"U Jacka Survivala! Wszystko na każdą okazję!" Zazwyczaj sprzedaż, a czasem skup

Dawniej: Sklep Survival'owy o nazwie "Sklep Survival'owy"
Jest to ukryty pod chwytliwą nazwą sklep, powszechnie znany jako Survival'owy. Mało kto by się tego domyślił, prawda?
Jednak nie ważne, czy jesteś mało kim, czy kimś innym, ten sklep, niezależnie od twojego wieku, zawsze jest conajmniej trzy razy od ciebie starszy. Najstarsi Tokijczycy nie pamiętają, kiedy powstał ów sklep, pełen niesamowitości. Jest tu wszystko: od prostych kompasów, po skomplikowane busole, od prostych saperek, po koparki... no nie, koparek tu nie ma.
Ale jest za to sprzedawca, zwany(głównie przez samego siebie) traperem. Jest on słynny w całym Tokio(przynajmniej on sam tak twierdzi) oraz prowadzi najlepszy(on tak mówi) sklep Survival'owy w całym Tokio!(on by tutaj postawił wykrzyknik). W dodatku wywodzi się z długiego rodu(taka jest jego wersja, nie jest to nigdzie udokumentowane), gdzie ten sklep przechodził z ojca na syna(nikt nie zadaje sobie trudu, aby to sprawdzić, ale coś w tym jednak musi być).
Niemniej: Jack Survival, jest blisko 30 letnim mężczyzną. Wysoki, mocno zbudowany, ubrany w skórzaną kurtkę i dresy(ubiór prawdziwego survival'owca!) oraz zawsze okulary przeciwsłoneczne. Blond włosy ma spięte w kucyk. Wszystko to sprawia, że wygląda raczej na bandytę, niż trapera, choć, jak sam twierdzi: "To bardzo często jedno i to samo".
-----------------------------------------------------------------------------------------
Dziś: Sklep ze wszystkim o nazwie "U Jacka Survival'a! Wszystko na każdą okazję!"
Znajdująca się przy kasie niewielka tabliczka informowała klientów, że po odejściu od kasy reklamacji nie uwzględnia się, przyjmowana jest tylko gotówka w yenach, bądź dolarach amerykańskich, zaś sprzedawca zrzeka się wszelkiej odpowiedzialności za wszelkie kłopoty, urazy, choroby czy inne nieprzyjemności związane w jakikolwiek sposób z czymkolwiek zakupionym bądź w inny sposób wyniesiony z tego sklepu.
Trochę się jednak zmienił. Jego prawa połowa twarzy zasługuje w tej chwili na miano "zmasakrowana". Na prawym oku ma założoną opaskę. Brakuje mu też palca wskazującego lewej ręki i palca serdecznego ręki prawej.
Poza tymi "detalami" jednak wszystko pozostało takie samo. Sklep, od czasu otrzymania nowej nazwy, wcale nie zmienił wystroju. Wciąż był wyłożony sprzętem survivalowym. Sprzedawca pewnie stał za ladą, oczekując na klientów.

Już dawno przestał biec, jednak na jego twarzy było widać trud wyprawy. No ba, nie jechał niczym, a kilka przystanków jest. Popchnął drzwi owego lokalu, rozglądając się dokładnie, podszedł wolnym krokiem do lady, patrząc na sprzedawce. Wygląda dziwnie, o.
-Dobry.
Powiedział krótko i zwięźle, jednak się nie uśmiechał. Rozejrzał się po sklepie, by po chwili odwrócić głowę ku sprzedawcy i zadać pytanie.
-W jakiej cenie otrzymam pistolety na flary?

Dziwny błysk pojawił się w oku sprzedawcy. Było to widać nawet pomimo okularów przeciwsłonecznych.
- Witam szanownego Pana Klienta. - powiedział ochryple, gdy tamten się przywitał.
Przeskoczył sprawnie przez ladę i podszedł do klienta. Obszedł go dookoła, by obejrzeć go pod każdym kątem.
- Pistolety na flary powiadasz? Jaki kaliber? Pistolet czarny, czy czerwony? Pojedynczy, czy zestaw Extreme?

