Most nad strumykiem

Siedział nie ruszając się z miejsca, nie mógł podejść do dziewczyny mimo tego że bardzo chciał z nią porozmawiać. Przyglądał się jej jedynie z daleka, nie wiedział co ona ma zamiar zrobić. Sam nie wiedział co ma ze sobą zrobić, nie miał na nic najmniejszej ochoty.

Siedziała tak wpatrując się w pojemniczek kiedy nagle zaczęła mieć dziwne wrażenie, że ktoś ją obserwuje. Zaczęła się oglądać chowając ampułkę do kieszeni bluzy. Wstała na równe nogi lekko się chwiejąc z przemęczenia. Nagle zobaczyła chłopaka. Stała jak słup soli patrząc na niego i nie wiedząc co w tej sytuacji zrobić.
- Tadashi - powiedziała cicho po czym zakryła dłonią usta.
Kiedy zobaczyła chłopaka w głowie zaczęły jej się pokazywać różne obrazy z tamtego wieczora, jednak nie te złe, ale to co działo się przed gwałtem. Zamknęła oczy pochylając głowie a łza ściekła jej po policzku.

Patrzył na dziewczynę nadal jedynie kątem oka. Po dłuższym czasie ona go dostrzegła, jednak on nic nie zrobił. Skulił głowę i patrzył na bruk, nie mógł się ruszyć. Czuł się jak sparaliżowany, nie mógł nic zrobić nawet poruszyć chociażby jednym palcem. Siedział w bezruchu.

Usiadła na mostku nie wiedząc jak się zachować. Miała ochotę z jednej strony ponownie wykrzyczeć mu jego błędy, a z drugiej rzucić mu się na szyję. Nie myślała już o samobójstwie. Dopiero teraz zdała sobie sprawę co tak naprawdę sie stało i dlaczego aż takbardzo to przeżywała. Kochała go. Kochała bardziej niż kogokolwiek kiedykolwiek na świecie, mimo że tak ją potraktował. Gdyby mogła cofnąć czas nie cofałaby go. Myślała jedynie o tym co było dobre i chciała przeżyć to jeszcze raz. Bardzo chciała jednak paraliżował ją strach przed ewentualnymi konsekwencjami powtarzania tego.

Szedł sobie wolnym i spokojnym krokiem z parku i doszedł aż tutaj. Z daleka zauważył jakiegoś mężczyzne, który stał na krawężniku i dziewczynę na mostku. Nudził się i miał zamiar z kimś pogadać. Podszedł do dziewczyny i stanął obok niej,
-Hej co porabiasz?
Po prostu zapytał prosto z mostu.

Dziewczyna podniosła lekko głowę by spojrzeć na chłopaka. Nic nie powiedziała. Miała załzawione oczy i najwyraźniej nie miała ochoty z nikim rozmawiać. Doceniała jednak dobre intencje chłopaka, ale to raczej nie był dobry moment.

Po pewnym czasie powoli podniósł głowę do góry, zobaczył przy Mitsuki jakiegoś typa! Nie spodobało mu się to ani trochę! Czyżby w Tadashim odezwała się zazdrość na sam widok innego obok Mitsuki? Czyżby Tadashi się w niej zakochał? Wstał i szybkim krokiem podszedł do tego typka, zacisnął pięść i wziął zamach prawą ręką przywalił mu w twarz, chłopaczek oberwał dość mocno. Tadashi patrzył na niego wściekły.
-Odsuń się od niej!
Patrzył na chłopaczka jakby chciał go zabić.

"A jeszcze chwilę temu było tu tak spokojnie..." Odparł młodzieniec spoglądając w stronę nieznajomej mu dziewczyny i dwójki innych osób.
-Eh.. dwóch dzikich samców, kłócących się o samice.. jakie to, hmm... nudne i do przewidzenia...? Odparł Lukas jakby domagając się od siebie samego odpowiedzi, po czym z ciut sadystyczną miną, przybliżył się by z bliższej odległości doglądać cały "spektakl". Cóż zwykle chłopak nie lubił doglądać tego typu seriali, ale lepsze to niż coraz gorsza telewizja, której młodzieniec i tak nie oglądał.
-Dalej, dalej kontynuujcie, ja jestem tylko skromnym widzem. Odparł dość dziwnie, stojąc kilka metrów od dziewczyny, podpierając się o barierkę. To wszystko mogło nie zrobić na ludziach zbyt dobrego wrażenia, ale co z tego, jego i tak mają za dziwaka, a gadką nieznajomych, nasz młody 'wybawiciel" wo gule się nie przejmował...

