Dworzec kolejowy

Najzwyklejszy na świecie dworzec kolejowy. Na warunki europejskie wygląda futurystycznie i nowocześnie, jednak tutaj, w Japonii to absolutny standard. Ekonomicznie i maksymalnie wykorzystane przestrzenie, które pozwalają jak najefektywniej dostać się w wyznaczone miejsca.
Odpowiednio usytuowane toalety, miejsca do odpoczynku, perony, przechowalnie bagażu.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Watari, ubrany bardzo zwyczajnie, zupełnie nie wyróżniając się z tłumu, pewnym krokiem wszedł do budynku dworca. Kilka chwil rozglądał się, ogarniając to miejsce, przy okazji obserwując rozlokowanie kamer monitoringu, aby w razie konieczności jeszcze lepiej się przed nimi chronić, unikając nagrania przez kamery.
Po kilku chwilach skierował swoje kroki w miejsce, w którym znajdowały się przechowalnie bagażu. Było to nowocześnie skonstruowane miejsce, gdzie, uiszczając odpowiednią opłatę mogło się wynająć na dowolny czas, w zależności od wniesionego wkładu, własną szafkę.
Watari dokonał stosownej, sowitej opłaty, aby miejsce przez niego wynajęte było opłacone na miesiąc z góry. Nie musiał ujawniać żadnych danych - ludzie tutaj cenili prywatność swoich klientów.
Bez zbędnych formalności skierował się do wyznaczonego mu miejsca.
Otworzył szafkę. Po chwili umieścił w niej pakunek, który dotychczas spoczywał bezpiecznie w jego plecaku. Przez chwilę patrzył na zawiniątko, by wreszcie zamknąć drzwiczki.
Od tego momentu dostęp do szafki był możliwy tylko dla tej osoby, która znała kod pin, który oczywiście znał teraz tylko Watari.
Posiedział jeszcze chwile na dworcu, kontemplując nad przechadzającymi się wokół ludźmi, po czym opuścił dworzec, tak szybko jak się w nim pojawił.

[z tematu]

Po prawie pół godziny z powodu korków Ishigami dostał się na dworzec kolejowy.
Taksówkarz nie dostał napiwku.
Poprawiając okulary wszedł na dworzec, kierując się prosto do przechowalni bagaży.
Cholera, w co ty pogrywasz? Co ty kombinujesz?
Jeżeli jest tak jak myślę, w szafce znajdę jakąś wiadomość dla mnie. Może ostrzeżenie?
Wyrwałeś mnie z całkiem przyjemnej rozmowy, huh...
Szukał. I znalazł. Szafka numer 561.
Raz kozie śmierć.
Wprowadził PIN: 4427 i czeka na efekty swoich działań.

Kisaragi/Kira wciela się teraz w rolę MG

Wydobyty z wnętrza szafki pakunek był najzwyczajniej w świecie owinięty w szary papier. W środku pakunku, wnosząc po kształcie znajdować mogło się coś, co mogło być jakąś książką lub większym zeszytem.

Kamuro stanął jak zdębiały.
To notes. To prawie na pewno notes. Ma idealnie takie same kształty.
Nie dałbyś mi go, Kisaragi.
Gdy obejrzał się, cały czas trzymając zamknięty pakunek w zasięgu kamer, zrozumiał całą sytuację. W jego kierunku szło dwóch funkcjonariuszy.
Dokonałeś zabójstwa, i wcisnąłeś mi do ręki dowód zbrodni, co? Bardzo sprytnie. Na szczęście mam alibi. Nie ważne jak bardzo byłeś przekonywujący - i tak wszyscy zobaczą niezgodności czasowe. I niezgodności logiczne.
Uniósł ręce wysoko trzymając w nich pakunek nie ruszony od momentu wyjęcia z szafki. Gdy policjanci w skórzanych rękawiczkach skuwali mu ręce za plecami, współpracował z nimi ochoczo. Jest w stanie dowieść swojej niewinności - tego był pewien.
W końcu, dotąd od kiedy go wypuszczono faktycznie nie zrobił nic złego.
Ale zrobi. Zrobi, gdy tylko wypuszczą go z przesłuchania. Musi tylko odnaleźć ukryty fragment. Bo on istnieje. Musi istnieć.
Nie ważne jak bardzo byłbym zdenerwowany i pod jak wielką presją. Tak czy siak zostawiłbym sobie drogę powrotu. "Na wszelki wypadek". Kisaragi Tanaka. Zaszachowałeś mnie. Ale jednocześnie postawiłeś sam siebie w sytuacji matowej. Nie możesz mnie teraz zabić. Jeżeli teraz zginę, sprawdzą Cię dokładnie. Będziesz - za przeproszeniem - w dupie. Nie ważne kto jest tam wpisany.
Został aresztowany pod zarzutem zabójstwa Tanaki Kisaragi'ego.


[z/t - sala przesłuchań nr 2]