Kawiarenka

Skąd je ma, to raczej proste sam to pisał. Westchnął i upił kolejny łyk herbaty. Wiedział że te notatki są mało wiarygodne, ale mieli tylko to.
-Sam to pisałem cztery lata temu, przy każdym wpisie masz daty i dodatkowo jest tam podana godzina. Większość tych notatek można uznać za durny żart, dlatego nic nie wspominałem o tym u komendanta. Potrzebujemy dowodów na to wszystko, musimy zdobyć taki notes.

Pokręciła głową. Brwi były nadal zmarszczone, gdy przeglądała po raz setny już kolejne stronice.
- Żeby zdobyć notes trzeba znaleźć Kire. Wystarczy że go znajdziemy żeby rozwiązać cały problem, nie będzie już potrzeba nam notesu.
Odłożyła w końcu zapiski na stół i upiła nieco ostygłej czekolady. Słodki smak rozniósł się po ustach, ale nie przyniósł spokoju ducha jak w większości przypadków. Była bardzo zaniepokojona.
- Można zrobić coś, co skisi mordercę. Trzeba zyskać jego zaufanie i to jak najszybciej.

Pokręcił głową sięgając po zapiski, sam je przejrzał. To, że znajdą Kirę nie oznacza, że nie pojawi się kolejny.
-Otóż jeśli złapiemy Kirę nie znaczy to, że nie pojawi się następny.
Odłożył notes na stolik. Zdobyć zaufanie mordercy może by i wyszło.

- W takim razie nie ma żadnego wyjścia z tej sytuacji. Zginie pierwszy Kira, pojawi się następny i tak w kółko. Nie zapominaj, że każdy ma swój własny sposób myślenia i procedura nie będzie wyglądała tak samo.
Popukała palcem w brzeg filiżanki, wydając z niej głuchy odgłos. Och, jaka poważna wydawała się pani pisarka w takich momentach! Ale co poradzić, musiała pomyśleć i znaleźć jakieś sensowne rozwiązanie.
- Co z resztą grupy? Wypadałoby się spotkać.

-Taa, ale cóż mamy złapać Kirę więc trzeba zabrać się do roboty.
Spotkać się z pozostałymi to dobry pomysł co Tadashi chciał zrobić dawno, ale nikt nie miał czasu. Upił ostatni łyk herbaty i odstawił filiżankę na stolik.
-Mogę zadzwonić do Noburo i Ishigamiego.

- No to dzwoń, dzwoń. Zrobimy burzę mózgów. Może akurat ktoś wpadnie na konkretną poszlakę.
I tylko tyle miała do powiedzenia. Oczywiście to wszystko wina filmu jaki czekał na właścicielkę postaci, ale tą informacje się pominie. Wyjęła z torebki własny zeszyt i powoli , ostrożnie zaczęła coś wypisywać idealnie wyuczoną kaligrafią. Praktyka.

-Już dzwonię.
Wyjął telefon i zaczął szukać numeru do Noburo, po krótkiej chwili odnalazł numer, wybrał owy numer i przyłożył telefon do ucha.

***************************
Po rozmowie z Noburo schował telefon do kieszeni, wołając jednocześnie kelnerkę. Zamówił kolejną herbatę i spojrzał na Taihen.
-Noburo i Ishigami powinni przyjść niedługo.

Motocykl Ishiego podjechał pod kawiarnię. Sam Kamuro wyłączył silnik, i wyciągnął kluczyk ze stacyjki, schodząc ze swojego środka transportu, i zdjął kask.

Rozmowa toczyła się na różne tematy, przerwał ją jednak dźwięk telefonu chłopaka.
- Wybacz muszę iść, praca wzywa. Do zobaczenia. - powiedział po odebraniu telefonu.
- Do zobaczenia - odparła, a chłopak wybiegł z kawiarni.
Sięgnęłam ponownie po gazetę i zaczęłam ją przeglądać, nic jednak z tego nie wynikło, jako że ponownie się zamyśliła. Zapłaciła i wyszła.

z/t -> park

Zszedł z pojazdu, zdejmując kask. Nie lubił nosić kasków. To tak pomijając fakt, że właściwie niczego nie lubi nosić na głowie. Z wyjątkiem włosów, oczywiście. Wręczył kask Kamuro.
- Od kiedy właściwie jeździsz na motorze? W więzieniu prawo jazdy zdawałeś? - wśród całego tego zamieszania sprzed czterech lat nie miał okazji zobaczyć Ishigamiego na motorze.

- Już zapomniałeś? Prawko zdałem za czasów L.
Odparł bez większych emocji, chowając kask Noburo do bagażnika.

Zmarszczył brwi. Zdał? Widać kolejna rzecz, która wypadła z pamięci. Akurat nieistotna.
- No dobra, wchodzimy, reszta pewnie już czeka. - powiedział otwierając drzwi do kawiarni i wkraczając do środka. Rozejrzał się, wyszukując wzrokiem Tadashiego.

Nie minęły dwie minuty jak Tadashi otrzymał kolejną herbatę. Kilka kolejnych minut później w kawiarni zjawił się Noburo, mężczyzna spojrzał na niego.
-Noburo tutaj.

