Dom Lily

Dom dość duży jak na jedną osobę. Poza łazienką i kuchnio-jadalnią znajdują się w nim 4 pokoje: jeden z nich to salon, w którym dziewczyna zwykle przyjmuje gości. Wokół dużego kominka ustawiona jest sofa i dwa fotele, przed którymi stoi stolik do kawy. W tym samym pokoju znajduje się też półka na książki, w której przeważają wszelkiego rodzaju słowniki i rozmówki.
Kolejny pokój jest czymś w rodzaju pokoju gościnnego w razie odwiedzin kogoś z jej przyjaciół lub krewnych. Centralną część pokoju zajmuje duże łóżko, a pod ścianą stoi biurko i szafka.
Trzeci pokój to sypialnia dziewczyny, będąca równocześnie jej miejscem pracy. Na łóżku stojącym tuż pod ogromnym oknem rozrzucone są różnych kolorów poduszki, które jako jedyne wyłamują się ze schematu kolorystycznego pomieszczenia, który stanowią kolory malinowy, czarny i biały. W oczy rzuca się też duża szafa i biurko, na którym znajduje się komputer. Tuż obok niego stoi mała półka na książki.
Cały dom sprawia wrażenie artystycznego nieładu: rzeczy są ułożone - a raczej rzucone w pośpiechu - w dziwnych miejscach, wszędzie walają się książki.

Dziewczyna stanęła przed furtką, odwracając się na chłopaka idącego z nią. Przeszła przez furtkę i podeszła do drzwi, po czym zaczęła grzebać w torbie w poszukiwaniu kluczy do drzwi. Zajęło jej to dłuższą chwilę, jako że jej torba zawierała mnóstwo mniej lub bardziej potrzebnych rzeczy. Po chwili znalazła obiekt swoich poszukiwań, więc otworzyła drzwi, zapraszając chłopaka do środka.

No cóż, nie mógł z cierpieć że szli tak oddaleni, jednak dziwne było ze strony Lily że zapraszała go do domu, no ale trudno . Wszedł niepewnie po czym zdjął buty, oparł się o jakąś szafkę i czekał na nią, oraz dalsze polecenia.

Dziewczyna powiesiła klucze w szafce obok wieszaka. Ściągnęła buty kładąc je obok szafki. Wyciągnęła z torby telefon, samą torebkę rzuciła po chwili na podłogę. Automatycznie rzuciła okiem na tarczę zegarka na jej nadgarstku.
- Chodź do salonu. - powiedziała z uśmiechem, idąc w kierunku drzwi do pomieszczenia - Chcesz coś do picia? - spytała.

Niepewnie wszedł w głąb, bojąc się rodziny, czy kogoś tam, obejrzał się za siebie, gdy tylko dziewczyna zadała pytanie.
-Herbatę, a jak byś miała zapytać czy potrzebuję czegoś jeszcze, to odpowiadam że wygodnego łóżka i ciebie.
Po czym zamruczał, tak jakoś samoczynnie, no cóż , znów zaczynał gadać głupoty, których nie powinien .

- Zaczekaj chwilkę. Rozgość się - powiedziała, ignorując w wypowiedzi chłopaka zbędne słowa. Widać będzie musiała się do tego przyzwyczaić.
Przeszła z pokoju do kuchni, wlewając do czajnika wodę i podłączając go do prądu. Powróciła do pokoju, opadając na sofę.

Może delikatnie się zamyślił, oparty był o kanapę, patrzył gdzieś w dal, poza okno, mruknął cichutko, gdy ta usiadła obok niego, po czym spojrzał na nią.
-W dalszym stopniu nie mogę liczyć na uścisk, co?
Kontynuował pytanie, cały czas, gdy tylko miał wolną chwilę, ja pierdziele, czemu mu tak bardzo zależało na przytuleniu jej osoby?

- Chyba znasz odpowiedź, prawda? - sięgnęła po ciastko z talerza stojącego na stoliku do kawy po czym oparła się o sofę, patrząc na chłopaka. Po co w kółko zadawał to samo pytanie? Doskonale wiedział, że jej zdanie się na pewno nie zmieni.

-A jak sam cię przytulę? Zabijesz mnie, co ?
Cały czas to mówił, po cały czas tego pragnął. Rzucił się na dziewczynę i przytulił ją, tak że żadna siła by go nie odciągnęła, prócz uderzenia w brzuch..Ale chyba nie będzie aż tak nie miła, prawda? Wyglądał jak małe dziecko, bardzo małe.
-Nie miej już obrzydzenia do mej osoby , Lily-chan.

Dziewczynę przeszedł dreszcz zaskoczenia. Lekko się odsunęła od chłopaka z zakłopotaniem wypisanym na twarzy, jednak nie użyła do tego zbyt dużej siły. Zresztą, nie próbowała się wyrwać. Oczywiście znała jeden sposób, dzięki któremu chłopak by ją puścił, jednak nie chciała mu nic zrobić. Złapała za jego ręce, próbując je odsunąć od siebie.

Zacisnął mocniej łapkę i przytulił ją, mimo wbrew jej woli.
-Nie odtrącaj mnie za wcześniejsze błędy, kocham cię.
Już wcześniej jej się przyznał do tego uczucia, w szpitalu, tulił i tulił, wciąż, nyan.

Dziewczyna położyła dłoń na jego, lekko zaciskając na niej palce. Wiedziała, że prośby o puszczenie jej nic nie dadzą, nie starała się już wyrwać. Przecież i tak ją zaraz puści z własnej woli, nie?
Do jej uszu dobiegły słowa chłopaka.
- Kochasz? - zapytała. Tak, słyszała to już od niego wcześniej, jednak nagłość tegoż sprawiła, że sens słów który prawdopodobnie miała odebrać dochodził do niej powoli.