Popatrzył podejrzliwie na mężczyznę który zachowywał się dość dziwnie, no ale cóż, to jego sklep, wiec ma do tego pełne prawo.
-Kaliber trzynastkę, pistolety zakupił bym z trzy, w kolorze czarnym. I zestaw rac by się przydał, błyskowych, bez piszczących i hukowych.
Ręką przejechał po jakiejś wystawie, w której były noże. Ciekawe, ciekawe.
- No i mógł bym jeden próbny strzał? Oczywiście za niego zapłacę. Wie pan, pierwszy raz, wolał bym wiedzieć jak wygląda takie coś.

Zaśmiał się.
- Nowy w tym jesteś, co? Dobra, to słuchaj: pistolety na flary mam tutaj małe i duże. Sądzę, że różnicę kojarzysz. I mam tylko niebieskie, bo czerwone są pedalskie, a czarne emowskie.
Wrócił na swoje miejsce, czyli wskoczył z powrotem za ladę i zaczął czegoś pod nią szukać.
- Race o jakich mówisz da się załatwić. Aha! - wychylił się błyskawicznie zza biurka, jakby chciał przyłapać na czymś swojego klienta - Żadnych strzałów, dopóki nie zobaczę kasy na stole.
Wyłożył na ladę pięć pudełek, na oko, trzy to pistolety, dwa pozostałe to zestaw flar.
- Coś jeszcze? Oczywiście po otworzeniu pudełka i odejściu od kasy, reklamacji nie uwzględnia się.

Wysypał na ladę pieniądze z ostatniej napaści, uśmiechając się krzywo. Oczywiście zostawił dwa-trzy banknoty w kieszeni, by szeleściały i robiły wrażenie że ma tego cholerstwa więcej.
-Jak by pan mógł, niech pan załaduje, wyjdziemy na zewnątrz i powiem panu czy to jest na pewno to czego potrzebowałem.

Sprzedawca szybko porwał pieniądze, przeliczył i wydał resztę, wyraźnie zadowolony. Pogmerał sobie palcem w uchu.
- Nie, nie mógłbym. Jestem sprzedawcą, nie tragarzem. Życzysz sobie coś jeszcze? - dostał kasę i wydawał się wyraźnie tracić zainteresowanie

Schował pieniądze do kieszeni, patrząc na sprzedawcę. "Przełamał" broń, po czym włożył tam jeden wkład. Zaczął kierować się do wyjścia, gdy przy drzwiach nagle odwrócił się, trzymając broń w kierunku owego mężczyzny. Nacisnął spust, a flara bzium wystrzeliła.

Flara wystrzeliła, a jakże. Fajerwerk poleciał wprost na sprzedawcę. No, prawie. Gdyby nie ustawione na ladzie pudełko z pozostałymi ładunkami(w końcu Shin wziął tylko jeden pistolet i jedną flarę, a więc z prostej matematyki wynika, że oba pozostałe pistolety i dwa prawie pełne pudełka pełne flar, pozostały na ladzie ^^). Zgadnijcie, co się stało, gdy odpalona flara wbiła się w jedno z tych pudełek?
Ano, zgadliście.
Rozległ się huk. Wybuchło trafione pudełko, pudełko które stało obok, kiepsko zabezpieczone pudełka pod ladą, a zaraz potem równie kiepsko zabezpiecznoe pudełka na szafce, tuż za miejscem, gdzie jeszcze przed chwilą stał sprzedawca.
Bo teraz go nie widać za ową ladą. Z dużą dozą prawdopodobieństwa można zgadywać, że tam leży. Czy przetrwał wybuch z dwóch frontów? Na razie nie wiadomo.

Achievement unlocked: First Fireworks!

