Saito

Imiona: Saito
Nazwisko:
Wiek: 25
Pochodzenie: Japonia
Cechy charakterystyczne: Kimono koloru fioletowego,
ciemne włosy, kucyk, piękny , Miły dla znajomych, skromny, mało rozmawia czasami potrafi się nieźle wkurzyć ale rzadko.
Katana przy pasie druga na plecach.
Umiejętności: Mistrz Kendo (sztuki walki na miecze) spory poziom karate, duża siła 120 kilo na jedną rękę, zwinność, szybkie bieganie.
Ekwipunek: Dwie katany, sztylet, stara drewniana długa fajka do tytoniu, słomiany kapelusz.
Inne: Ee, cześć
Historia: Saito odkąd pamiętał podróżował, z różnymi ludźmi, nie znał rodziców ani nikogo innego żadnego z kim mógł się zadawać.
Jego życiem była nieustanna walka o przeżycie, ucząc się różnych sztuk walk mógł przeżyć na tym świecie.

1 Epizod

Saito gdy miał już 6 lat podróżował sam, na swojej drodze spotykał wielu ludzi, zwykłych jak i niezwykłych.
Pierwszą osobą jaką spotkał był Mistrz sztuki walki kendo Izuki Kunochi, dowiadując się o drodze jaką przebył chłopak, Izuki postanowił się nim zaopiekować.
Przez 6 lat trenował go w sztukach kendo, gdy już chłopak zakończył swój trening postanowił ruszyć dalej przed siebie.
- Dziękuję ci za wszystko Izuki sensei.
- Nie dziękuj mi, to był mój obowiązek

Po tych słowach chłopak wyruszył dalej.
Parę tygodni później chłopak spotkał drugą osobę, Mistrza sztuki walki karate Kuzo Zeti.
Był bardzo stary, dość dziwny.
- Słyszałem o tobie chłopcze.
- hm, o mnie skąd.
- Od Izukiego.

Po długiej rozmowie z Kuzo.
Chłopak zaczął się u niego uczyć, kolejne 6 lat poświęcił treningowi.
Gdy już dochodził do końca treningu, znów wyruszył w drogę.
- Dziękuje, Kuzo sensei wiele mnie nauczyłeś.
- Pamiętaj mniej gadania, zawszę bądź czujny.
- Zapamiętam to sensei, żegnaj
- Szerokiej drogi, mój uczniu.



Pewnej Zimy

Saito miał już 18 lat, kiedy zastała mroźna zima chłopak szukał schronienia gdzie się dało.
Jednak nikt nie chciał go przyjąć pod dach, musiał liczyć na siebie samego.

- Dlaczego spotkało mnie takie życie, muszę liczyć na siebie.
Mówiąc to do chłopaka podszedł mały piesek, który wyglądał na wygłodzonego i zmęczonego.
Cały drżał było mu zimno, chłopak wyją z kieszeni ostatni kawałek bułki po czym podarował szczeniakowi, po czym wziął psa i go przytulił, żeby psu jak i jemu zrobiło się choć trochę cieplej.

7 lat później

Dalej przemierzając świat, chłopak zatrzymał się na spoczynek razem z jego przyjacielem psem, pies przeżył z nim dobre parę lat ale był już bardzo stary.
Chłopak rozpalił ognisko na noc, po czym poszedł spać.
Wstając rano zobaczył jak pies leży dalej i nie wstaję, po paru minutach dowiedział się że umarł.
Chłopak zakopał psa, po czym stał przy jego grobie.
- Żegnaj przyjacielu, byłeś jedyną osobą która zemną przeszła tą drogę, szkoda że nie mogłem się z tobą pożegnać.

Po dłuższym czasie chłopak ruszył dalej, po paru dniach znalazł miasto i tam się udał.

To jest bardzo wzruszająca historia! Chcę żeby piesek przeżył :c
Ogólnie rzecz biorąc, postać wojownika, aktualnego samuraja żeby tak to ująć, może być ciekawa. Właśnie dlatego głosowałabym za tym, żebyś się trochę bardziej rozpisał, dodał jakąś anegdotę z jego życia, spotkanie które trochę zmieniło jego los... Choćby gdzie nauczył się kendo? Jak trenował? Dlaczego obrał taką drogę?

Od strony gramatycznej, masz kilka powtórzeń, jeden czasownik, który ma złą formę i to chyba tyle. Ale wierzę, że będzie lepiej! Czemu? Bo mnie zaciekawiłeś. Gambatte! *-*

Ok poprawiłem

Skoro nikt się nie zainteresował w takim razie ja się wypowiem.Jak dla mnie ok.
Akcept.

Akcept z mojej strony, czyli zapraszam do gry jako cywil. Powodzenia!

Także akceptuję.