Dom Akane

Mieszkanie jak mieszkanie- średniej wielkości, dwupokojowe, z łazienką- mniejszy jest sypialnią, większy robi za salon. W obu (choć w salonie może trochę mniej) pełno jest przeróżnych rzeczy, leżących byle jak. W sypialni można łatwo odnaleźć łóżko, szafę i biurko, a także jakiś widoczek wiszący nad łóżkiem. Nieco trudniej już znaleźć cokolwiek innego, bo w pokoju panuje taki bałagan, że czasem ledwie podłogę widać (ale skoro jest, to nie przeszkadza). Tuż obok ciuchów walają się puste opakowania po pizzy, a niektóre drobne rzeczy zaginęły na amen. W salonie nieco lepiej, bo przynajmniej widać dywan, choć pełno tam niepotrzebnych i nieuporządkowanych rzeczy. Nie świadczy to jednak o bałaganiarstwie mieszkającej tu osoby- mimo bałaganu zawsze łatwo tam cokolwiek znaleźć. W salonie znajdują się: niewielka biblioteczka, sofa, stół, kilka krzeseł i telewizor. W kuchni pełno jedzenia. Wszystkie pomieszczenia oświetlają lampy stylizowane na chińskie, papierowe lampiony.

Budzik, który był przywalony książkami o genetyce, zadzwonił. Akane niechętnie podniosła się, by go poszukać. Dawno nie była tak niewyspana, jak tego dnia. Chyba wczoraj czy przedwczoraj... No, nieważne. W końcu wyłączyła budzik i rzuciła go na pudełko po pizzy, robiące za stolik. Wzięła najelegantsze ciuchy, jakie udało jej się znaleźć, i poszła do łazienki, czochrając włosy. Po kilkunastu minutach wyszła, zupełnie odmieniona- nie wyglądała już jak czupiradło, ale jak człowiek. Włączyła TV i słuchając o zaletach ekologicznych pieluch wzięła się za robienie śniadania. W końcu siadła przed TV z jajecznicą i kubkiem herbaty. Obejrzała jeszcze wiadomości, prognozę pogody, a po skończonym śniadaniu umyła brudne naczynia. Wzięła jeszcze torebkę, do której wrzuciła gumkę do włosów i nieodłączną zupkę chińską, wyłączyła TV i wyszła

z/t

Wpadła do domu i w ekspresowym tempie wywaliła całą zawartość torby na podłogę. Ciuchy, które miała, wrzuciła do szafy i włożyła mundur. Zerknęła na swoje odbicie w lustrze; nigdy nie sądziła, że będzie tak poważnie wyglądać. Ale na zachwycanie się przyjdzie pora później- Akane skoczyła do salonu, wzięła pistolet, kajdanki, odznakę i nóż, po czym wyszła

z/t

Pod dom dziewczyny podjechał radiowóz, mężczyzna czekał aż dziewczyna wysiądzie. Spojrzał na dziewczynę
-Daj mi zwolnienie przekażę je dla szefa
Czekał aż dziewczyna poda mu to o co prosił.

Wysiadła z samochodu. Gdy poprosił ją o zwolnienie, podała mu je- w końcu po coś go nie chowała przez całą drogę
- Hm, fajnie, że mnie podwiozłeś- rzekła z nieznacznym uśmiechem, bardziej skupiając się jednak na szukaniu kluczy

Kiedy tylko otrzymał to o co prosił i dziewczyna wysiadła z samochodu odjechał. Nie miał czasu na zbędne gadanie

Jaki miły, pomyślała ironicznie, otwierając drzwi. Niezbyt lubiła takich ludzi, no, ale powinna już się przyzwyczaić.
Gdy weszła do domu, rzuciła wszystko, co niosła, na kanapę, przebrała się w normalne ciuchy wygrzebane z dna szafy (ale i tak wyglądające przyzwoicie), zjadła jakiś jogurcik, który z niewiadomych przyczyn był poza lodówką, i zaczęła się zastanawiać, co dalej robić. Kursować pomiędzy kolejnymi pomieszczeniami w domu, spożywczakiem a monopolowym jej się po prostu nie chciało. W końcu postanowiła iść do kawiarenki- rozerwie się przynajmniej

z/t

Nie minęło wiele czasu, jak znalazła się w domu. Upchnęła do szafek lub do pokoju prawie cały bałagan z salonu, jakoś to musi wyglądać. Szczególnie że kumplami z akademika ewentualny gość nie będzie. Zawczasu postawiła też na stole w salonie sok

Po jakimś czasie pod dom dziewczyny podjechał samochód. Wysiadł z niego młody mężczyzna i podszedł do drzwi, zadzwonił dzwonkiem i czekał aż właścicielka domu mu otworzy.

