"Inparusu"

W czasie gdy Tadashi stał przy barze starała się poukładać myśli. Gdy wrócił chwyciła filiżankę w dłonie i wpatrując się w ulatującą z niej parę myślała o co by tu go zapytać. Nie mogła się teraz skupić na niczym innym niż jak na tym dziwnym zbiegu okoliczności.
- Masz może jakieś rodzeństwo? - Zapytała po chwili zamyślona. Wydawała się być zupełnie nieobecna.

Patrzył na Mitsuki, była ona zamyślona. Po tym jak usłyszał pytanie nie za bardzo wiedział co ma dopowiedzieć, ale nie miał po co kłamać. Niby posmutniał lekko spuszczając głowę w dół, jednak po chwili uniósł ją do góry i się uśmiechnął.
-Miałem brata, ale cóż on już nie żyje.

Mitsuki pokręciła lekko głową nie mogąc uwierzyć w to co się dzieje i czego się dowiaduje. To wszystko jest głupie. Miała ochotę wydrzeć się na cały klub "dlaczego" ale się powstrzymała. Wzięła głęboki wdech, odwróciła w stronę chłopaka, i jak gdyby nigdy nic się uśmiechnęła. Oparła się o oparcie kanapy żeby lepiej widzieć chłopaka i zaczęła się zachowywać jak gdyby nigdy nic.
- Może ty chcesz o coś zapytać?

Czekał na pytanie dotyczące jego samego, ale go nie usłyszał. To go trochę zdziwiło, dziewczyna po prostu zapytała czy on nie ma jakichś pytań, nie miał. Uśmiechnął się i sięgnął po filiżankę, upił łyk herbaty i odstawił naczynie na stolik.
-Nie mam pytań.
Ponownie cały czas patrzył na Mitsuki, nie odrywał od niej spojrzenia nawet na chwilę.

Wszystko zaczęło ją nagle dręczyć. Nie mogła przestać myśleć. Gdyby mogła najchętniej w tej sytuacji wyjęłaby sobie mózg i wyrzuciła go przez okno żeby jej nie przeszkadzał. Starała się zachowywać w miarę naturalnie. Sięgnęła po filiżankę i napiła się herbaty. Nie wiedziała za bardzo czy ma powiedzieć o całym zdarzeniu czy to przemilczeć.
- Wiesz, że chyba cie już gdzieś widziałam. - Ponownie uciekła wzrokiem w stronę filiżanki. - Na mostku na obrzeżach miasta. - Mówiąc te słowa spoważniała.

Widział, że ją coś dręczy, mimo tego, że zachowywała pozory i w miarę normalnie się zachowywała on wiedział, że coś jest nie tak. Spoważniał kiedy mówiła o tym iż go widziała na mostku, jednak po chwili się uśmiechnął.
-Wiem, że mnie widziałaś, byłaś z Naokim. Wiem, że zostałaś porwana będąc w jego towarzystwie. On nie potrafił obronić siebie a co mówiąc bronić taką dziewczynę jak ty.
Patrzył na nią cały czas, nie wiedział jak na to zareaguje na jego słowa.

Słysząc jego słowa zrobiła wielkie oczy. Wiedział o wszystkim ale mimo to nie poruszył tego tematu. Zastanawiała się dlaczego. Równie dobrze mógł już dawno o tym powiedzieć zaoszczędziłby jej zadawania tych wszystkich niepotrzebnych pytań. W końciku jej ust pojawił się delikatny uśmiech. Oparła głowę o jego ramie i sama nie wiedziała dlaczego, ale pocałowała go w szyje licząc na jakąś reakcję z jego strony.

Po tym co powiedział dziewczyna była bardzo zdziwiona, jednak po chwili na jej twarzy pojawił się uśmiech. Tadashi również się uśmiechnął, kiedy Mitsuki oparła głowę o jego ramię troszkę się zdziwił, ale to, że pocałowała go w szyję zdziwiło go jeszcze odrobinę. Patrząc na nią delikatnie ją pocałował, sam nie wiedział dlaczego. Patrzył jej w oczy cały czas się uśmiechając. Jednak miał dość już tej muzyki jaką tu puszczali, musiał wyjść z tego budynku bo zwariuje.
-Może się gdzieś przejdziemy, ta muzyka zaczyna mnie drażnić

Tak. Muzyka naprawdę była już trochę denerwująca. Zbyt długie siedzenie przy zbyt głośnych dźwiękach nie było zbyt korzystne. Tylko gdzie by tu iść? Zawsze można zmusić Tadashiego do zastanawiania się w końcu to była jago propozycja.
- Tak faktycznie trochę denerwuje. - Podniosła głowę. - Możemy się przejść.

W czasie kiedy czekał na odpowiedź Mitsuki zastanawiał się gdzie by mogli się przejść.
*Park chyba nie to zły pomysł, może obrzeża? Nie mam pojęcia*
Zamyślony chłopak podrapał się w skroń nadal zastanawiał się gdzie by mogli pójść.Najspokojniejszym miejscem może być tylko albo jego dom lub jej. Kiedy Mitsuki zgodziła się pójść z nim gdzieś indziej on uśmiechnął się ponownie.
-Może pójdziemy do mnie? Będziemy mogli spokojnie porozmawiać
Zaproponował pójście do niego z nadzieją, że Mitsuki się zgodzi

- Tam z pewnością będzie spokojnie. - Uśmiechnęła się do niego. - Chyba nie będą cie nawiedzić żadni niespodziewani goście? - Zażartowała i zaśmiała się. - Mam nadzieję, że chociaż z domu policjanta nikt mnie nie uprowadzi.
Towarzystwo Tadashiego bardzo poprawiało jej humor. Czuła się przy nim dobrze i bezpiecznie. Nie mogła doczekać się aż będą sami i będą mogli swobodnie rozmawiać bez tych wszystkich ludzi dookoła i tej dudniącej w głośnikach muzyki.

Uśmiechnął się do dziewczyny i wstał z kanapy. Musiał iść jeszcze uregulować rachunek i mogli iść.
-Nikt mnie nie nawiedzi, a nawet jeśli to powiem, że jestem zajęty. Pójdę uregulować rachunek i możemy iść.
Poszedł w kierunku baru gdzie zapłacił za wszystko co dziś zamówił dla siebie i Mitsuki, kiedy już zapłacił wrócił do dziewczyny.
-Możemy iść i gwarantuję ci że przy mnie jesteś bezpieczna
Uśmiechnął się szerzej czekając na dziewczynę by mogli w końcu opuścić budynek.

Kiedy była z Tadashim cały czas miała ochotę śmiać się i uśmiechać. Był naprawdę miły i zabawny a do tego bardzo się jej podobał. Wstała od stołu i zaczekała aż chłopak ureguluje rachunki, aby mogli wyjść już z klubu. Zarzuciła torebkę na ramie i mogła już spokojnie iść. Gdy chłopak wrócił udali się od razu do wyjścia.

Tadashi czuł się w towarzystwie Mitsuki bardzo dobrze, mógł się cały czas uśmiechać, dziewczyna była bardzo miła, a on mógłby spędzać z nią każdą chwilę. Po chwili mogli już iść, tak więc Tadashi ruszył w stronę swojego domu szedł tak by iść równo z Mitsuki.

z/t x2-> Dom Tadashiego