Pokój nr 4

[Standardowy pokój hotelu trzygwiazdkowego. Łóżko, szafka nocna, biurko, duża szafa z lustrem. Do tego dołączona w osobnym pomieszczeniu łazienka.]


Weszła do pokoju, pozwalając chłopakowi zostawić swój bagaż. Wypuściła zaraz psa z klatki i pozwoliła mu poruszać się po terenie całego hotelu. Sama tylko przebrała się w wąskie i jasne spodnie, wysokie obcasy na koturnie oraz luźniejszą koszulę sięgającą połowy bioder.

Wychodząc i trzymając torebkę w jednej ręce, drugą zakładała mały kapelusik na głowę. Zdążyła jedynie zamknąć pokój i ruszyć do wyjścia z hotelu. Łapiąc taksówkę, poprosiła o drogę w stronę najbliższego centrum handlowego.


z/t -> centrum handlowe

Weszła do hotelu, mijając recepcjonistę bez słowa, mimo iż ten do niej kiwał ręką aby podeszła. Prychnęła jedynie cicho i ruszyła do siebie. Tam zamknęła drzwi na klucz i udała się od razu pod prysznic. Stała tam długo. Nie wiadomo nawet ile czasu minęło, nim zakręciła wodę. Z pewnością, wchodząc do łazienki, zignorowała pakunek leżący na środku jej łóżka.

Do drzwi odezwało się ciche pukanie, gdy tylko ucichł szum wody.
- Masae-san? To ja, Fujibayashi. Chciałbym Ci wynagrodzić moją dzisiejszą ucieczkę. Masz czas?
Zapytał przez drzwi miłym głosem.

Uchyliła nieznacznie drzwi. Dojrzał prawdziwe przerażenie na jej twarzy, które zaraz próbowała zatuszować.

- Ah...to Ty. - odetchnęła z wyraźną ulgą. Nawet na jej twarzy pojawił się uśmiech - Czas...tak, czas mam. Tylko świeżo wyszłam spod prysznica.

I uchyliła nieco szerzej drzwi, tak by wpuścić go do środka. Szlafrok był jedwabny, haftowany w kwiaty wiśni.

- Pomożesz mi z odpowiednim doborem stroju? - na moment zapomniała o tym, co zostawiła na łóżku. A otworzyła pakunek.
Prezent od jej byłego męża. Gruby, mocny sznur. Widać na nim ślady użytkowania i lekko karmazynowe zabarwienia. Kobieta zamknęła drzwi za Kyo i zniknęła na moment w łazience.

- Rozgość się - rzuciła jeszcze szybko, nim zamknęła drzwi od łazienki. Miała na myśli chyba fotel oraz butelkę z wodą i szklankę stojące na stoliku, a nie łóżko.

- Jak planujesz wynagrodzić mi swoją ucieczkę Kyo-san? - dosłyszał jej pytanie z łazienki.

Z uśmiechem przyjął zaproszenie do środka. W międzyczasie zerknął na dwa pakunki na łóżku. Jeden z nich był pakunkiem przeznaczonym dla Ishigami'ego.
Nie był odpakowany. Doskonale.
- Przygotowałem przyjemną kolację u siebie. Heh...
Zająknął się przy tym celowo, tak by zabrzmiało to jakby czuł się niezręcznie z tą propozycją. Odgrywał lekko nieśmiałego. To było wygodniejsze.
Jego spojrzenie padło na sznur. Wszędzie potrafił rozpoznać ten rodzaj zabarwień.
Krew.
Drgnęły mu lekko wargi. Sadomasochistka?
Nie... Wydawała się być wystraszona gdy tu wszedłem.
A więc ktoś ją prześladuje. Może jej były mąż? Niewykluczone. To wygodniejsze dla mnie. Ludzi sparaliżowanych strachem łatwiej kontrolować. A zabijając go pozyskam jej zaufanie, wdzięczność, a więc i lojalność. Może być przydatną marionetką.
- A, Masae-san, przyszła do Ciebie przesyłka dla mnie. Nie mogłem jej odesłać bezpośrednio do swojego pokoju, bo posiadam jedyną kopię klucza do szóstki. Pomyślałem, że może będziesz mogła ją przechować aż wrócę do hotelu.

Wyszła z łazienki niepewnie. Już w bieliźnie, pończochach i okryta nadal szlafrokiem.

- Przesyłka? Tak, tak. Weź ją, mnie przecież się ona nie przyda - ruszyła jednak dość nerwowo w stronę łóżka, by schować pudło ze sznurem pod łóżko. Poprawiła machinalnie włosy i zerknęła na Kamuro. Wiele nerwowości i wstydu było w jej ruchach.

- Kolacja? Ale nie planujesz uciekać ze swojego pokoju? - rzuciła żartobliwie, chcąc rozładować atmosferę. - Chętnie.

Pochyliła się nad walizką i wyjęła z niej małą czarną. Zniknęła za drzwiami łazienki, by zaraz wrócić już kompletnie ubrana.

- Pozwolisz, że nie założę butów? Nie ukrywam, że dzisiejszy dzień nadwyrężył nieco...moje stopy - chociaż lepiej zamiast stopy, byłoby powiedzieć - nerwy.

*Kolacja? Na co kolacja, przecież starczyło przepraszam. I widział...sznur. Psia mać, nie chciałam tego. Ale...wdech i wydech. Nawet jeśli ten drań się tu pojawi...to nie zastanie mnie. Muszę chyba przeczekać tę noc u Kyo-san.*

Przygładziła jeszcze dłońmi sukienkę, która zakrywała jej nogi aż do kolan. Oczywiście bez dekoltu ani też większych wycięć na plecach. Odkrywała jedynie jej ręce.

Podszedł do drugiej z paczek, i podniósł ją z łóżka. Otworzył ją, zerkając do środka.
Nie potrafił powstrzymać lekkiego uśmiechu.
Po chwili zamknął paczkę z powrotem. Jego uśmiech był nieco zbyt radosny.
- Oczywiście, oczywiście. Nie mam nic przeciwko.
Jest zdenerwowana. Boi się.
- Pytałaś mnie wcześniej, kim jestem z zawodu... Można powiedzieć, że pozbywam się ze społeczeństwa tych, którzy nie zasługują by w nim żyć.
Idealnie skonstruował odpowiedź. Ani nie skłamał, ani nie powiedział nic wprost. Równie dobrze mogła przyjąć, że jest policjantem.
- I nie zamierzam uciekać z pokoju, bynajmniej. Tamta sprawa była po prostu kwestią życia i śmierci, że tak to ujmę.
I potwierdzenie teorii policjanta. Również nie dosłowne

- O, to zaiste interesujące. Może...hm, nie czekajmy?

*Policjant? Nie wiem, powiedziałby wprost. Ale...ale na bogów, mówi to specjalnie po to, bym poczuła się spokojniej. Jeśli tego chce, niech tak będzie. *

Ruszyła do wyjścia powoli, zabierając jedynie torebkę z telefonem i portfelem.
- Prowadź proszę, Kyo-san.



ZT

Wypuścił więc Masae jako pierwszą z pokoju, wychodząc po niej. Wziął ze sobą swoją paczkę, która zawierała jakże ważną dla niego rzecz.
Następnie poprowadził kobietę w stronę swojego pokoju. [z/t]