Kino

Kino...
__________________________________________

Przyszła tu wraz z Christianem. Po drodze minęła całkiem sporo sklepów z telefonami i upatrzyła sobie w jednym taki fajny , mały , niebieski telefonik. Kupi se go! Ekm...
- To może Ty kup bilety, a ja jakiś popcorn czy coś. - stanęła naprzeciw chłopakowi i uśmiechnęła się. - Więc? Chcesz może colę czy sok ? - schowała ręce do tyłu i uśmiechnęła szerzej.
O, jak fajnie jest gdy zapomni się o wszystkich przykrych sprawach. Czasami trzeba odstawić wszystkie ciążące sprawy na bok i zająć się czymś miłym.

-Dobra, kup popcorn i... i sok ananasowy, a jak nie będzie to pomarańczowy.
Złożył zamówienie, wyjął z portfela pieniądze i wręczył Erato do ręki z uśmiechem.
-Ani się waż kupować za swoje! To ja Cię wyciągnąłem do kina, więc jestem całkowitym sponsorem wypadu, hehehe.
Nie czekając na reakcję Erato (żeby nie chciała mu oddać przypadkiem pieniędzy) pognał do kasy i po drodze zapomniał na co to mieli iść. Na horror czy na komedię... chyba na komedię, tak! Przypomniał sobie jak położył rękę na blacie od okienka w kasie.
-Dwa ulgowe na "Kochaj i rzuć" proszę.
Z biletami w dłoni wyszedł z kolejki i czekał na koleżankę. Zamyślił się na chwilę, wyjął telefon i przyglądał się zapisanym wcześniej nazwiskom, które wychwycił w wiadomościach. Jedno z nich było mu dziwnie znajome.
-Utitake...
Nie mógł sobie przypomnieć skąd go zna. Ale wiedział, że będąc jeszcze w Anglii słyszał to nazwisko.

Z lekko naburmuszoną miną i zrezygnowana poszła by kupić popcorn oraz dwa soki. Christian znikł tak szybko , że nie mogła nawet zareagować! Stała w małej kolejce, gdyż w dni szkolne mało ludzi robi sobie wypady na miasto. Tym lepiej dla niej. Gdy w końcu była jej kolej kupiła średni popcorn oraz sok pomarańczowy i ananasowy. Wzięła to jakoś wszystko w dwie ręce i podeszła do Christiana.
- Utitake? Kto to? - Wręczyła mu sok i dziwnie przyglądała. Chyba jej się przesłyszało. - Nie ważne. Idziemy ?

Z zamyślenia wyrwała go Erato i dobrze, przestanie bujać w obłokach. Spojrzał lekko zmieszany na koleżankę, bo najwyraźniej powiedział na głos nazwisko osoby, o której myślał.
-Uhm... taki jeden... w wiadomościach o nim mówili. Jeden ze szanowanych klientów ojca miał takie nazwisko, ale nie jednemu psu Burek.
Uśmiechnął się trochę wymuszony, ale poprawił na naturalny, kiedy spojrzał na koleżankę.
-Tak, tak, idziemy. Proszę.
Podał bilet i podeszli do faceta, który rozdarł oba bilety i weszli do sali. Parę reklam było, więc mógł się popytać czego chciał Erato, ale postawił jedno:
-Będę mógł Ci przeszkadzać podczas seansu? Mam beznadziejny śmiech...
Westchnął i zasiadł na miejscu.

Usiadła wygodnie na swoim miejscu tuż obok Christiana. Zwróciła głowę w jego stronę i machnęła ręką.
- Nie szkodzi. Mój też w sumie nie jest idealny. Śmieję się jak owca! - zaśmiała się krótko i rzuciła okiem na ekran. - Chyba tych reklam będzie więcej niż filmu... - oparła się wygodnie o siedzenie i upiła łyk soku. - A ja jak zwykle wypiję sok przed rozpoczęciem.
Reklamy wciąż leciały , a Erato zaraz by zasnęła. Spojrzała kątem oka na chłopaka i uśmiechnęła cwaniacko pod nosem. Sięgnęła ręką do kubka z popcornem i wzięła jedno ziarno popcornu, po czym rzuciła dyskretnie w policzek Christiana.
- Hehe... - zaśmiała się pod noskiem.