Akane niemal poderwała się z kanapy, gdy usłyszała dzwonek. Nieco leniwie, a jednocześnie nie kryjąc ekscytacji, podeszła do drzwi i otworzyła. Kolesia, który miał jej pomóc, już chyba gdzieś widziała
- Cześć- przywitała się radośnie- To super, że będziemy współpracować!- wtedy właśnie uświadomiła sobie, że specjalnie pozbywała się tego bajzlu, a teraz nie ma nawet zamiaru z tego skorzystać- Ale jak ja się zachowuję, wejdź, proszę!

Mężczyzna pokręcił głową widząc radość dziewczyny, fakt był już bardziej doświadczony, ale to nie oznacza, że ona ma się tak cieszy bo dostała do pomocy kogoś wyższego rangą kto powinien teraz zajmować się ważniejszymi sprawami.
-Nie ciesz się tak, to że tu jestem nie znaczy, że będę za ciebie pracował.
Wszedł do środka i skierował się do największego pomieszczenia w domu, którym okazał się być salon. Rozsiadł się na fotelu czekał aż dziewczyna zacznie w ogóle coś robić.

Akane się nieco naburmuszyła, zamykając drzwi
- Ej no, kiedy ja nie chcę, żebyś za mnie pracował- powiedziała, wchodząc do salonu i opadając na sofę- Po prostu potrzebowałam jakiegoś kompana do pomocy. Wiesz, samemu to czasem ciężko, szczególnie, że trzeba tu się dużo nabujać...- po chwili poszła do pokoju, z bliżej nieokerślonego miejsca przy łóżku wygrzebała długopis, wzięła jakieś stare notatki i wróciła z tym wszystkim do salonu- Przyczynę i czas śmierci mniej więcej już znamy: gościu kipnął niedługo przed tym, jak go znalazłam, czyli...- zerknęła na zegar wiszący na ścianie- Góra godzinę temu- zanotowała to- Śladów bądź jakichś zmian charakterystycznych dla użycia trucizn i innych substancji nie było, czyli zabito go czymś ostrym... Konkretniej, jakimś nożem, kataną...- przez chwilę, po tym jak zanotowała kolejne rzeczy, zastanawiała się, co powiedzieć. W końcu wydusiła- No. Ale wciąż nie wiemy, co to w ogóle był za gościu! Nie orientujesz się, czy nie znaleziono przy nim jakichś dokumentów? Ja nie szukałam, a teraz widzę, że warto by było

(Gomen, że tak późno, ale zapomniałem o tym, zawalony ogólnie byłem ^^
A twoją wiadomość na PW przed chwilą dopiero zauważyłem. Ale dobrze, że pilnujesz, thx ^^)

- Owszem, warto by było. Na nasze szczęście: ludzie zajmujący się jego badaniem odnaleźli u niego kilka rzeczy, które uprzejmie mi pokazali zanim do ciebie przyjechałem.- mówiąc to szukał czegoś w swojej aktówce, którą przyniósł ze sobą - Tutaj jest pełen opis wszystkiego, co przy nim znaleziono.
Położył na stole plik dokumentów. Były wśród nich, jak wspomniał śledczy, opisy przedmiotów, które znaleziono przy ofierze, wraz ze zdjęciami oraz kilka innych danych na jej temat.

Ofiara została zidentyfikowana jako Hamada Orinosuke. Był on mało znanym dziennikarzem, pracował dla redakcji równie mało znanego czasopisma "My z prawdą, prawda z nami!". Lat 28, posiadał żonę oraz dwójkę dzieci. Podany był też jego adres zamieszkania oraz inne, typowe dla tych podawanych na dokumentach.
Wstępna sekcja pozwoliła ustalić czas zgonu. Wychodziło na to, że umarł jakieś pół godziny przed tym, jak Akane go odnalazła. Zginął w wyniku przebicia serca nożem. Pchnięcie musiało być bardzo mocne, nóż prawdopodobnie został wbity aż po rękojeść.
Znaleziono przy nim: dokumenty, aparat fotograficzny, dwie komórki(jego własną i służbową), klucze(zapewne od domu oraz kluczyki do samochodu), niewielkiego pluszowego łosia oraz fragment kartki. Kartka ta najwyraźniej była noszona w kieszonce na piersi ofiary, na wysokości serca. Została właściwie tylko górna część, właściwie sam nagłówek, reszta została najwyraźniej przecięta nożem. Po usunięciu z niej krwi dało się odczytać napis "Lista podejrzanych w sprawie Ki..." reszta oderwana. Poniżej dało się odczytać początki - zapewne - czterech nazwisk:
Tagasha...
Reape...
Yamad...
Seifu...
Żadne z nich nie było kompletne.
Przy pierwszych dwóch, po lewej, postawiony został znak X.
Przy trzecim znak zapytania.
Wcześniej zamiast owych symboli były zapisane jakieś zdania, niestety pisane pośpiesznie pisane, poza tym zostały już zamazane. Ogólny stan skrawka zaprzepaścił wszelkie szanse na rozczytanie tego.
Przy ostatnim nazwisku był napis:
"Ks. 4 str. 46"
Zamazane już zdania były podobnej długości, więc zapewne były w podobnym stylu.
Kartka została wyrwana zapewne z jakiegoś zeszytu.

