domek Atsumi

Atsumi mieszka w spokojnej dzielnicy, gdzie wszyscy są dla siebie mili itd. Jej dom jest zwyczajnych rozmiarów, zwyczajny domek jednorodzinny. Dokoła budynku rośnie wiele drzew i kwiatów którymi zajmuje się sąsiadka Atsumi sądząc że tak piękny ogród nie może się zmarnować. W środku znajdują się cztery pomieszczenia : sypialnia, kuchnia z jadalnią , salon i łazienka. Dom urządzony jest dość zwyczajnie w jasnych ciepłych kolorach, poza sypialnią, ze względu na to ze Atsumi spędza tam większość wolnego czasu spokojnie można nazwać to miejsce chlewem. Ściany w sypialni pomalowane są na czarno w tym kolorze jest zresztą większość wyposażenia : dywan, pościel, łóżko i wszystkie pierdoły, które gromadzi od lat.

Atsumi wytłumaczyła Hirumie jak dojechać do jej domu. Gdy byli już na miejscu wyszli z samochodu. Dziewczyna zabrała swoje rzeczy, po czym mocno przytulia i pocałowała go w policzek. -A może jednak wejdziesz na chwilę? Mam jakieś piwo w lodówce jak chcesz.-Powiedziała stojąc już przy drzwiach.

Chcąc nie chcąc podjechali pod dom dziewczyny. Wypuścił ją z wozu przez co został obdarzony całusem. Jak uroczo! Aż wyszczerzył do niej ostre kły w podzięce.
- Nie, nie trzeba. Serio mam coś jeszcze do załatwienia.
Przyznał niesamowicie poważnie. Teraz zostało poczekać aż dziewczyna wejdzie do mieszkania, a sam będzie mógł odjechać. Czemu tak? Bo jeszcze ktoś ją porwie sprzed jej własnego domu i co wtedy? Huh.

-No trudno, ale jak chcesz to możesz zadzwonić- uśmiechnęła się i weszła do domu. Dziewczyna czuła zmęczenie, choć randka była miła. Położyła się na kanapie i włączyła telewizję. Jednak po krótkiej chwili oglądania jakiegoś głupawego serialu, wstała i skierowała się w stronę łazienki. -Czas na kąpiel- powiedziała sama do siebie i wlazła do wanny przepełnionej pianą.

On jeszcze przez chwilę stał, podziwiając zapalające się w domu światła. W końcu jednak wsiadł do radiowozu i odjechał z piskiem opon. Amen
[zt]

Otworzyła drzwi, weszła do domu i zdjęła buty. Gdy była już w salonie włączyła telewizor, po czym stwierdziła, że brakuje jej jeszcze towarzystwa butelki piwa. Wzięła do ręki telefon, zaczęła przeglądać różne kontakty, w pewnym momencie trafiła na numer trenera, odłożyła telefon i położyła się na kanapie spokojnie zasypiając.

Już zasypiała gdy nagle zachciało jej się zapalić papierosa, przeszukała cały dom w poszukiwaniu choć jednej paczki lecz jednak nic nie mogła znaleźć. -Chyba czas wybrać się na zakupy- mruknęła sobie pod nosem. Przebrała się w jakieś czarne ciuszki, włożyła glany, przeczesała włoski, po czym szybkim krokiem ruszyła w stronę sklepu.

Szli rozmawiając ze sobą bardzo miło. Droga wcale nie była taka długa jak on myślał no, ale co on może na to. Czasami może się każdemu tak wydawać, jak i każdy może popełnić jakiś błąd. Po chwili stali pod jej drzwiami. Rozglądnął się dookoła i spojrzał po chwili na swoja znajomą.
-A więc to tutaj mieszkasz.

-Tak moja siedziba, mam nadzieję, że nie masz zamiaru mnie okraść- zaśmiała się wesoło. Szybkim ruchem otworzyła drzwi i odstawiła zakupy do kuchni, wbiegła jeszcze do pokoju i szybko przebrała się w coś ciekawszego. Po chwili wyszła z domu zamykając go na klucz. -No to możemy ruszać do kina. //czas na kino //

Szli jak zawsze rozmawiając i dobrze się bawiac przy tym. Racja rozmowa z kimś lb co innego, jest lepsze od nudnego stukania w klawiature. Po chwili byli już przed drzwiami domu Atsumi.
-Dobra już jesteśmy.
Powiedział z uśmiechem do dziewczyny.

No i wreszcie na miejscu. Wygrzebała kluczyk z kieszeni i otworzyła drzwi. Oboje ściągnęli buty i weszli do salonu. Rozsiedli się na kanapie i rozmawiali chwile. Dziewczyna wstała z kanapy i ruszyła w stronę lodówki, w której znajdowało się piwo. Wyciągnęła dwie butelki i otworzyła je. Podała jedną chłopakowi i usiadła na kanapie.

Wszedł do siedziby Atsumi od rau za nią. Ściągnął buty i wszedł do salonu. Usiadł na kanapę, a ona poszła po piwo. Przyszła z otwartym i dała mu jedno. Wziął z dwa łyki i odłożył. Spojrzał na nią z uśmiechem.
-Ładnie masz w mieszkaniu. Dobrze, że nie poszliśmy do mnie, bo mam straszny bałagan.
Zachichotał po cichu. Wziął butelek i znów kolejne łyki.

Dzięki, na pewno nie jest tak źle- zaśmiała się. Wypiła kolejne łyki piwa. Przysunęła się do chłopaka i uśmiechnęła słodko. -Chyba chciałeś porozmawiać o mojej pracy?- właściwie to ona była ciekawa gdzie on pracuje, ale do tego się jeszcze dojdzie.