-Ło kurwa!
Krzyknął gdy fajerwerki wybuchły. Błysk był tak jasny że chłopak najzwyczajniej oślep. Widział białą plamę, padł na ziemię, czołgając się po podłodze. Czołgał się po sklepie, bez celu, był oszołomiony, złapał jakaś półkę, po czym szarpnął. Nóż leżący tam spadł prosto na jego krtań, kaput.

Szukając środków do obrony przed potencjalnymi zabójcami trafił do sklepu survivalowego. Rozglądnął się po sklepie. Parę rzeczy na prawdę nadawałoby się do tego zadania. Teraz tylko wypadałoby kupić te rzeczy.
Halo!? Jest tu kto? Chciałbym się dowiedzieć więcej o rzeczach z wystawy!
Chłopak czekał, wciąż się bał, nie chciał umierać, więc musiał walczyć ze śmiercią.
Skoro ,,survival" znaczy przetrwać, to ten sklep jest najlepszy dla niego.

Zza lady wyskoczył właściciel sklepu(opisany na początku tematu). Choć trochę się zmienił od ostatniego razu. Jego prawa połowa twarzy zasługuje w tej chwili na miano "zmasakrowana". Na prawym oku ma założoną opaskę. Brakuje mu też palca wskazującego lewej ręki i palca serdecznego ręki prawej.
Poza tymi "detalami" się nie zmienił. Zlustrował wzrokiem klienta od stóp do głów.
- Witam szanownego klienta! - zawołał z entuzjazmem, kładąc ręce na ladzie - Czego szanowny pan sobie życzy, w tym survival'owym królestwie?

Był pan kiedyś w takiej sytuacji, bez wyjścia... Zagrożony był pan śmiercią? Po pana twarzy mogę wywnioskować, że tak... Widzi pan?... jestem młody... - w tym momencie chłopak przysunął twarz do ucha sprzedawcy i zaczął szeptać.
Potrzebuję czegoś specjalnego, czegoś co uchroni mnie przed śmiercią z rąk... złych ludzi. Rozumie pan? Na pewno ma pan coś takiego...
Chłopak był pełen nadziei...
,,Trefne karty rozdał los, więc przegrałem partię z nim, a życie toczyło się dalej..."

- Po twarzy? - powtórzył zamyślony, po czym dotknął ręką rzeczonej części ciała. Wtedy sobie przypomniał. No tak, jak mógł zapomnieć? Przecież to było ledwie ze dwa tygodnie temu!
- Taaa... Źli ludzie pojawiają się nawet w moim sklepie. - rzekł wskazując na osmaloną ścianę za swoimi plecami
- Coś specjalnego powiadasz pan, hmm... Broni palnej nie mam, jeśli ci o to chodzi. Mam na składzie noże, toporki, saperki i inne takie sprawy, ale jeśli faktycznie na ciebie polują, to ci się nie bardzo przyda... Mógłbyś ich postraszyć pistoletami na flary, ale niestety skończyły się, dostawa jeszcze nie dotarła.
Chwilę milczał, zamyślony co by mu mogło pomóc. Szczerze chciał pomóc, nie tylko ze względu na sumkę, którą może za to otrzymać. Potrzebuje on czegoś do obrony...
Wtedy go olśniło. Pobiegł szybko na zaplecze i wrócił z jakąś paczką. Zaczął wyrzucać ze środka starą folię bąbelkową, szukając ważniejszej zawartości.
- W zabijaniu ci to jakoś bardzo nie pomoże, ale powinno zapewnić ochronę. Oczywiście, nie przed wszystkim, ale w twojej sytuacji dobre może być cokolwiek.
Wyciągnął z pudełka kamizelkę kuloodporną. Nosi ślady użycia, ale wygląda na wciąż zdatną do użytku.

