Centrala

Tu można dowiedzieć się gdzie zgłasza się poszczególne sprawy.

Akane weszła na posterunek i rozejrzała się, aż natrafiła na centralę
- Dzień dobry- przywitała się- Ja w sprawie pracy, wysłałam podanie... Akane Namikawa... Gdzie powinnam się zgłosić?- spytała

Do Akane podszedł mężczyzna ubrany normalnie co wskazywało na to iż był minimum komisarzem

Uśmiechnął się do dziewczyny i wskazał ręką w stronę drzwi na końcu korytarza
-Pani Namikawa czekaliśmy na panią.Proszę za mną
Mężczyzna ruszył w kierunku gabinetu swojego przełożonego, który zapewne już czekał na niego jak i na tą dziewczynę.

Akane z uśmiechem skinęła głową. Spodobało jej się, że wszystko było tu tak uporządkowane... W przeciwieństwie do jej domu. No nic, to była bardzo miła odmiana
- Dobrze- powiedziała na potwierdzenie i ruszyła za mężczyzną

Jak opuszczasz temat pisz z/t [Tadashi]

Centrala wydała jej się najodpowiedniejszym miejscem, żeby zapytać o jakiegoś pomocnika. Miło byłoby mieć kogoś, kto już w tym siedzi i potrafiłby wskazać, na co zwrócić uwagę. Ona najbardziej się przecież znała na czysto biologicznych sprawach
- Hej, gdzie tu mogłabym znaleźć kogoś do pomocy w prowadzeniu sprawy?- zapytała. Po chwili palnęła się głową w czoło- No tak!- wzięła telefon i zadzwoniła na ten sam numer, co zwykle- Tak się składa, że mam sprawę poprowadzić... Przyślijcie mi kogoś...- zaczęła się zastanawiać, gdzie. W końcu postanowiła. W końcu był to sam początek, ogólne omówienie sprawy, organizacja, nie ma co się bujać tutaj:- do mnie do domu, adres, mam nadzieję, jest znany?- nie czekając na resztę, opuściła posterunek

z/t

Origa stał na środku sali zdenerwowany. Nie dość, że jakiś przemądrzały policjant przysłał go tu, to jeszcze komendant wyrzucił go z gabinetu, chociaż przyszedł jako pierwszy.
Co raz bardziej wątpię w kulturę ludzi w tym mieście... - rzekł zniesmaczony.

Drugi raz go wyrzucili.
Jak mnie wezwie... Ile mam czekać? Stary dureń...

Kobieta zza kontuaru skinęła na Orige.
- Najpierw proszę podpisać te dokumenty, a potem zostanie pan przydzielony do jednej z sekcji. Rozumiem, że nowy tutaj? Mam nadzieję, że współpraca będzie się między nami układała.
Jakie szczęście że był ślepy! Jego nowa koleżanka z pracy wyglądała dosłownie jak Krystyna z Gazowni. W dokumentach, a raczej formularzach, wymagane były dane osobiste, miejsce zamieszkania, telefon kontaktowy, zawód... czyli wszystko to co zwykle. Pani Krysia mrugała zalotnie, rozciągając w uśmiechu swoje czerwone od szminki usta. Najwyraźniej nie zauważyła kondycji mężczyzny przed nią, a nawet opaski na oczach! Miała jeszcze zamiar coś powiedzieć, ale zadzwonił telefon. Och, napad z bronią białą w kawiarni. Prędko wystukała odpowiedni numer, do państwa ze stacji nadawczej, by wysłali tam jakiegoś policjanta i... dalej romansowała.

- O...och, tak, racja.
No i teraz zdała sobie sprawę. Pokiwała kilkanaście razy głową, mamrocząc coś do siebie i w końcu zaczęła tłumaczyć. Tak, Origa został przyjęty do policji na specyficznych warunkach w których nie jest od niego wymagana interwencja fizyczna na miejscu wydarzeń. Potem powoli i spokojnie zaczęła dyktować dane, które mężczyzna miał podać.
Chcąc nie chcąc, pani Krysia uśmiechała się szeroko, wiedząc, że teraz ma jeszcze większe szanse na podryw, skoro mężczyzna jej nie widział. Oj, oj...

