Sala treningowa

Yamashita stoi... Chmmm ciekawe... Atsumi natomiast, ucieka i kieruje się wprost na niego i jego chustę. Jeśli jest tak naprawdę, Władimir może wykorzystać sytuację, wystarczy, że teraz będzie biegł wolniej i uda zmęczonego, tak by nie potraktowali go jak przeciwnika. Dla pozorów dodał - Panie trenerze... eh... Ale my biegliśmy jeszcze 30 km... eh... czy to aby nie różnica między nami a... eh .... Panią? - Teraz wystarczyło wyczuć moment, w którym dziewczyna, będzie zbliżać się, do zabrania Yamashicie "skarbu", a on wtedy przyśpieszy i pozbędzie się Atsumi, a może i już ich oboje. No nic, zobaczymy... Niby nie zależało mu na wygranej, a tym bardziej nie chciało się biegać, ale zabawa była bardzo przednia...

//Co ja takiego zrobiłem, że nazywany jako jedyny jestem po nazwisku //

Yamashita stojąc w miejscu oczekiwał co się stanie, nie spodziewał się jednak, że przeciwnicy to nie myślące roboty, które są zaprogramowane na walkę między sobą. Miał jak często mu to wychodziło rację, po pierwsze oczekiwanie na rozwój jest równe obserwowaniu, dlatego też posterunkowy zorientował się co tak naprawdę się odprawia. Wszystko to dzięki Władimirowi, który w tym czasie bawił się w Aleksandra. Mianowicie Władzio zaczął zwalniać w przeciwieństwie do Atsumi, która miała ochotę zaskoczyć kogokolwiek biegnąc po sali w tego kogoś stronę. Yamashita musiał zrobić jedną, prostą rzecz, mianowicie skorzystać trochę z praw fizyki, poczekał aż Atsumi będzie wystarczająco blisko i wystarczająco mocno "rozbiegnięta", aby mógł się odchylić spokojnie wystawiając nogę zmuszając ją tym samym do przewrócenia się.

Atsumi zauważyła że plan pozbycia się Takumiego raczej nie wypali a już prędzej to on zabierze jej szarfę. Postanowiła więc trochę zwolnić i poczekać aż któryś z przeciwników ją zaatakuje po czym
wykorzystać to by przechwycić skarb. Bardzo chciała wygrać nie tylko po to pokazać "partnerom", że jest sprytniejsza niż im się wydaje, ale zależało jej na tym by popisać się również przed trenerem.

- No ale ruszcie się! Jak ktoś zdobędzie szarfę to zaproszę go na kolacje... ewentualnie sake. Pokażcie co potraficie!
I tak oto trener oglądał teatralne zabawy Władka, w czasie gdy Yamashi chciał podciąć Atsumi. Wszystko byłoby pięknie, gdyby jednak dziewczyna się nie rozmyśliła i też zwolniła, czekając na obrót spraw. A czemu nie zaczną współpracować, albo coś podobnego? Oj, główki nie pracują.
- A za dwie chusty dostaniecie niespodziankę, która wcale nie będzie wysiłkiem fizycznym
Wyszczerzył po raz kolejny ostre kły. Jeśli się nie zaczną streszczać, to będzie trzeba wprowadzić jeszcze jednego gracza.

Nie za bardzo zależało Władkowi na sake, bo nie pił alkoholu, a tym bardziej na kolacji z trenerem.. Yhhh... Atsu zwalnia, a on jest za jej plecami, więc jest szansa. Teraz albo nigdy, musi uważać, aby samemu nie wpaść w jakąś pułapkę. Długie szybkie, ale ciche kroki i w mig znalazł się koło dziewczyny, zrobił mały łuk, aby ta nie zaskoczyła go nogą, jak Yamashita, ją już wyciąga rękę....

-To nie ma do ch*** sensu !-stwierdził podnosząc Yamashita patrząc na sposób zdobycia przez Władimira chusty, postanowił odwrócić uwagę Atsumi od zakradania się pana abstynenta. Wiedział, że niedługo będzie szansa, aby zwyciężyć, dlatego też czekał, miał jedną cenną informacje - Władzio nie cierpi biegania. Teraz mógł już tylko zostawić wszystko (a przynajmniej tą turę) ślepemu losowi.