Śledczy czeka w milczeniu, aż Akane wyda swoją opinię.

(Jakby co, to pisz, jeśli szukasz w tych dokumentach jeszcze czegoś konkretnego, raczej ciężkie było dla mnie zapisać wszystko co tam mogło się znajdować ^^)

- To fajnie- wzięła wszystko, co położył na stole. Przeczytała wszystko ze dwa razy. Więc jednak coś pamięta z biologii... To akurat też ją zdumiało, wprawdzie czasem przeglądała stare notatki, żeby nie zapomnieć, ale nie spodziewała, że aż tak subtelnie będzie sobie musiała wszystko przypomnieć- Hm, dziennikarz...- mruknęła- Tak to wygląda, jakby chciał na własną rękę się dowiedzieć o sprawie... Tylko kogo?- zapytała- Hej, nie uznasz, że mam wybujałą wyobraźnię, jak strzelę, że Kiry?- spojrzała na niego- Bo nic innego mi tu nie pasuje, choć może to dlatego, że nic nie czaję... Nie sądzisz, że on po prostu chciał się tego dowiedzieć, by wywołać skandal? Wiesz, jacy są teraz dziennikarze... A komuś się to bardzo nie podobało. Najpewniej więc podejrzanego należy szukać wśród tej czwórki!- zerknęła jeszcze raz na to, co znajdowało się na kartce- Dwóch pierwszych wykluczył, trzeci to może Yamada, i tego mógł podejrzewać... Choć i tak to popularne nazwisko, więc nic nam nie mówi- zaśmiała się- Szkoda, że nie możemy odczytać, co on tam wcześniej napisał. No i o co chodzi z tym dopiskiem przy ostatnim nazwisku? Nie wiecie, o co chodzi? A, no i nie ogarniacie, czy redakcja wie o tym, że miałby to pisać?

- Chciałbym łaskawie zwrócić uwagę - zaczął do bólu grzecznym tonem - iż morderstwo zostało dokonane niedawno, a my nie mamy nic poza tym, co jest tutaj w papierach. Całą resztę mają obowiązek ustalić osoby odpowiedzialne za śledztwo, którymi są - uwaga, niespodzianka - ja oraz pani. A o ile dobrze się orientuję: przede wszystkim pani. Ja jestem tu głównie by podsumowywać pani wnioski oraz ewentualnie naprowadzać, jeśli będzie to w mojej mocy.
Odchrząknął i kontynuował:
- Niestety, nie mamy najmniejszego pojęcia co może oznaczać przypis przy ostatnim nazwisku. Jedynym co się da stwierdzić jest fakt, że z pewnością się do czegoś odnosi. Najprawdopodobniej do jakiejś książki. A ile na ten temat wie redakcja, nie jestem w stanie pani tego powiedzieć.
Milczał przez chwilę, dając najwyraźniej możliwość Akane, by się wypowiedziała, lecz zanim się odezwała dodał tym samym, irytująco grzecznym tonem:
- Ah, w tej sytuacji krzyżyk przy nazwisku wcale nie musi oznaczać skreślenia.

- Dobrze, że zwrócił pan na to uwagę, ale proszę zauważyć, że nawet z tego da się coś wyciągnąć. I nawet takie domysły są o niebo lepsze niż czekać, aż się coś znajdzie... Albo i nie- wyraziła swoją opinię- Choć fajnie, że będziemy pracować razem nad tą sprawą- rzuciła, choć bez większego entuzjazmu. Wysłuchała, co miał do powiedzenia- To było tylko moje przypuszczenie...- zaczęła się rozglądać, myśląc, co by mogło go trochę wyluzować- A może coś do picia, albo jakąś pizzę, coś?- zaproponowała miłym tonem- Zawsze może być milej... Ale o czym my to... A, no tak. A nie zdobyliście jakichś namiarów na redakcję i jego żonę? Myślę, że może nam się to przydać, dowiedzieć się, co oni o tym wiedzieli, cokolwiek...

- Nie odmówię czegoś do picia, zaś za pizzę dziękuję. Jadłem tuż przed przyjściem tutaj. Adres ofiary, a więc jak sądzę, także i jego żony znajduje się w dokumentach. Co do redakcji, zapisałem sobie przed wyjściem jej adres. - to mówiąc wyciągnął z aktówki karteczkę z adresem i położył ją na stole.