Sok, prawda, kusił już na reklamach, jakoś hamował się przed spożyciem go przed filmem. Coś go uwierało na szyi. Zdjął o dziwo z kołnierza jednego popcorna. Uśmiechnął się i zjadł. Dopiero po chwili, gdy tak gryzł ziarenko domyślił się, że to Erato "poczęstowała" go. Wyszczerzył zęby i wziął garść popcornu pod pretekstem domyślnym: "na zaś". Jedno ziarenko do ust, drugie, trzecie... czwarte w nosek dziewczyny, a potem udawał, że ciągle je sobie z garści. Prawie było widać aureolę nad jego głową, taaa...
Oho, czy to już film? Czy to już? Nie... kolejna porcja reklam po jednym zwiastunie.
-Eh co jest? Tyle reklam? Masakra.
Westchnął i przegryzł popcorn.
Cieszył się, że Erato zgodziła się na kino, ale chyba nie miał do końca nastroju na komedię. Nie jak widzi się obok siebie upiornego Shinigami, któremu raz pstryknął do ust popcorna, żeby spróbował czy smakuje.

Odwróciła głowę z powrotem na ekran po czym dostała czymś w nos. To COŚ upadło jej na kolana, a że było ciemno Erato nie do końca wiedziała co to jest. Wzięła do ręki i od razu zorientowała się ,że to popcorn. Spojrzała na Christiana , który zajadał się w najlepsze. Spojrzała za siebie, ale nikogo nie było więc...
- Ojj... bo wywołasz wojnę. - powiedziała żartobliwie i pogroziła jeszcze palcem. Zjadła ten kawałek popcorna po czym oparła o oparcie. Chwilę jeszcze patrzała na reklamy sklepu, herbaty, psiej karmy i kina... Kina? To chyba oznacza koniec reklam!
Tak jak podejrzewała Erato film w końcu się zaczął.

Zachichotał na słowa Erato, ale popcornowa wojna byłaby wywołana pierwszym atakiem dziewczyny na Fox Juniora. I...
-NO WRESZCIE FILM!
Aż wstał na chwilę z krzesła, żeby rozprostować kręgosłup. Parę osób za nim nawoływały Christiana do porządku, więc lekko zawiedziony, że nie mógł przeciągnąć się nawet usiadł w fotelu i czytał napisy początkowe. Nie kojarzył żadnego aktora, oprócz...
-Jackie Chun! Yea! Lubię go!
-Ciiii!
Znów dał się ponieść entuzjazmowi, wolał to niż przygnębienie. Spojrzał na Erato i szepnął:
-Już będę spokojny, tylko nie pstrykaj mi...
Położył jedno ziarenko popcornu na głowie Erato z wielkim uśmiechem.
-... tym popcornem.
Aj, chyba przeholował.

Erato również lubiła tego aktora. Wiele podłapała podczas oglądania jego filmów i przydało się to podczas treningów karate. Parsknęła śmiechem na reakcję chłopaka. Uspokoiła się w porę i przypatrywała Christianowi z szerokim uśmiechem.
Zdjęła z głowy popcorn po czym pstryknęła... ale sobie do buzi.
- No to ja też będę spokojna. - również szepnęła. - ...do czasu. - dodała już ciszej i prawie że niesłyszalnie. Znów popiła soku i z uwagą oglądała film od czasu do czasu śmiejąc się z epickiej scenki.

ps: Gratuluję 1000 posta na forum

Shikaku

Zawsze uważał, że pomysły na kino skończyły się stosunkowo niedawno od jego wynalezienia. A skoro teraz potrzebowali piętnastu minut reklam, by zapełnić godzinę filmu, uznał, że miał rację.
Rozumiał, że można się cieszyć z zakończenia reklam, ale Fox to chyba przesadził. Zresztą to w sumie nie był jego interes.
Siedział więc po turecku w powietrzu, podpierając głowę ręką. Miał zamknięte oczy i zamknął się w swoich własnych myślach. Nie ważne jak dobry jest film, on go i tak nie zobaczy. Był shinigami, który starał się iść z duchem czasu, ale te filmy nigdy go nie fascynowały. Zwłaszcza komedie.