Świetnie. Dziękuję panu bardzo! Ile płacę? Przydałoby się jeszcze coś co by imitowało granaty błyskowe. Ale same flary są nie bezpieczne kiedy odpala się je z ręki, poza tym mają za słaby czas reakcji... Ma pan jakiś pomysł?
Kyuzo oczywiście wyciągnął portfel i wyjął banknoty, aby pokazać sprzedawcy, że ma czym zapłacić. Kamizelka kuloodporna to połowa drogi do sukcesu.
Wątpię, czy flary pasowałyby do tego pistoletu na gumowe kule. - powiedział pokazując sprzedawcy pistolet. Survivalowiec już mu bardzo pomógł, może uda mu się obronić. Nagły przypływ waleczności zabłysł w oczach chłopaka, był zupełnie pewien, że da radę.

- Hmm... Oryginalna cena... minus fakt, że jest mocno używana... minus fakt, że cię lubię... minus fakt, że jak ktoś nieodpowiedni dowie się, że to mam, to będę miał kłopoty... minus to, że to chinska robota jest... plus VAT... To będzie 35 tysięcy yen*.
Teraz zażyczył sobie substytutu za granaty błyskowe. No, to jest twardy oddech do zgryzienia. Koleś chyba faktycznie próbował iść na wojnę, z prowizorycznym zaopatrzeniem.
- Nie, do tego pistoletu flary pasować nie będą. Granaty błyskowe, hmmm...
*Trzeba coś wymyślić! Klient ma prośbę, a ty ją spełniasz za kasę, tak, czy nie? Watashi wa sabaibaru no Kami da**! Coś wymyślę! Na pewno!*
- Baah. - westchnął. - Niestety w tej kwestii nie mam pomysłu. - stwierdził wyraźnie przybity.
Nie będzie mógł wcisnąć mu jakiegoś złomu i zgarnąć za to kasy.

*-1200 zł.
**-Jestem Bogiem survivalu

Wyciągnął portfel i zaczął wyjmować pieniądze. Nie minęło trochę czasu aż pieniądze znalazły się na stole. Mężczyzna już niestety nie mógł nikomu ufać...
Zrzucił marynarkę i odwrócił się do ,,pana od survivalu" plecami. Rozpinał stopniowo guziki, aż w końcu ściągnął koszulę. Chwilę potem miał już na sobie kamizelkę kuloodporną i na nią nałożył swoje ubranie.
Przepraszam, że robię to u pana w sklepie, ale śmierć czyha w każdym zakamarku.
Ah... właśnie. Potrzebuję jeszcze sznuru, jakiegoś mocnego.
Gdy Kyuzo dostał sznur dał sprzedawcy równowartość jego ceny i wyszedł.
z/t

Był w centrum handlowym, w kinie, monopolowym i klubie ze striptizem. Po udanym dniu, nie licząc filmu, który był bardzo kiepski, skierował się do sklepu. Trzeba było się jeszcze przygotować do zlikwidowania celu.
Przecież zabił dziewczynkę, muszę to zrobić.
Stanę się tak zły jak on.
Może dalej zabijać jeśli tego nie zrobię.
Będę taki sam jak inni mordercy.
"Nie ma sprawiedliwości gdy się o nią nie staramy"
To zdanie przeważyło. Wkroczył do sklepu Surwiwalowego, w poszukiwaniu informacji i nie tylko.
Dzień dobry. - powitał sprzedawcę, gdy się pojawił. Przy okazji rozejrzał się czy nie ma innych kupujących. - Przyszedłem kupić... - przerwał, zbliżył do sprzedawcy i zniżył głos - Informacje.

Zlustrował wzrokiem nowego klienta, puszkę piwa wrzucając do kosza. Teoretycznie robił sobie wolne, mało kiedy miał klientów, a dwóch jednego dnia mu się nie zdarzyło. Chyba, że przychodzili razem.
Teraz informacji komuś się zachciało. Przecież szyld głosi wyraźnie: "Sklep survivalowy". A ludzie przychodzą tu po broń i informacje. Widać na to jest popyt. Trzeba by zmienić specjalizację...
- No dobra! - powiedział entuzjastycznie - Mów czego konkretnie potrzebujesz, a zobaczymy, czy coś mam na dany temat.

