Sala nr 1

-Cóż nie zmuszę cię do tego byś zapomniał, ale wiedz że nie zamierzam tracić na ciebie więcej czasu.- drugą część zdania wymamrotała po cichu pod nosem mając nadzieję że może tego nie usłyszy ale pewnie było inaczej. -Pamiętaj, że nie proszę cię o to byś był dla mnie wyrozumiały czy próbował przebaczyć "odejście", tylko o to byś zachował to w tajemnicy.- mówiła nadal spokojnym, cichym ale zimnym i raniącym głosem. Nie miała najmniejszego zamiaru się z nim żegnać, po prostu zamknęła za sobą drzwi i ruszyła w kierunku wyjścia.

Jej słowa go zraniły. Był przez to smutny, ale nie mógł nic na to poradzić. Lubił ją, ale ona go najwyraźniej nie. Gdy wychodziła spojrzał na nią jeszcze raz i zamknął oczy. Był tym wszystkim dobity i zmęczony wszystkim. Leżał cały czas na boku łóżku. Gdy dziewczyna wyszła ten postanowił się przespać, aby zapomnieć o tym wszystkim.

Gdy stała już na korytarzu wzięła głęboki oddech i z tym samym miłym lekkim uśmieszkiem szła przed siebie. Tak na prawdę nie chciała zostawiać chłopaka samego bo nie wiedziała czy nie popełni tego samego błędu przez który się tu znalazł, ale tak na prawdę jeszcze bardziej bała się zostać bo w tedy Naoki mógłby zauważyć fakt iż jej na nim zależy, a tego nie chciała. W pełni wystarczało jej swoje towarzystwo i tak jak wcześniej nie potrzebowała żadnych przyjaciół, którzy mogliby okazać się jej słabym punktem. Dziewczyna delikatnie otworzyła drzwi szpitala i nadal z uśmiechem na twarzy ruszyła w stronę domu.

Po chwili się obudził ze snu. Wciąż pamiętał o Atsumi. Chociaż chciał wymazać ja z pamięci to nie potrafił. Zbyt bardzo zależało mu na niej. Wiedział jednak, że ona nie chciała go już znać. Było mu przykro z tego powodu. Nic nie mógł na to poradzić. No trudno czas płynie dalej. Po chwili sam odłączył się od kroplówki i ubrał się. Po tych czynnościach wyszedł ze szpitala. Po pewnym czasie przyszła tam pielęgniarka, a Naokiego już tam nie było.

z/t