Atsumi bardzo spodobała się propozycja trenera. -Randka hmm - pomyślała po czym jednym płynnym ruchem odskoczyła od Alexa uniemożliwiając mu zdobycie szarfy. Dziewczyna stwierdziła że nie pokona ich obu sama więc trzeba skorzystać z czyjejś pomocy. Uśmiechnęła się szeroko do Takumiego tym samym dając mu do zrozumienia że chce z nim współpracować.

Władymir był już tak blisko! Dziewczyna jednak zwabiona możliwością skonsumowania czegoś wykwintnego w towarzystwie trenera wydawała się rosnąć w sile. Widać na nic się zdało odwrócenie uwagi dziewczyny. Yamashi dostał w odpowiedzi jedynie znaczący uśmiech.


/Za trzy posty wejdzie utrudnienie, więc postarajcie się.

- Mam to w dupie, dosłownie i w przenośni... - Powiedział z rezygnacją Władzio. Skierował swe powolne kroki ku kątowi, gdzie usiadł w takiej pozycji, że nikt nie mógł zabrać mu szarfy, bez kontaktu "ręka-ciało"... - Nie chce mi się biegać, więc wy się tam pozałatwiajcie nawzajem, a ja tu poczekam - Wiedział, że biegając nie ma szans, ale jeśli chodzi o walkę, no tu już nie było tak łatwo go pokonać... W kącie wyglądał troszkę jak emo, ale ciiii....

Yama będąc zwany Takumim sam był podstępny i nie można było mu ufać nawet w najprostszych czynnościach. Dlatego też, kiedy Atsumi się uśmiechnęła w jego stronę wyjął chusteczkę chowając sobie chusteczkę w majtkach, ale z przodu. Kiedy już to zrobił rzucił do emo-władka vel alka:
-Choć tu ! Ona chcę ze mną współpracować, zagrajcie w papier-kamień-nożyce, kto wygra ten temu pomogę-oczywiście nie musiał już obserwować dziewczyny, dlatego też mógł się trochę ponabijać z Aleksa. Po tym wywodzie podszedł do jedynej dziewczyny w pokoju z uśmiechem i znakiem pokojowym, czekając na jej reakcję.

-heh myślisz, że jak schowasz chustę w majtkach to jej nie wyciągnę- pomyślała przy czym zaśmiała się dyskretnie. Atsumi wiedziała ze nie może ufać żadnemu z chłopaków ale bardzo zależało jej na tym by wygrać wiec postanowiła udawać, że współpracuje z Takumim.

No nie było akcji, nie było emocji. Władek strzelił focha, Yami nic nie zrobił, a Atsu nadal czekała na pomoc chłopaka. Co teraz, no co? To wiedzieli tylko oni, bo nawet MG nie jest w stanie tego przewidzieć.
A za trzy posty utrudnienie, huhu!

Władzio miał plan... - Делай, что хочешь, róbcie co chcecie... Ja tu zostaję, w moim kącie... Albo wiecie co, jednak nie...- Wstał i skierował się wprost na Atsumi, miał genialny, chodź nie przyzwoity plan. Podszedł i... Przytulił ją mocno i wyszeptał... - Piękna jesteś, wiesz? - Był przygotowany na każdy ruch dziewczyny, ale ona raczej na to, że on ją przytuli nie... To był jeden z piękniejszy i odważniejszych momentów w jego życiu...

Yamashita na ruch Władimira zareagował niewielkim zdziwieniem, jednak nie przestawał iść w stronę przytulającej się pary. Nie przeszkadzało mu to, że są w uścisku, nawet pomagało. Podszedł do skrępowanej przez rosjanina kobity i bezceremonialnie odchylił miejsce w którym znajdowała się chusta a biorąc pod uwagę, że partner musiał objąć Atsumi rękami nie japończyk nie powinien mieć z tym problemów, poza tym widok był na tyle przyjemny, że mógł wykorzystać tą sytuację.

-słodki jesteś - szepnęła, po czym odepchnęła go łapiąc za jego szarfę.Niestety nie zauważyła, że drugi chłopak stoi tuż za nią, przez co upadła przewracając się wraz z nim na podłogę.