Akane z lekkim uśmiechem wstała, poszła do kuchni i wróciła ze szklankami szybciej niż tamten zdołał położyć karteczkę na stole. Nalała soku do obu szklanek, postawiła jedną na stole, a z drugiej nieco się napiła, po czym ją odstawiła i sięgnęła po karteczkę. Przeczytała adres
- No dobra, to coś tam można znaleźć, nie sądzisz? Chociażby znaleźć odpowiedzi na nurtujące nas pytania- zauważyła

- Gratuluję błyskotliwego wniosku. Proponowałbym więc aby pani udała się do tych miejsc aby wyciągnąć z nich możliwie najwięcej odpowiedzi, a tymczasem ja udam się na dokładną sekcję, w nadziei na możliwość dowiedzenia się czegoś nowego na temat śmierci bądź zabójcy. Odpowiada pani taki plan?- był to ton kogoś do bólu grzecznego, kto mimo brzmienia całkowicie uprzejmie potrafi okazać ironię.

- Panie, wyluzuj- poprosiła. To ona chciała jakoś miło zagaić, może nawet go przekonać, żeby poszedł z nią, albo przynajmniej w jedno z tych dwóch miejsc, a tu nic- Plan odpowiada- powiedziała dla świętego spokoju. Wolała nie wdawać się w dyskusje- Choć jakby pan się nie dowiedział na sekcji nic nowego- a była o tym niemal przekonana, większość tego, co się właśnie dowiedziała, wskazywało na to, że sekcja na niewiele się zda- to proszę pójść i sprawdzić w redakcji
Poszła do pokoju, skąd wróciła po jakiejś minucie z komórką w ręku
- Jak coś, to mój numer pan ma... Coś jeszcze?- zapytała, po czym dodała, zanim ten się odezwał:- No, to w takim razie możemy iść- zaczęła iść w kierunku wyjścia i wielce subtelnie (niczym słoń w składzie porcelany) sygnalizować to pomocnikowi- Nie ma czasu do stracenia!
z/t

- Oczywiście. - odpowiedział, po czym wyciągnął z kieszeni wizytówkę - Tu jest moja wizytówka, gdyby zechciała się pani ze mną skontaktować, jeśli się czegoś pani dowie.
Potem uprzejmie się żegnając wyszedł.

Na wizytówce jest jego imię, nazwisko(Shinozaki Ryo) oraz numer telefonu.

Akari dostarł do domu Akane. Po kilku kolejnych godzinach papierkowej roboty uzyskał pozwolenie na przeszukanie jej domu. Spokojnym krokiem przeszedł przez podwórko i otworzył drzwi za pomocą klucza uzyskanego od jednego z gryzipiórków który nie darzył Akariego sympatią.

Po chwili znalazł się w salonie. Rozpoczął od włączenia telewizora i sprawdzenia ostatniego kanału. Po czym szybko przeszukał biblioteczkę i sprawdził poduszki sofy. Po chwili także sprawdził telefon stacjonarny i wiadomości na niego nagrane.

Generalnie w całym pokoju panował niezły bajzel. Na stole stała nawet niedokończona zupka chińska.Ostatnim kanałem oglądanym przez Akane było National Geographic. To, co znalazłeś z biblioteczki(gdyż książki były porozrzucane po całym pokoju), wskazywało na zainteresowania psychologią. W poduszkach sofy znalazłeś kilka monet(i widelec). No i oczywiście dużo kurzu. Na telefon nie ma nagranych żadnych wiadomości.

Akari zrezygnowany po tym co znalazł w salonie przeszedł do pokoju. Przeszukał szafkę, biurko a także zajrzał pod łóżko i materac.

O ile w salonie panował wielki nieporządek, o tyle w sypialni panował masakryczny bałagan. Książki(tematy różne: budzik był na przykład przygnieciony genetyką), opakowania po rzeczach różnorakich*, ubrania(pełen zestaw: od koszulek, do bielizny) i tym podobne.
Interesujący okazał się fakt, że ubrania były wszędzie, pomijając tylko jedno miejsce: szafę na ubrania.
Ale pomińmy te wszystkie, jakże interesujące, znaleziska. Przejdźmy do wszystkiego, co znalazłeś, a zdawało się mieć chociaż najmniejszy związek ze śledztwem:
-
-
-
No, to by było na tyle. Można to podsumować jednym słowem: NIC. To tak przykre, że aż boli...

*-głównie produkty żywnościowe, jak na przykład zupki chińskie, ramen, płatki śniadaniowe, batoniki, pizza...

Akari był trochę zrezygnowany.
No cóż... Trzeba się przyznać do porażki. Spadam stąd.
Przemknął przez pokój niczym Ninja omijając stert artykułów spożywczych po czym przeskoczył przez salon i juz był przy drzwiach. To ewidentnie nie był jego najlepszy dzień.

[z/t]