Mężczyzna wysłuchał wszystkich słów uważnie. Podpisywał umowę szybko, precyzyjnie, nigdy nie wychodząc z ramki przeznaczonej do danych. Skoro człowiek w tym stanie nauczył się nie szczać na deskę w toalecie to wszystko jest możliwe. Pomyślał tryumfalnie. Same miłe głosy... na początku ta dziewczyna w parku, a teraz ona...
Dobrze więc... co mam dalej robić? - wykrztusił, kończąc formalności.

Podrapała się po swoim wielkim pieprzyku na brodzie. Tak, tak, takim z włosami. W końcu oznajmiła tym swoim śpiewnym tonem, który wyraźnie wskazywał na to, że się uśmiecha.
- Niby jest jakiś kurs, kochaneczku. Wiesz, używanie broni i zasady...ale to to samo co w wojsku, tylko okrojone więc niezbyt się przyda. Nie musisz patrolować, nie potrzebujesz zatem ekwipunku, więc... Służ radą swoim kolegom z pracy, a ja zapraszam na kawkę popołudniami do centrali.
I tyle by było z zadania. Kobieta ostemplowała i schowała papiery do teczki, po czym oddaliła się do toalety "przypudrować nosek". Origa był wolny.

W centrali rozległ się dźwięk dzwoniącego telefonu, kobieta odebrała telefon i przyjęła zgłoszenie od anonimowej osoby o tym iż w parku na placu zabaw znajdują się zwłoki jakiegoś chłopaka. Zaraz po tym telefonie kobieta zajęła się tym by kogoś wysłać we wskazane miejsce.

W końcu znaleźli się w centrali. Nawet dość szybko. Akane zerknęła na osobę, która tam obecnie przebywała
- Przyprowadziłam wam kolesia- oznajmiła, niemalże biorąc ręce kobiety i opierając je na ramionach faceta- Jakby udało wam się jeszcze coś z niego wyciągnąć w sprawie Orinosuke, to byłoby miło... No, w każdym razie nie wypadałoby go puszczać, nie?- uśmiechnęła się, patrząc na zegar wiszący na ścianie- No... To tyle. Muszę lecieć, pa!- i tyle ją widzieli

z/t

Weszła do centrali po raz kolejny. Starała się myśleć tylko o gościu, którego miała znaleźć, ale ciężko było. Wciąż wracała myślami do tamtego gostka. Była na niego wściekła. Zaczęła się nawet wyżywać na Bogu ducha winnej zupce chińskiej.
Podeszła do osoby, która akurat tam była
- Dużo macie?- zapytała- No wiesz, o tym Sosuke?

Osoba ta odpowiedziała:
- Nic. Ktoś taki nie istnieje. A przynajmniej nie na terenie Japonii w ciągu ostatnich pięćdziesięciu lat. Ten facet z którym, jak podejrzewam, chciałaś pogadać znajduje się w sali przesłuchań.

Tak jak myślała. No, to zanosi się na prawdziwie "kumpelską" rozmowę... W sumie, nawet lepiej, że tamten gościu nie istnieje. Czuła, że przesłuchiwanie tego, który teraz na to przesłuchanie czeka, będzie o wiele ciekawsze
- Dobra... Fajnie- rzuciła- Aa, tak przy okazji: masz może wrzątek?- zapytała całkiem serio zniżonym głosem (bo obiło jej się o uszy, że takich rzeczy w centrali nie ma), gniotąc opakowanie zupki w ręku. Zdążyła zgłodnieć

- Coś się znajdzie. - powiedziała.
Nalała wody do czajnika stojącego pod biurkiem, ukrytego przed oczami kogokolwiek, kto nie stał po stronie "centrali". Kabel był na tyle krótki, że nawet jakby chciała, nie była w stanie postawić czajnika na biurku.
Pięć minut później Akane miała kubek wrzątku.