-No może i nie jest, ale na pewno trzeba posprzątać.
Uśmiechnął się do niej. Wziął kolejne łyki napoju, a po chwili dziewczyna zbliżyła się do niego. Siedzieli praktycznie tak blisko, że prawie stkali się.
-No w sumie prawda. Nie na codzień można spotkać tak piękne policjantki jak ty.
Ponownie się uśmichnął. Jego ręka zawędrowała jakoś na jej nogę.
-Co masz ciekawego do roboty w tej pracy. Napewno łapież wiele przestępców, co nie?

Ym dzięki- zarumieniła się lekko po czym uśmiechnęła słodko. Gdy położył rękę na jej nodze poczuła się trochę dziwnie,ale nie zmierzała się odsuwać, przynajmniej na razie. -Szczerze mówiąc to dopiero co zaczynam, więc jestem zmuszona łazić po jakiś metrach i tym podobnych w poszukiwaniu śladów, dowodów i takich tam. A tak właściwie to czym ty się zajmujesz?

-heh niby tak- właściwie nie do końca się z nim zgadała, ale po co psuć taki miły wieczór. -Rozumiem cię, ja też chętnie bym rzuciła prace, ale cóż z czegoś trzeba żyć.- zaśmiała się. Dokończyła już pić piwo i już miała iść po kolejne gdy nagle się okazało że w domu były tylko dwa. No ale cóż jakoś trzeba sobie radzić. -Hmm nie mamy już więcej piwa, może napijesz się wina, chyba że wolisz pójść do sklepu, albo napić się herbatki.

-No w sumie racja, ale ja nie mam zbytnio tego problemu dzięki mojej cioci.
Uśmiechnął się do Atsumi. Sam także dokończył piwo.
-Mogę napić się wina, ale nie zadużo.
Mu to było w sumie obojętnie. Czy ma wypić wino czy piwo.

-No to pijemy winko, no tak co za dużo to nie zdrowo.- zaśmiała się i wesołym krokiem skoczyła do kuchni po wino. Z szafki wyciągnęła jeszcze dwie lampki. Położyła je na stole i nalała do pełna. Usiadła blisko Naokiego tak by stykali się kolanami. Podniosła jedną z nich i podniosła lekko czekając jeszcze na chłopaka.

-Stare jak i popularne przysłowie.
Uśmiechnął się do niej, a po chwili poszło po wino i wróciłą z nim i z kieliszkami. Usiadła całkiem blisko niego przez co stykali się kolanami. Gdy zobaczył, że ona unosi kieliszek to odrazu on także podniósł.
-A więc za twoje zdrowie, abyś nie zachorowała, miałą dużo kasy i oczywiście szybki awans w prac.
Uśmiechnął się i wypił zawartość kieliszka.

-Heh dzięki- wypiła całe wino i odłożyła naczynie na stół. Zerknęła na zegarek było już późno. Przeciągnęła się lekko i położyła na kanapie. Wzięła do ręki pilota i włączyła Sakurę TV. Dolała jeszcze wina. -A więc, może powiesz mi o sobie coś ciekawego heh?

Gdy ona położyła się na kanaoie to on postanowił usiąć na ziemi opierając się na tej samej kanapie, na której Atsumi leżała. Gdy usłyszał, że ma opowiedzieć coś ciekawego o sobie to rozpoczął od gorszych rzeczy.
-W moim życiu nie działo się nic ciekawego. Rodzice nie żyją niestety. Zgineli podczas napadu na sklep i przyrzekłem sobie, że ich pomszcze. Po tym zdarzeniu zacząłem naukę sztuk walki. Uczestniczyłem w turniejach i zawsze zajmowałem jakieś miejsca na podium. Najgorszy był ostatni turniej. W finałąch mężczyzna, który mnie wkórzył dostał tak, że zginął. Niestety też wtedy byłem pod małą dawką alkoholu. Tamtego dnia wiedziałem już, że jestem gotów na zemste i nie zamierzam się wycofywać.
Powiedział jej w skrócie całą historie jego życia. No prawie całą.

-No tak każdy skrywa w swoim cieniu jakąś ciekawą historię...-mruknęła tak jakby do siebie, ale chłopak też zapewne słyszał jej wypowiedź. Po chwili wyłączyła telewizor, gdyż nie leciało nic ciekawego. Usiadła normalnie wyciągając z pod tyłka poduszkę. -No cóż ja też straciłam rodziców, ale chyba wolała bym o tym nie mówić, wybacz.- Mruknęła, schowała lekko głowę między ręce.

Wyłączyła telewizor, bo na serio nie leciało nic ciekawego. Sam już pomału nie miał tematu do rozmowy. Było trzeba znaleźć, ale jak.
-Wiesz nie musisz mówić o tym, bo sam to rozumiem. Wolisz do tego nie wracać co kiedyś było.
Uśmiechął się do niej. Wypił kolejną zawartość kieliszka, uzupełnioną poprzednio. Zauważył, że schowało głowę między ręce. Postanowił usiąść obok niej i tak zrobił. Usiadł obok i lekko objął ją ręcami.
-Hej czy ty jesteś przygnębiona?
Nie lubił zbytnio jak ktoś ma kiepski humor. Jeśli to prawda to zapewne postara się ją jakoś pocieszyć.

Wyciągnęła na chwilę łebek z pomiędzy rąk. -Właściwie to nie chcę psuć tak miłego wieczoru-mruknęła. Gdy chłopak usiadł obok niej nie poruszyła się. Nadal siedziała w takiej samej pozycji. Gdy usłyszała jego słowa zaśmiała się. Nie należała raczej do tych, którzy rozklejali się na sama myśl o zmarłych rodzicach. Popatrzyła mu w oczy i uśmiechnęła się wesoło. -Tak jakoś się zamyśliłam, nie przejmuj się- znów się zaśmiała i oparła wygodnie