Cóż, Władzio czy Alex, jak zwał tak zwał, był tak rozanielony stojąc tak w objęciach dziewczyny że nawet nie poczuł, jak ta odebrała mu jego chustę. Odpadł z gry.
Sama Atsumi w tym czasie także miała ważniejsze sprawy na głowie. Poleciała prosto na Yamasiego gdy ten złapał ją za tyłek i gdy w końcu oboje padli na ziemię, mężczyzna już trzymał w ręku zdobyty skarb.
Sprawy teraz nabrały biegu, gdyż Tadayoshi miał przewagę, a wredny NPC nie zamierzał zrezygnować z utrudnienia za dwa posty.

Dziękuj bardzo za grę, miło było i cieszę się, że Yamashita, zrozumiał mój "plan", miłej randki Atsumi...- Rzekł po czym wrócił do swojego kąta, bawiąc się w emo. Teraz nie pozostaje mu nic innego jak dopingować "Yamiego" i przyglądać się pięknej niewiaście. Wiedział, że ani razu nie skłamał w tej grze. Ciekaw był, cóż to za tajemnicza nagroda i co to za niezwykły pomysł ma trener....

Yamashita miał dwie chustki, kiedy już leżał na ziemi usłyszał najgorszą rzecz jaką mógł usłyszeć - swoje nazwisko. Szybko wstał i spróbował dopaść Atsumi zanim ona wstała, chciał ją przytrzymać przy ziemi, aby spokojnie wyrobić się przed utrudnieniem, o ile mu się uda próbuje zabrać jej jeszcze nieschowaną apaszkę.

Dziewczyna dziwnie się czuła gdy chłopak trzymał ją przy ziemi, niby nie chciała przegrywać ale skoro ma już zagwarantowaną randkę... . Atsumi podniosła się zrzucając z siebie przeciwnika.
Wstała i otrzepała z kurzu.
Hmm Yamashita Tak ? - syknęła po usłyszeniu słów przegranego.
Nie ładnie- powiedziała, już spokojna

// Sorki npc za włamanie ///
- Yamashita to przezwisko Takiego, spokojnie. Moje przezwisko to Muso. Z takimi przezwiskami serfujemy po necie i gramy w mmo - Dopiero teraz zauważył, co zrobił, starał się jak najlepiej zagrać, by Atsumi nie mogła poznać, że kłami i trzeba przyznać, że naprawdę dobrze skłamał...

Wyrobili się. Na szczęście dziewczyna nie walczyła i Yamashita mógł spokojnie wyrwać jej chustę. Stał tak z trzema, a dość niezadowolony trener klasnął kilka razy w dłonie.
- No nic, z niespodzianki nici. Myślałem, że trochę więcej wam to zajmie, tak więc... Poczekaj chwilę.
Mruknął nim zniknął w swojej kanciapie. Po dłuższej chwili wrócił, niosąc futerał wielkości książki. Wręczył go chłopakowi.

//Koniec starcia, dlatego też sądzę, że koniec kolejności//
Po wypowiedzi naprawiającego wszystko Władimira jedyne co Yamashita mógł dodać to:
-Mało kto idzie do policji nie znając nikogo, my z Aleksem nie popełniliśmy tego błędu-powiedział łagodząc sytuację ze swoim przekonującym i wyrobionym aktorstwem. Chwile później Takumi wstał, aby odebrać nagrodę od trenera, był to niewielki futerał w którym niewątpliwie coś było, dlatego też Yama w swej niecierpliwości uchylił futerał, aby ujrzeć, że w środku znajduję się...

-Jasne- mruknęła do chłopaka z uśmiechem. Odwróciła się do trenera wyciągają do niego rękę w której trzymała chustę przeciwnika. Miała nadzieję, że teraz z nim porozmawia.

W futerale znajdował się rewolwer. Taki prawdziwy, posrebrzany z odkręcaną lufą i innymi bajerami na jakich Tai wcale się nie zna. Nie był może najlepszy, to fakt, że zdecydowanie bardziej wyrafinowany niż cienka broń jaką daje się posterunkowym oraz aspirantom.
Trener odwrócił się w końcu do Atsumi i uśmiechnął, dumny z dziewczyny. Spodziewał się raczej że tamta dwójka ją stłamsi.
- Nadal masz ochotę na kolację?

hmm chętnie coś przegryzę panie trenerze- uśmiechnęła się słodko do mężczyzny.Spojrzała na niego jeszcze raz. -nawet nie znam jego imienia- pomyślała.