Dom Babuni Nij'ego.

Jedno z nielicznych mieszkań wykonanych w stylu europejskim. Nie ma tutaj mat tatami czy futonów - używane są klasyczne łóżka, wysokie stoły oraz wszystkie inne, które spotykamy w mieszkaniach europejczyków. Jest tutaj dość dużo pokoi, ponieważ kiedyś mieszkała tutaj cała rodzina Hana.



~~~~~~~~~~~
Odwiedził swoją babunię, pogadał trochę, wypił zieloną herbatę i w końcu skierował się do swojego starego pokoju. Położył plecak na biurku, po czym zszedł na chwilę do piwnicy i przyniósł skrzynkę z narzędziami. Rozłożył sporą pozytywkę swojej siostry, po czym wyszedł do sklepu. Gdy miał już kwas chlorowodorowy, którego tak pilnie potrzebował zaczął rozkładać grającą skrzyneczkę. Wyjął mechanizm na zewnątrz i oczyścił dokładnie środek. Wbił długi gwóźdź niedaleko końca skrzyneczki, po czym wyciął delikatnie dziurkę na próbówkę. Metalowy drut, inaczej zwany gwoździem podtrzymuje probówkę. Teraz Niji zawiązał sznureczek na buteleczce z kwasem , po czym przywiązał do wieka szkatułki. Sznurek ledwo co się trzymał. Wyrwał trzy kartki z notesu i położył na biurku, po czym umieścił notes na dnie.Powoli opuścił wieko, tak by linka się nie zerwała. Wyciągnął powoli gwoździa.
Teraz bez wsadzenia gwoździa w to miejsce, linka przy podniesieniu wieczka pęknie, probówka się z tucze a kwas 'zeżre' notesik.
Trzy kartki, które wyjął wcześniej zszywaczem przyczepił do zeszytów. Szkatułkę postawił na górnej półce i uprzedził babcię by jej nie otwierała. Sprzątnął narzędzia. Schował skrzyknę i mechanizm od pozytywki. Upewnił się że wyrwaną kilka dni temu kartkę miał w kieszeni i gwóźdź. Zabrał plecak i poszedł w stronę miasta żegnając się uprzednie z babunią. Z/T

No i powrócił do Babci. Tym razem nie było jej w domu, a klucze jak zawsze były zostawione za doniczką. Otworzył zamek i poszedł do 'swojego' pokoju, po drodze zabierając dość nowoczesny telefon stacjonarny. Wykręcił dwa numery znalezione w książce telefonicznej, a gdy ktoś odbierał pytał się o 'Noburo', po prostu o 'Noburo'. Jeśli to jakaś rodzina to usłyszy ' już daję...', bądź zaraz podam właściwy numer. Jeśli nie, jest tam gdzie światło nie dochodzi..

Miałeś szczęście już za pierwszym razem(bo Nobu nie chce wymyślać co może się kryć pod drugim numerem). Spytałeś o "Noburo".
- Przy telefonie. - padła chłodna odpowiedź.
(Potem walnę adekwatnego posta u Nobu w domu, bo teraz piszę z biblioteki szkolnej, więc ciężko jest pisać coś dłuższego ^^')

Z każdym sygnałem telefonu Nij'iego zjadał stres. Gdy usłyszał głos w słuchawce przełknął ślinę i rozpoczął mówić :-Witaj Noburo-san, chcieli byśmy zapytać cię czy twoja osoba będzie miała ochotę na udział w turnieju. Mamy kilka obiecujących zawodników, co ty na to?- starał utrzymać się optymizm w głosie, co było strasznie trudne. Denerwował się - bo właściwie jak ma wyciągnąć informację po przez taką rozmowę?

- Zabawne. - padł natychmiastowy komentarz. Jednak ton wcale nie wskazywał na to, aby rozmówca uważał to za zabawne - Pierwszy raz ktoś dzwoni, by zaprosić mnie do udziału w turnieju. Zazwyczaj to ja się musiałem zgłaszać. Mógłbym poznać więcej szczegółów?
Mówił zupełnie spokojnie, w ostatnim pytaniu pobrzmiewało zainteresowanie.