Patrzyła na to, jak inteligentnie obchodzi się tutaj zakaz wrzątku. Fajnie
- Super, dzięki- rzuciła wesoło, biorąc kubek. Aż jej się przypomniało, jak kiedyś podziwiała wykładowców, którzy szli szybko całymi długimi korytarzami i nie uronili ani kropli. Jej niestety nie do końca się teraz udawało, parę kropli spadło na ziemię, ale się tym nie przejmowała. W tym wypadku parę kropli to tyle, co nic.
Zaczęła nucić sobie pod nosem piosenkę, którą ostatnio usłyszała w radiu. Z tak radosnym jeszcze nastawieniem poszła do sali przesłuchań

z/t

Przyszedł do centrali wziął kilka kartek i długopis, usiadł przy pobliskim stoliku i zaczął pisać raport, czuł na sobie spojrzenia innych członków Wydziału śledczego, jak widać wieści szybko się rozchodzą. Po kilku minutach Tadashi skończył pisać raport, wstał od stolika i podszedł do lady, położył na nim kartki i długopis, a chwilę później broń. Pożegnał się i opuścił posterunek, ruszył w stronę swojego domu.

z/t-> Dom Tadashiego

Dziewczyna w końcu dotarła do centrali. Zależało jej na czasie to też od razu skierowała kroki do lady za którą siedziała kobieta. Fakt faktem, że kierowała nią również ciekawość i zniecierpliwienie. Przywitała się grzecznie z pracownicą centrali po czym obrzuciła ja krótkim spojrzeniem.
- Potrzebuje adresu komisarza Yamady.
Powiedział przechodząc do rzeczy. Mówiła krótko, zwięźle i na temat jak zwykle z resztą. Kobieta spojrzała na nią niechętnie i wstukała coś na klawiaturze swojego komputera. Po chwili patrząc na monitor sięgnęła po jakąś kartkę i długopis. Na skrawku papieru nabazgrała proszony adres i nonszalancko podała go jasnowłosej. Ta zaś wzięła go do zgrabnej dłoni i przeczytała uważnie niedbałe litery. Jakimś cudem udało jej się rozszyfrować zapis. Spojrzała jeszcze na właścicielkę 'pięknego' pisma i bez zbędnych uprzejmości opuściła centralę ruszając w wyznaczonym przez siebie i poniekąd również komendanta kierunku. Miała jedynie nadzieje, że Yamada jest u siebie bo nie miała najmniejszego zamiaru go szukać...
[zt]

Władimir wszedł powoli na komisariat, po czym wzrokiem odnalazł centralę. Udał się tam, następnie zagadnął do znajdującej się tam pani:
- Dzień dobry, jestem Władimir Mazaki i wysłałem tu nie dawno swoje podanie o pracę.
Był bardzo zdenerwowany, chodź raczej trudno, było to po nim poznać. Pierwszy raz po tylu latach, był tak blisko osiągnięcia, swojego życiowego celu... Nie pozostał nic innego, jak tylko czekać....

Zrób mi tę łaskę i wstaw avatara XD[Noburo]

- Jezus Maria- rzuciła ze śmiechem do osoby, która tam siedziała, odstawiając kubek- Dzięki za wrzątek... Ty wiesz, jak topornie to szło? I teraz jeszcze to wszystko spisać...- nagle odczuła potrzebę ponarzekania sobie na to wszystko. Po chwili jednak doznała olśnienia- Ej, masz tu może coś do pisania? Wypadałoby zdać z tego raport, a iść gdzie indziej, by to zrobić, byłoby z lekka niedorzeczne- uzasadniła

Akane otrzymała długopis.
- Trzymaj. Udało ci się przynajmniej dowiedzieć czegokolwiek prawdziwego? Bo jak rozmawiałam z nim przez chwilę, to zalatywało od niego kłamstwami na kilometr.

Gdy tylko otrzymała długopis, zaczęła się rozglądać za kartką. W końcu jakąś znalazła i zaczęła pisać
- No co ty- odparła ze śmiechem- Prawdziwych informacji było... Mało. Góra cztery. Więcej się można było z jego zachowania domyśleć- zauważyła, zastanawiając się, co napisać. W końcu ją olśniło i zabrała się za dalsze pisanie- Ale trzeba przyznać, że ma wyobraźnię...- pisała dalej. W sumie, nie było nawet za wiele do pisania- A, tak przy okazji: weź przekaż jakimś siłom wyższym, żeby mu zdjęli odciski palców. Przydałoby się- poprosiła

- Odciski palców? Już je pobraliśmy. - powiedziała podając próbki Akane - Choć nie wiem czy ci się przydadzą. Porównywałam je z tymi w kartotece, wychodzi na to, że nie był nigdzie notowany.

[Odciski palców dodane do ekwipunku]^^