Westchnął lekko i bardziej zarumienił, kiedy Erato zaśmiała się z jego niecodziennej postawy. Nie był nauczony, że inni też chcą oglądać film, nie tylko on. Rozpuszczenie co jakiś czas pokazywało swoje oblicze.
Ha, a to dobre! Jakby on umiał karate... ale nie zapyta się Erato o lekcje, nie będzie jej ciężarem na głowie. Któregoś dnia wezwie Erato na pojedynek, taki koleżeński i odpłaci się za popcorn.
-Ucieeekaj!
I Jackie Chan biegnąc przewrócił się w sposób zabawny, w dodatku powalając wroga na łopatki. Zaczął się śmiać, ale zakrywał ręką usta, żeby stłumić zbyt głośny śmiech. Co jakiś czas pił ze słomki napój, raz zamyślił się solidnie i przez pięć minut musiał "wbić się" w fabułę filmu na nowo.
-Miałaś dobry pomysł z tym filmem, jest świetny!
Powiedział szczerze, ale film jeszcze trwał. Przyglądał się Erato i jej zachowaniu. Uśmiechnął się i oglądał dalej.

Occ: ale... ja mam 125 dopiero

- Heh. Przypadkiem trafiłam na reklamę tego filmu i podobno miał być świetny. Widać taki jest. - powiedziała szeptem nie odwracając głowy od ekranu. Nie chciała przegapić żadnej sceny tego filmu. Dla niej był to świetny film! Nie przepada za horrorami , romance, dramaty czy science fiction'ami i innymi. Dla niej tylko filmy , w których może się pośmiać.
Film zbliżał się ku końcowi , a Erato wyśmiała się za wszystkie czasy...

Strona główna i zjedź w dół.

Seans zakończył się, wstali od krzeseł w dobrych humorach i wyszli ze sali. W korytarzu wspominali najzabawniejsze sceny, ale Chris myślał też o czymś innym, trochę to było po nim widać. Kiedy spostrzegł się, że zapomina się to rzekł ze smutkiem:
-Cóż, dziękuję za wspólny wypad. Odprowadziłbym Cię do domu, ale muszę coś załatwić pilnego, mam nadzieję, że zrozumiesz.
Położył rękę na jej ramieniu i dodał z uśmiechem:
-Miło spędza się z Tobą czas. Jakbyś kiedyś mogła wyjść gdzieś czy to na spacer czy coś, to chętnie zabrałbym się z Tobą. Dobranoc Erato-kun.
Zdjął rękę z jej ramienia i udał się marszo-chodem do domu. Podczas seansu napłynęła go nowa myśl, póki pamięta to to zrobi.

zt>dom Fox'a

- Dobranoc. - Rzuciła z uśmiechem machając na pożegnanie do Christiana. Obydwoje poszli w przeciwne strony , bo Erato wstąpiła jeszcze do sklepu z gazetami. Chciała sobie coś kupić by móc poczytać gdy będzie się nudzić.
Kupiła dwie gazety: jedną poranną , a druga to jakiś miesięcznik o duchach. Erato lubi coś takiego czytać mimo ,że to wszystko jedna wielka bujda.
Spoglądając do portfela zorientowała się ,że najwyższa pora pobrać środki z konta. Tak też zrobiła. Wypłaciła sobie niecały tysiąc i schowała. Kasy coraz mniej , a Erato jak bez pracy tak bez pracy.
Westchnęła ciężko i ruszyła w stronę wyjścia. Zatrzymała się przed sklepem z telefonami komórkowymi.
- W sumie... - mruknęła pod nosem i bez zamyślenia weszła do sklepu.
- W czym mogę pomóc? - Zza lady wyłonił się gruby i łysy mężczyzna.
- Szukam telefonu... najlepiej takiego , tylko do dzwonienia i wysyłania SMS'ów. Facet machnął ręką i poszedł do składziku. Wrócił z jakimś małym pudełeczkiem, które postawił na stole i rozpakował. Pokazał Erato jakąś smukłą rzecz, wyglądem przypominająca mp3, a nie telefon.
- Tym dzwonisz, a jak chcesz wysłać sms'a... - nacisnął przycisk boczny i rozsunęła się mała, przeźroczysta klawiaturka. -... wystarczy nacisnąć to. Bierze pani?
Erato trochę się wahała bo to coś nie wyglądało na telefon, ale...
- Tak. - Zapłaciła należną sumę i wyszła z pudełkiem po czym skierowała się do domu.

