Recepcja

Zaraz za szklanymi drzwiami, oczom przybyszów ukazuje się recepcja w kształcie półokręgu. Za bukową ladą, przemiła pani recepcjonistka, z zawsze śnieżnobiałym uśmiechem, wita przybyłych gości proponując im nocleg w tym przeuroczym hoteliku. Mosiężna szafka, w której znajduje się mnóstwo kluczy do pokoi, wisiała za kobietą...

(Temat otworzony za zgodą Admina Lily, zrzekam się praw autorskich )


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~


Aleks powoli wkroczył do recepcji, z nadzieją, że znajdzie tu nocleg na parę dni. Nie chciał zatrzymywać się w domu matki Władka, gdyż nie mieszkali oni w wielkim domu, a już mieli gościa w postaci rodzicielki Aleksa...
Gdy dotarł w końcu do przeuroczej damy za ladą, od razu zaczął rozmowę....
- Dzień dobry, chciałbym wynająć pokój jedno osobowy na tydzień. Ile by to kosztowało? - Spytał bez uśmiechu panią recepcjonistkę.

Żwawym krokiem wszedł do recepcji, zaraz za Yokai, którą przepuścił pierwszą. Był pewien, że przez jakiś czas nikt nie będzie ich dręczyć. Spojrzał na swoją towarzyszkę - Chcesz mieć osobny pokój? Nie chciałbym Cię krępować, gdybyśmy spali w jednym pokoju. - Oparł się łokciami o ladę i czekał, aż obecny klient hotelu skończy rozmowę.

Dziewczyna weszła do hotelu idąc korytarzem w kierunku recepcji. Nie spojrzała się w czasie drogi ani razu na Hidetoshi'ego. Dużo myślała nad tym co dalej z nimi będzie, co dalej z nią będzie. Bala się konsekwencji, a zwłaszcza ze strony policji, jednak przestała się tym zadręczać po pytaniu chłopaka. - Nie, w porządku. Lepiej będzie, jeśli zostanę z Tobą, wtedy wiem, ze nic mi nie grozi. - odparła czekając na dalsze poczynania chłopaka, a ona sama oparła ręce o blat recepcji.

Skinął głową do Yokai, na znak, że rozumie. Zza lady wyłonił się recepcjonista o równie białym usmiechu, co jego koleżanka.
1 pokój, dwuosobowy z dwoma łóżkami. Mają państwo takie nie? - zapytał Hidetoshi.
Ależ oczywiście proszę pana. Muszę mieć pana nazwisko i imię.Wolne są pokoje 17, 20 i od 44 do 51.
Oregała Herbert. 17 numer. - skłamał Hidetoshi
Oto klucz. - wyciągnął go jakby z rękawa.
Zabrał klucz i ruszył do windy. Nacisnął przycisk i czekał - Jak Ci się podoba Twój nowy dom?

Słuchała jak dogaduje się z recepcjonista. Ona nigdy jeszcze nie spala w hotelu, a zwłaszcza z takich okolicznościach, w których musieli się ukrywać. Czekała na przebieg sytuacji do której dojdzie wtedy , gdy recepcjonista wręczy kluczyk Hidetoshi'emu. Nie zareagowała na jego kłamstwo o nazwisku, bo dobrze wiedziała dlaczego to zrobił. Poszła za chłopakiem do windy, która prowadziła do ich pokoju hotelowego. Ciekawe ile maja zamiar tutaj siedzieć? I ciekawiła ja także sytuacja w jakiej się znaleźli, ale przede wszystkim myślała co dzieje się w tej chwili z Kyuzo. Odtrąciła te myśli kręcąc delikatnie głową myśląc iż wylecą tak po prostu, ale wciąż w niej siedziały. Spojrzała się potem na chłopaka, który zadał jest pytanie, którego z pewnością by się spodziewała. - Jak na razie jest w porządku, ale tęsknie za swoim domem. A Ty? - odpowiedziała równie dobrze pytając o jego stan.

Nie mógł powiedzieć, że nie tęskni. - No, wszędzie dobrze, ale w domu najlepiej, nie?
Winda nadjechała. Weszli a Hidetoshi nacisnął guzik z numerem 2. Drzwi zamknęły się i zaczęli jechać w górę. W głośników zaczęła lecieć relaksująca muzyka muzyka. Wyszli z windy, a Hidetoshi zaczął szukać pokoju z numerem 17.
15, 16 i 17. To tutaj. - myślał sobie. Otworzył drzwi przed Yokai by wpuścić ją pierwszą.

zt x2

Kyuzo przybył do swojego celu. Od razu grzecznie (pogrubiając głos, aby go nie poznał) powiedział:
Przepraszam, w pokoju numer pięć znalazłem ten przedmiot (tutaj pokazał naszyjnik), wie pan może kto mieszkał wcześniej w tym pokoju?
Recepcjonista myślał dość długo, aż wreszcie powiedział:
Nie pamiętam kto nie dawno mieszkał w tym pokoju, ale kiedyś mieszkali tam dwaj mężczyźni. - recepcjonista znowu zaczął wytężać swój umysł, aby przypomnieć sobie twarze.
Bingo! Pamiętam tą twarz. Mieszka tu, w hotelu. Może to jego...
Mógłby pan go zawolać?
Recepcjonista rzucił tylko krótkie - jasne! I pognał do pokoju numer 17.