Uśmiechnął się ale jego twarz, zaraz przybrała poważny wygląd.
Jestem z FBI. - zniżył jeszcze bardziej głos. - Nie mogę podać odznaki, albowiem powód jest powszechnie znany... Kira. Jestem na tropie jego współpracownika, a on może mnie doprowadzić do samego Kiry. Może mi pan pomóc? - wyciągnął z kieszeni zdjęcie swojego celu. Pokazał je sprzedawcy. - Szukam właśnie jego. Jest też szukany przez policję za zamordowanie małej dziewczynki.
Spojrzał z wyczekiwaniem w oczy sprzedawcy i przestąpił z nogi na nogę.

Przyjrzał się twarzy na zdjęciu.
A teraz gwóźdź programu: tok myślenia Jacka Survivala!
*Tamten koleś mówił, że ktoś chce go zabić. Możliwe, że mówił o tym FBI. To znaczy, że zaopatrzyłem w broń przestępcę. Jeśli go wydam, to mogą mnie wsadzić za kratki za pomoc zbrodniarzowi. Czyli jeśli powiem, że go widziałem, to mam problem. Poza tym, to FBI. Tacy zawsze straszą odznaką, a nie płacą. Krótko mówiąc, najlepsze na co mogę liczyć to fakt, że nie pójdę do pudła. Ale jeśli udam, że nie widziałem tego gościa, to mnie przecież nie wsadzą. W końcu kamizelka była sprzedana na czarno, więc brak powiązań. Czyli, że powiedzenie prawdy jest po prostu nie opłacalne...*
- Hęęę? Nie, nie widziałem gościa.

Pana pomoc byłaby nieoceniona. Dzięki panu moglibyśmy zapobiec wielu morderstwom. Czy na pewno nie widział pan tego przestępcy? - jeszcze raz pokazał zdjęcie z nadzieją w oczach. Po chwili
odwrócił zdjęcie a tam, przytrzymywane kciukiem, znajdowało się 1000
yen'ów w papierku. W końcu dostanie o wiele większą sumę za zabójstwo. - Każda informacja jest dla nas ważna, proszę pana. - pieniądz rozwiąże język każdemu. Chyba że jakiemuś szaleńcowi. Czekał z wyciągniętą ręką, aż 'mistrz surwiwalu' odbierze od niego zdjęcie wraz z banknotem.

Niby miał nic nie mówić, ale skoro w ten sposób... Chyba może co nieco powiedzieć.
Prędko zgarnął ową sumkę i schował do kieszeni.
- Nooo, kojarzy mi się, że faktycznie był jakiś czas temu ktoś taki. Albo on, albo ktoś diabelnie podobny. No wie pan, tylu tu klientów, że nie muszę zapamiętywać każdego z osobna, no nie?

Uśmiechnął się do siebie, myśląc, że ludzie nigdy się nie zmienią.
Ma pan może, jakąś apteczkę, zestaw pierwszej pomocy lub coś w tym stylu? - specjalnie zmienił temat, by sprzedawca trochę się rozluźnił. Postukał palcami o ladę i schował zdjęcie do kieszeni.
Mogę zapalić?

- Pewnie, że mam! - zapewnił pospiesznie. Szybko położył na ladzie rzeczoną apteczkę. Oczywiście nie powie klientowi, że jest z drugiej ręki...
W końcu póki nie zapłaci, dopóty nie może zajrzeć do środka, a opakowanie wygląda na nowe. A, jak głosiła tabliczka przed wejściem: "Reklamacji nie uwględnia się".
- To będzie 3000 yen*. A jeśli chodzi o palenie, to wolałbym nie.
*-Nieco ponad 100zł.