Z tematu

Wszedł pomału do budynku kina i wytarł buty. Poszedł dalej i zaczął sprawdzać repertuar. *Może jakiś horror* pomyślał, po czym wybrał pierwszy lepszy film i kupił bilet.
-Do seansu zostało jeszcze pół godziny. - powiedział cicho.
Postanowił pójść kupić sobie coś na przekąskę.
-Poproszę duży popcorn i małą colę. - powiedział do sprzedawczyni i zaczął czekać na jedzenie.
Gdy je już dostał zostało jeszcze 15 minut do filmu, lecz już można było wejść na sale, więc tak uczynił.
Odebrał okulary do filmów w 3D i usiadł na wyznaczonym miejscu.

Po tym jakże "strasznym" filmie oddał okulary i wyszedł z sali ninowej. Zaczął się zastanawiać, dlaczego horrory są mało straszne. To chyba tylko jego zdanie. Poszedł jeszcze kupić sobię colę i frytki do sklepiku.
-No, teraz się najem. - mruknął pod nosem i zaczął jeść.
Gdy skończył ruszył ku drzwiom wyjściowym.

z/t -> Miejsce zamieszkania Zmary Sukao

Doszli spacerkiem pod kino i zaczęli się zastanawiać co by tu obejrzeć, a ponieważ to była bardzo trudna decyzja zostawiła ją chłopakowi. Gdy już coś wybrali kupili bilety po czym udali się do sklepiku po coś do jedzenia i do sali kinowej.

Kiedy już byli w sali kinowej czekali aż zacznie się seans. Kiedy zgasły światła chłopak objął dziewczynę, jak zwykle film go mało interesował chociaż lubił oglądać horrory dziś skupiał uwagę na Mitsu. Siedział cicho niby oglądając film, jednak co chwilę spoglądał na siedzącą obok niego Mitsuki.

Mitsu nie była jakąś wielką fanką horrorów. Najczęściej się ich bała więc w domu oglądała je jedynie ze znajomymi zakryta kocem po sam czubek głowy. W pewnym momencie naprawdę się wystraszyła. Ledwo powstrzymała się od głośnego pisku i prawie wskoczyła Tadashiemu na kolana ściskając z całej siły jego dłoń.

Spojrzał na Mitsu, ściskała jego dłoń dość mocno, uśmiechnął się mimo to i przytulił dziewczynę. Nie sądził że aż tak się wystraszy owej sceny w filmie, zastanawiał się czy nie wyjść teraz z sali razem z Mitsu. Cały czas ją przytulał.
-Może chcesz wyjść?
Powiedział jej na ucho tak by nie przeszkadzać ludziom będącym w sali. Nie chciał jej zmuszać do oglądania tego filmu.

- Nie musimy wychodzić - wyszeptała - po prostu trochę dramatyzuję nic wielkiego.

Mimo że się bała wiedziała, że wytrzyma. Nie chciała być postrzegana jako mała dziewczynka, która boi się filmów dla dorosłych. Cały czas tłumaczyła sobie, że to tylko film i że to co dzieje się na ekranie nigdy nie ma prawa zdarzyć się w realnym życiu. To, że cały czas była obejmowana przez Tadashiego bardzo jej pomagało.

Słysząc jej odpowiedź trochę się zdziwił, uśmiechnął się po chwili i ucałował jej policzek.
-No jeśli chcesz zostać to ok.
Tadashi zaczął jako tako oglądać film, co chwilę jednak spoglądał na Mitsuki, cały czas ją obejmował.

Po pewnym czasie film się skończył i wyszli w sali kinowej. Dziewczynie wyraźnie ulżyło kiedy na ekranie zaczęły pojawiać się napisy.
- To co teraz zrobimy? - Zapytała wychodząc razem z Tadashim z budynku kina.

Po zakończeniu filmu opuścili salę a następnie budynek kina. Było dość zimno, chłopak podszedł bliżej Mitsu i ją przytulił.
-Może pójdziemy gdzieś, gdzie jest cieplutko? Kawiarnia, a może twoje mieszkanko albo mój dom?
Stał tak wciąż ją przytulając, zastanawiał się gdzie Mitsu będzie chciała iść. Było zbyt zimno by łazić po mieście, chłopak wolałby pójść do domu i wypić gorącą herbatę bądź inny napój.

Objęła go za szyje spoglądając mu w oczka.
- Możemy iść do ciebie - uśmiechnęła się - nie mam zamiaru stać tu na mrozie.
Nie zastanawiała się nad tym zbyt długo, ponieważ kawiarnia nie wydawała się zbyt ciekawym miejscem a z jej mieszkania dopiero co wyszli.