Chciał po prostu sobie pogadać aż tu nagle dostał od jakiegoś typka w twarz. Od razu spojrzał na niego za wściekłym wzrokiem. Zacisnął dość mocno pięści i miał mu oddać, ale jednak się powstrzymał od tego.
-Ty koleś odbiło ci. Zabronisz mi z nią rozmawiać?!
Wkurzyło go to zachowanie nie znanemu mu kolesia.

Poderwała się na równe nogi i stanęła między Tadashim i nieznajomym. Pokręciła głową. Jak można być tak strasznym idiotą. Zatrzymywała Tadashiego żeby przypadkiem już nic nikomu nie zrobił.
- Odbiło ci? - Zapytała napastnika przytrzymując go rękoma. - Co ty tu właściwie robisz? I dlaczego go atakujesz? Tylko rozmawialiśmy.


(Tak szczerze to mam już dość tej ckliwej szopki. "Moda na sukces" to przy tym nic)

Już miał zamiar znów uderzyć tego typa, ale Mitsuki stanęła między nimi, spojrzał na nią. Wiedział, że źle zrobił, ale to był impuls. Opuścił ręce w dół dając dziewczynie tym samym znak, że już się uspokoił i nic nie zamierza nikomu zrobić, spojrzał dziewczynie w oczy.
-Może i odbiło...
To, że Mitsuki stała przed nim zatrzymując go spowodowało iż Tadashi się cofnął do tyłu i oparł o kamienny murek.

-He? I co, to ma być już koniec? Liczyłem na trochę dramaturgi, eh, tandeta. Odparł chłopak wpatrując się w niebo, przy czym nucąc jakiś, tylko jemu, znany-swój własny kawałek...
-"A kiedy nadejdzie anarchia, pojawi się prawdziwa demokracja, a na świecie pojawi się sprawiedliwość, by wszystkim dobrze się żyło..." Cóż może dzieło sztuki to to nie było, ale młodemu "wizjonerowi" wiele dumy dawało...
-I co to już naprawdę koniec waszej kłótni? Cyba jesteście inteligentniejsi niż myślałem. Dodał po chwili obracając swe zaspane oczy w stronę Tadashi'ego.

- Lepiej będzie jeżeli sobie pójdziecie - powiedziała do dwóch nieznajomych którzy nagle zaczęli mieszać się w tą sprawę. - to was ie dotyczy więc się nie wtrącajcie.
Cały czas mówiła spokojnie nie podnosząc głosu i nie robiąc żadnych gwałtownych ruchów. Była tak spokojna i opanowana, że aż dziwna.

Wszyscy się wtrącają w coś co ich nie powinno interesować, to irytował Tadashiego. Spojrzał na Mitsuki, nie chciał z nią rozmawiać przy tych debilach.
-Może to my zmienimy miejsce? Tu nie da się rozmawiać, chodźmy do kawiarni tam porozmawiamy
Czekał na odpowiedź dziewczyny miał nadzieję, że Mitsuki zgodzi się z nim pójść.

Nie była za bardzo przekonana co do tego czy powinna iść, ale trzeba było załatwić tą sprawę raz na zawsze. Zastanawiała się przez chwilę po czym skinęła głową na zgodę.
- Dobrze.- odpowiedziała obojętnym tonem.
Spojrzała jeszcze raz na stojących obok nieznajomych, potem na Tadashiego.
- Faktycznie lepiej będzie jak stąd pójdziemy.

Skinął głową i ruszył w stronę kawiarni, szedł wolnym krokiem. Czyżby bał się tej rozmowy? Było to możliwe, Tadashi wiedział, że dziewczyna wolałaby to wszystko zakończyć, zapewne chciała też by i on znikną z jej życia. Po krótkiej chwili Tadashi opuścił to miejsce, a potem obrzeża.

z/t-> Kawiarnia

Nie miał zamiaru bić się i to jeszcze o to, że on chciał porozmawiać z nie znaną mu dziewczyną. No cóż mógł zrobić po prostu poszedł nie żegnając się z nikim. Nie miał zamiaru wejść w jakaś bez sensowną bójkę. Ruszył gdzieś gdzie był ostatnio i gdzie miał spokój.

z/t

Einorun w prawdzie miał iść do komendanta, jednak się rozmyślił. Po dłuższym czasie wędrówki w mieście dotarł do pewnego dość spokojnego i malowniczego miejsca na jego obrzeżach. Kiedy chłopak dotarł na most stanął na nim i spoglądał na płynącą pod nim rzeczkę. W tym czasie rozmyślał też o tym gdzie udać się dalej i czy aby na pewno chce zająć się sprawą Kiry. Rozmyślając tak Ikazushi nie zwracał uwagi na otaczający go świat.