-Haai, Lily-chan!
Krzyknął wesołym głosem, niczym wyjętym z anime, jego uścisk był wciąż taki sam, a swoją twarz przymilał do jej boku.Brzuch wciąż miał odsłonięty, tym samym dziewczyna miała szansęna pozbycie się go .

Dziewczyna wiedziała, że jakby chciała mogłaby się go skutecznie pozbyć. Właśnie. Jakby chciała. Pomimo wszystko Lily nie chciała, żeby coś mu się stało. Przesunęła łokieć w stronę jego brzucha, jedynie lekko go dotykając. Miała nadzieję, że to ostatecznie da chłopakowi do zrozumienia, co myśli o tym geście.

-Ahh, ty nie przywykłaś że ktoś ci okazuje uczucia, prawda? To może ja wyjdę, i wrócę jak się namyślisz?
Powiedział jedynie cicho po czym powstał, rozumiejąc co ma oznaczać jej zachowanie, odsunął się, po czym wstał, podszedł do okna i przyłożył do niego dłoń, patrząc się gdzieś w dal, nie wiedząc po co.

Dziewczyna po krótkiej chwili wstała i podeszła do okna, odgarniając zasłonę i siadając na parapecie.
- W gruncie rzeczy przywykłam... ale nie od takich osób. - powiedziała zwyczajnym tonem. Nie miała na myśli nic obrażającego jego osobę; chodziło jej jedynie o stopień znajomości a znaczenie wyznania chłopaka.

Nie odezwał się, nie miał po co, wciąż patrzył gdzieś tam daleko, próbował sobie coś przypomnieć , jednak na daremnie, no cóż. Spadnięcie ze schodów musiało mieć jeszcze inne skutki, amnezja, wstrząs mózgu, bądź co innego. Próbował skoncentrować się na tym, gdzie są jego proszki, bez skutczenie.

- Chciałeś herbatę, tak? - powiedziała na głos pierwsze, co jej przyszło do głowy, byle tylko przerwać ciszę. Nie czekała jednak na odpowiedź, a jedynie zeskoczyła z parapetu i przeszła do kuchni. Po dłuższej chwili, od kiedy dziewczyna wyszła z salonu z sąsiedniego pomieszczenia dało się słyszeć trzask zbitego naczynia oraz głośne przekleństwo po angielsku.

Z jego daremnych prób przypomnienia sobie, wyrwał go hałas . Pobiegł do kuchni, zatrzymał się przy futrynie, trzymając za nią, rozglądał się po kuchni niczym małe dziecko, sprawdzając sytuację, w jakiej się znaleźli.

W momencie, w którym chłopak zatrzymał się w łuku prowadzącym do kuchni dziewczyna stała przy zlewie, trzymając dłoń pod zimną wodą. Na podłodze znajdował się roztrzaskany kubek oraz rozlany wrzątek. Dziewczyna spojrzała w kierunku łuku, a kiedy zauważyła chłopaka uśmiechnęła się do niego jak gdyby nigdy nic.

Powoli wszedł do kuchni, pozbierał rozbity kubek, po czym po prosty wyrzucił go do plastikowego kosza, który służył do przetrzymywania odpadów, podszedł do umywalki, biorąc pierwszą lepszą ścierkę. Rzucił ów materiał na podłogę, po czym wytarł herbatę, bywa. Delikatnie wyciągnął rękę spod strumienia wody, patrząc na nią.
-Uhuum, biedulka..
Powiedział cichutko, po czym szarpnął drzwiczki lodówki, popatrzył na środek dziwnie, po czym sięgnął bitą śmietanę, też mi dobre, nie wiedział czy dziewczyna ma pastę na oparzenia, a to było akurat pod ręką. Wypsikał substancję z puszki, po czym rozsmarował ją, uśmiechając się delikatnie.
-Nie martw się, zlizywać nie będę, a to powinno złagodzić ból..

W momencie spotkania się substancji z jej skórą dziewczyna syknęła z uwagi na nagły chłód. Po chwili jednak ból się nieco zmniejszył. Dziewczyna usiadła na krześle, patrząc przez ułamek sekundy na dłoń. Oparła głowę o drugą dłoń.
- I jak zwykle nie uzupełniłam apteczki. - stwierdziła ze zrezygnowaniem. Samo zdanie sugerowało, że takie wypadki nie były tu specjalnie rzadkie, jednak nie na tyle częste, żeby pamiętać o takiej "błahostce" jak apteczka. Umilkła na moment. Po chwili podniosła głowę, patrząc chłopakowi prosto w oczy.
- Dziękuję, Shinsuu. - powiedziała, uśmiechając się do niego.

-Miło to usłyszeć z twoich ust, no i wiem co ci kupić na urodziny.
Powiedział z delikatnym uśmiechem, po czym usiadł na kuchennym blacie, pobawił się nożem, pokręcił w tą, i tą, widać że mu się nudziło.

- Na urodziny wolałabym raczej... - oparła odruchowo głowę o dwie ręce, jednak z uwagi na aktualny stan jednej z nich odciągnęła ją od twarzy. Skóra była oczywiście wrażliwsza niż zwykle, a ból wywoływał najmniejszy bodziec, więc syknęła z bólu ponownie. Śmietana znajdująca się uprzednio na jej dłoni znajdowała się więc teraz na jej policzku.

Lily wręcz ociekała zaje*istością, ubrudzona w taki sposób śmietaną, nie mógł się powstrzymać, odłożył nóż i ruszył ku jej osobie. Uważnie oparł się o mebel, który był za nimi, by nie dotknąć łapki, która była w nienajlepszym stanie. Liznął jej polik, po czym mruknął cichutko ,patrząc jej głęboko w oczka.