K*rwa..przecież nie znam się na szachach... powiedział sobie w myślach wystraszony, jednak szybko ogarnął swoje lęki i zaczął mówić dalej: -Turniej na pewno nie jest taki jak zawsze. Osoby są wybierane przez organizatorów...to sami najlepsi gracze.- powiedział jak by delikatnie się przechwalając -Jeśli chciał byś Noburo-san, mógł bym przesłać ci formularz, bądź przynieść osobiście...wszystko zależy od ciebie. No i taak, krótkie pytanie. Wciąż zastanawiamy się nad figurkami, więc robimy tak jak by ankietę...porcelanowe, szklane czy tradycyjne drewniane?- w myślach nasuwało m usię tylko jedno pytanie..." Na chuj rozmawiam tak dziwnie? NIe mogę po prostu spytać go i powiedzieć że jestem jego fanem, cz y coś?" na właśnie, czy coś...tylko czym by mogło być te coś?

Zapadła krótka chwila milczenia, jakby rozmówca trawił pytanie. W końcu odpowiedział:
- Nie robi mi to różnicy. Mogą być nawet papierowe, jeśli będzie się dało nimi grać. Jednak miło, że pytasz.
Jego ton w ogóle się nie zmienił, widać nie znalazł w tym nic dziwnego.
- A mógłbym wiedzieć z kim rozmawiam? I skąd macie mój numer?

-Jestem sekretarzem jednego z organizatorów. Jako iż ma chore dziąsła , twarz mu napuchła, ledwo co mówi, to ja pracuję za niego...wiesz jak jest, z czegoś trzeba opłacić studia...Numer dostałem od Prezesa, nie wiem skąd on go miał, z tego co wiem brałeś już udział w naszych turniejach, może było wymagane podanie?- będzie musiał jeszcze sporządzić tą ankietę, jeśli będzie musiał jąwysłać. Tak to będzie dało się jakoś to ogarnąć.

- Ah, to ci panowie. Ten turniej sprzed dwóch lat. - wydawał się w pełni uspokojony. Tzn. spokojny, bo uspokoić to on się raczej nie miał po czym... - Faktycznie, prosiliście wtedy o numer telefonu, dzwoniłem nawet później, by potwierdzić uczestnictwo. Ten formularz zostanie do mnie wysłany, czy sam mam się zgłosić...?
Chwilę odczekał.
- Chyba, że wystarczy, że podam odpowiednie informacje teraz, przez telefon, a pan to sobie uzupełni. Wtedy żaden z nas nie będzie się musiał męczyć.

-No tak chyba będzie najwygodniej...Imię i nazwisko, wiek mam, potrzebne będzie zajęcie. Doświadczenie w szachach, w sensie ilość turniei i treningi, oraz zainteresowania i hobby..Nowy system nagród wymaga durnych informacji, ale myślę że warto zabrać udział.- jest blisko, nawet bardzo blisko. A co jeśli ten Noburo wcale nie jest związany z Kirą..?

- Faktycznie durnych danych wymagacie. - stwierdzenie faktu. Nie pobrzmiewało tu niezadowolenie czy coś podobnego. Równie dobrze mógłby powiedzieć "Niebo jest niebieskie".
- Poza dwoma czy trzema turniejami szkolnymi, jeszcze w liceum, to mam na koncie tylko ten turniej sprzed dwóch lat. W zainteresowaniach i hobby niech pan wpisze "gry".
Odczekał chwilę, najwyraźniej dając ci czas na zapisanie informacji.
- A skoro już o nagrodach mówimy... Co można wygrać?

-Mamy oryginalny system przyznawania nagród, więc do tej pory nie wiadomo. No nic, to dziękuję bardzo Noburo-san. Niech pan będzie pewny że zadzwonimy do Pana.- poczekał na pożegnanie i jak naszybciej kliknął czerwoną słuchawkę. Za dużo z niego nie wyciągnął. Jednak jeśli lubi gry, to może zagra w grę z drugim kirą i go złapie..?

- Do usłyszenia. - powiedział tylko. Rozłączyłeś się.
Po niecałej minucie telefon zadzwonił. Numer, na który przed chwilą dzwoniłeś.

Niji już powoli zawijał się, gdy usłyszał telefon. Podniósł słuchawkę po czym nacisnął zielony przycisk. Nie ważne kto to, dom babci - może się powygłupiać : -Tutaj Sekretarz stowarzyszenia szachowego w Tokio, w czym mogę służyć?

- Nie uzyskałem jeszcze odpowiedzi na pytanie kim jesteś i skąd masz mój numer. Toteż postanowiłem zadzwonić i się dopytać. - jego ton był teraz chłodniejszy niż wcześniej.