[EDIT]

Chłopak po chwili rozmyślań postanowił zmienić nieco miejsce i ruszył w stronę placu zabaw. W prawdzie na początku chciał pobyć trochę w samotności, ale coś go skłoniło aby wybrać się właśnie w tamto miejsce.

[Z TEMATU]

Po długiej i wyczerpującej drodze w końcu doszedł do miejsca zbawienia. Czyli do cichego i spokojnego miejsca. Naoki szedł powolnym krokiem jak to wędrujący człowiek, który przechodzi most. Po przejściu usiadł pod drzewo z zamiarem oglądania gwiazd. "Ładnie wygląda to niebo, a zwłaszcza tutaj. Chyba nigdy nie zapomnę tego widoku." . Po chwili pomyślał o swojej rodzinie, z którą spędzał tutaj dość długo czasu. Tak długo, że nie da się policzyć na palcach. Poleciała mu lekko łza z oka, ale natychmiast ja wytarł. Nie chciał aby ktoś go teraz widział. Może i wytarł tą jedną łezke z oka, ale zaczęły lecieć nowe i to coraz więcej. Spuścił głowę na dół i nic nie robił tylko rozpamiętywał tamte chwile z jego życia.

Drogą szła sobie młoda sława, przeszła przez most i zatrzymała się w pewnym miejscu. Zauważyła zasmuconego chłopaka, spojrzała się na niego, ale po chwili sięgnęła ręką do swej torebki, wyjęła niewielką tabletkę na ból głowy i połknęła ją, po chwili głowa już przestawała ją boleć. Nagle zaczęła się rozglądać, okolice miejsca w którym znajdowała się Miyo były puste, nie było tam nikogo prócz niej i tego "smutnego".

Łzy leciały mu wciąż, ale zauważył jakąś osóbkę kompletnie mu nie znaną. Wytarł natychmiast łezki i przyglądnął się dziewczynie. Nie znał jej, ale kogoś mu przypominała. Wstał z ziemi, otrzepał spodnie i podszedł do dziewczyny powolnym krokiem z uśmiechem na twarzy jakby nigdy nic się nie stało. Spojrzał na nią z rozweseloną miną.
-Hej, jestem Naoki, a ty? Tak w ogóle co robisz sama w tak niebezpiecznym miejscu?
Mówił trochę dziwnie, ale powiedział to co pierwsze przyszło mu do głowy. Był w sumie też trochę nie śmiały więc to mogło wyjaśniać to co powiedział.

Poznał w końcu jakąś nową osobę. Postanowił powiedzieć jej prawdę, bo po co miał kłamać.
-Raz po raz przechodzą tutaj pijani goście. Kiedyś jeden z nich mnie zaatakował, ale to nudna historia.
Historia faktycznie była nudna, więc postanowił jej o tym nie opowiadać.
-Tak w ogóle miło mi cie poznać Miyo, masz bardzo ładne imię.
Imię faktycznie przypadło mu do gustu. Uśmiechnął się do niej.

-Dziękuje, mnie również miło poznać.- Powiedziała Miyo sympatycznym tonem. Nagle telefon dziewczyny zadzwonił, wyjęła z kieszeni iPhone'a 5 i odebrała.
-Yhym... Tak... Tak... Rozumiem... Ok... Pogadamy o tym później, na razie nie mogę rozmawiać... - Rozłączyła się i schowała telefon do kieszeni, dzwonił do niej jej manager chcący załatwić jej główną rolę w serialu.

Po chwili do dziewczyny zadzwonił jakiś telefon, jednak szybko skończyła rozmowę.
-Kto to?
Zapytał się Miyo dość dziecinnym tonem głosu, ale co mógł zrobić. Był ciekawski i to może dlatego.