaj palił.