- Niestety, - stwierdził z typowym uśmiechem recepcjonista, gdy już wrócił - człowiek ten twierdzi, że niczego nie zgubił. Ale jeśli bardzo pan nalega, to może pan pójść do jego pokoju, by porozmawiać z nim o tym osobiście. Pokój 17.

Wyszedł z windy i podszedł do recepcjonistki, uśmiechając się serdecznie.
-Z śniadania nici, obowiązki wzywają.- powiedział z uśmiechem, wyciągając kartę kredytową, oraz kryjąc swój notes w kieszeni bluzy wraz z długopisem. Dał kartę kobiecie, po czym poczekał na magiczne " Pin i zielony proszę.". W tym czasie zdążył wpatrzyć się w jej plakietkę. -Um, gomen, ma pani ładne ciało.- powiedział z niewinnym uśmiechem, gdy tylko zabrał kartę. -Może jak wpadnę tutaj następnym razem, to zawita pani w moim pokoju?-rzekł, po czym zaśmiał się głośno i odwrócił. -Do widzenia!- krzyknął przez ramie, co właściwie nie było odpowiednie do sytuacji. Wyszedł przez szklane drzwi, po czym skierował się na przystanek autobusowy. Przepisał w wcześniej zostawioną lukę imię i nazwisko recepcjonistki. Gdy zobaczy ogień , po prostu wsiądzie do pierwszego lepszego autobusu, jeśli nie, przejdzie się na nogach...
[po pożarze- bądź nie pożarze, moja postać zrobi z/t]

A więc poszedłeś z buta w ciemną noc, gdyż nie ujrzałeś żadnego ognia. Twój dzielny shinigami zanotował coś w swej ciemnoczerwonej księdze i poszedł(tak, poszedł. Wyobraź sobie, że nie leciał za tobą, tylko normalnie jak człowiek szedł obok ciebie po ziemi) z tobą. Zachichotał.
- Rozumiesz, że zasady, które masz na okładce notesu, to ledwie wstęp? Mogę się założyć, że nawet ja nie znam wszystkich. - zachichotał ponownie.
A więc, razem z tobą: z/t

Ren powoli podszedł do recepcji rozglądając się dookoła. Przy ladzie zastał piękną młodą kobietę.
- Witam. Ile kosztuje nocleg dla jednej osoby? Powiedzmy na tydzień - dodał z uśmiechem Ren.

Podeszła do recepcji, położyła torebkę na blat i zerknęła w stronę osoby przyjmującej zlecenia.
- Chciałabym pokój, na teraz. Najlepiej jedynkę, jednak jeśli nie ma pojedyńczych, gotowa jestem zapłacić za dwójkę.
Zagryzła nieco dolną wargę, gdy przez moment zastanawiała się nad tym, co by tu jeszcze powiedzieć. Wyjęła swój dowód osobisty, lecz trzymała go nadal w smukłych palcach.
- A na ile dni, to jeszcze dokładnie nie wiem. Sądzę, że to nie powinno sprawiać problemu z płatnościami, czyż nie?
Prawa brew uniosła się nieco ku górze, dodając tej młodej kobiecie nieco uroku. Trzymany w klatce Kobu zaskomlał cicho, zapewne domagając się jakiegoś smakołyka.
- Już, już kochanie. Zaraz będę mogła Cię wypuścić - wyszeptała do swego psa, pochylając na krótko swoją głowę w dół. Jednak nie trwało to długo i po chwili recepcjonista był znowu lustrowany uważnym spojrzeniem Masae.

Recepcjonista podał kobiecie klucz, wcześniej zapisując sobie dokładnie dane kobiety która wynajmowała pokój.
Spojrzał nieco sceptycznie na psa w nosidle, ale nie skomentował nic.
- Śniadania są codziennie już możliwe do zakupienia od godziny szóstej rano do południa. W razie jakichkolwiek pytań, proszę dzwonić na recepcję. Numer jest podany przy aparacie telefonicznym. Życzę miłego pobytu.
Wręczył jej klucz z numerem 4. Kobieta chwyciła klucz, torebkę oraz psa i wskazując podbródkiem w stronę boya hotelowego, ruszyła do swego pokoju.

z/t

Kyuzo wraz ze swoim towarzyszem wszedł do hotelu. Jakoś udało im się niepostrzeżenie przebyć tą drogę. Podszedł do recepcji i rzucił w stronę recepcjonisty ostatnie parę banknotów, które miał...
Czy nie widział pan może pewnej kobiety... *tutaj podał rysopis Yokai*
Nie przypominam sobie... Chociaż, chyba ją widziałem! Weszła tu z pewnym młodym chłopakiem. Chyba mieszka w pokoju numer siedem...
Wielkie dzięki... Odwdzięczę się... kiedyś.
Dał tylko znać Hidetoshiemu i ruszył do pokoju numer siedem... a więc ona dalej żyje, ma się dobrze?...

z/t