-Ahh,taak? Jeśli nie powiedziałem to bardzo przepraszam..Nazywam się Tochi Teishoku. Numer dostałem od Prezesa, to chyba już mówiłem.- powiedział normalnie, patrząc na zegarek wiszący na ścianie.

- Ach tak? A mógłbym prosić o jakiś kontakt z prezesem? Chciałbym wiedzieć skąd miał numer, którego mu nie podałem. Najbardziej preferowałbym numer telefonu, zadzwoniłbym od razu.

-Chyba tłumaczyłem dlaczego Prezes nie może rozmawiać, prawda? Tak to nie dzwonił bym do Pana. . .- Źle, źle, źle...chyba nici z tego.. I nagle po prostu opuścił słuchawkę. Sposób oryginalny. Zaczął wydawać z siebie dźwięk jak by duszenia , udaje ofiarę kiry? Potem spróbował przyłożyć twarz do słuchawki i słuchać.

- Halo? Coś się stało? Zakrztusił się pan, czy coś? - musiał się nie nabrać, gdyż jego głos brzmiał dokładnie tak, jak cały czas. Tylko skąd mógł wiedzieć, że ci nic nie jest?
Może sam jest Kirą i doskonale wie, kiedy ktoś ginie, a kiedy nie?*
- Jest pan tam?

*-Ale rym!

Rozłącz się k*rwa... powiedział sobie w myślach, zastygając w bezruchu. Noburo, Noburo - ty niczym się nie przejmujesz? Jestem ku*rwa głodny, nie uśmiecha mi się siedzenia na podłodze i czekanie aż się rozłączysz, no kurde... ahh te ciche jęki w głowie.

Nastała chwila ciszy, choć sygnał się nie pojawił, więc się nie rozłączył.
Widać postanowił uczcić twą pamięć minutą ciszy.
Choć darował sobie chyba w mniej więcej pięćdziesiątej sekundzie:
- Dobra. - ton się nie zmienił - Wiem, że tam jesteś. Zamierzasz odpowiedzieć?

W końcu Niji zrezygnował, wziął telefon do ręki i przystawił go do ucha.-No dobra, dobra...Nie ma żadnego turnieju..- powiedział zrezygnowanym tonem, jak by po przez mruczenie.[color=red]-Nie ma żadnego Turnieju, ani nic... Chciałem o coś zapytać! Wiesz kim jest Kira, prawdaa?[/i]

Przez dłuższą chwilę milczał.
- Osiedle w centrum miasta, ulica Sakury 3. Przyjdź na herbatę. Sam. Najlepiej jak najszybciej. Porozmawiamy przy herbacie.
Rozłączył się.

-Dziwne..- mruknął gdy ten się rozłączył. Było dość blisko, dwie ulice dalej, zbieg okoliczności? Wziął skrawek, taki by nie dało rady na nim nic zapisać i schował do portfela. Resztę zostawił na wszelki wypadek. Ubrał się i ruszył w stronę domu Noburo.
Z/T

Wreszcie dotarł do miejsca docelowego.Wdarł się na jeden daszek, a potem zbił okno i wszedł do środka. Przebiegł jak najszybciej przez korytarzu, lądując na ziemi. Z jednym okiem naprawdę było trudniej. Wstał podpierając się o ścianę i otworzył drzwi jednego z pokoi. Popatrzył po półkach. Szkatułka nadal tam stała. Postawił ją na biurku, po czym ostrożnie wsunął gwóźdź. Otworzył ostrożnie wieko i wyciągnął notes.-Tak!- krzyknął i pocałował czarną okładkę. Pokierował się do kuchni i rozpalił palnik w kuchence, po czym kartkę z kieszeni ułożył na blacie kuchennym. Znalazł jakiś długopis i zaczął pisać.
Hana Ayasumi - Śmierć po przez podpalenie. Gdy będzie w ogniu, rzuci się na swoich oprawców.
Podłożył kartkę pod palnik i popatrzył jak się spala. Gdy ta stała się już tylko czarnymi resztkami , zgasił palnik i uderzył kilka razy w nią, tak by czarne skrawki poleciały po kuchni.
-Plan mój i Noburo padł... Jeszcze nie odbierał. Ja j*bę.- wyszedł z domu przez to samo okno co wszedł, po czym pobiegł gdzieś z czarno okładkowym zeszytem pod bluzką.
zt