Wkrótce po Noburo do kawiarni wkroczył Ishigami z kaskiem pod ręką. Machnął ręką w powitaniu.
- Konnichiwaa!
Poprawił zaraz okulary które nieco przekrzywiły mu się w trakcie jazdy, po czym dosiadł się do dwójki już siedzącej. Zerknął na Taihen.
- O... Więc jednak miałem rację. Cztery lata temu to ty odpowiadałaś za napis w szkole odnośnie szachistów?
Rzekł jakby od niechcenia. Logicznym było, że do śledztwa nie brana by była pierwsza zauważona osoba. A jeżeli była tu z Tadashim, to prawie na pewno miała coś wspólnego z Kirą cztery lata temu.

Podszedł do stołu przy którym siedzieli, cicho się przywitał i zajął ostatnie wolne krzesło.
Ishigami siadając napomknął o napisie. Napis, napis o szachistach... Noburo coś się kojarzyło... Ahh, tak.
- Fakt, cztery lata temu Taihen dobitnie dała znać, że ma jakiś interes do szachistów.

Chcąc nie chcąc speszyła się, ale przedstawienie musi trwać! Konsternacja trwała jedynie chwilę, może dwie, nim uśmiechnęła się, szczerze rozbawiona.
- Oczywiście. Kółko teatralne miało wiele za złe szachistom, straciliśmy najlepszego członka.
W sumie było w tym trochę prawdy, więc nawet się nie zarumieniła, choć fakt, w oczach można było wyczytać resztki wstydu za tak dziecinne zachowanie.
- Ale mieliśmy mówić o Kirze, a nie o starych szkolnych czasach.

- Taihen. A więc nazwisko też podałaś mi fałszywe. Ale cóż, trudno się dziwić, w końcu byłem podejrzany o bycie Kirą.
Zamówił kawę cappuccino, poprawiając okulary. Następnie przeniósł wzrok z powrotem na zebranych.
- Co możecie mi powiedzieć ciekawego na temat sprawy? Jak wiecie, musiałem zaklimatyzować się z powrotem w świecie poza kratkami, a nie jest to łatwe.

Spojrzał na Ishigamiego po czym sięgnął po notesik z notatkami, chwilę zastanawiał się czy dać mu notesik. W końcu dał mu go, bo niby dlaczego on jeden ma tych jego bazgrołów nie przeczytać?
-Co do sprawy to wiemy tyle co nic, mamy tylko moje notatki, które robiłem cztery lata temu. Przeczytaj.

Occ:
Znajdziesz w notesiku informacje o podejrzanych ( Noburo, Ishigami,Matsumoto, Misa i pozornie martwa Ayumi), wszystkie wiadomości na tematposunięć Kiry, informacje o Notesie Śmierci i to jakie były w nimzasady, że notesy rozdawane były przez shinigamich. Dodatkowo szkicnotatnika

- Zanim jednak to zrobisz. - wtrącił nim Ishigami był w stanie choćby rzucić okiem na notatki(pomijam okładkę notesiku w którym Tadashi wszystko zapisał) - Chciałbym spytać: Jak zabijałeś?
Musiał zadać mu to pytanie. Spodziewał się kilku możliwych odpowiedzi i - niestety - żadna nie zakładała tego, że Ishigami powie prawdę.

Spodziewał się tego pytania. I dobrze wiedział, że Noburo nie oczekuje szczerości... Szczerości, z którą po chwili odezwał się Kamuro.
- Nie mam pojęcia. Nie pamiętam. Gdy tylko próbuję to sobie przypomnieć, widzę w pamięci białą plamę. Prawdę mówiąc, nie pamiętam nawet że w ogóle zabijałem. Po prostu mieliście na mnie tak miażdżące dowody, że musiałem założyć że faktycznie jestem Kirą. Poza tym, psychologia Kiry pasowała do mojej. To trochę tak, jakby ktoś wyciął mi fragment mózgu w którym zawarte miałem informacje na ten temat.
Spojrzał na Noburo. W jego głosie nie dało się wyczuć najdelikatniejszej nutki fałszu. Nie kłamał - bo dlaczego miałby kłamać? Teraz zależało mu na schwytaniu aktualnego Kiry.
Nie byli jego wrogami.

- Jakby ktoś wyciął ci fragment wspomnień... - powtórzył w zamyśleniu. Zamknął oczy. Mogło się zdawać, że Noburo nie dowierza w tę wypowiedź. W rzeczywistości jednak było wręcz odwrotnie. Czuć było, że Ishigami mówi prawdę. Zresztą ukrywanie tego nic by mu nie dało, prawda? No dobra, COŚ by mu może dało, ale to już jest grząskie bagno teorii spiskowych. Tu chodziło o FAKTY. A FAKTEM było to, że Ishigami mówił prawdę. FAKTEM było też to, że mimo, że nie pamięta, że był Kirą, niewątpliwie nim był. Wszystko na to wskazywało i także był FAKT.
Na koniec: niestety to, że Noburo czuł właściwie to samo to także był FAKT. Niestety to, że na wszystko patrzą od prawidłowej strony już nie jest FAKTEM.
FAKTEM jest to, że Tadashi robił te notatki własnoręcznie, w czasie poszukiwań Kiry cztery lata temu. FAKTEM jest to, że jest święcie przekonany w prawdziwość tych zapisków. FAKTEM jest to, że taki notes śmierci to genialne wyjaśnienie wszystkiego.
Ale istnienie tego notesu nie jest FAKTEM, choć nie jest nim także jego nie istnienie. Choć Noburo i tak uznawał, że to raczej niemożliwe.
Otworzył oczy, najwyraźniej skończył rozmyślać.
- Obejrzyj te notatki i powiedz co o nich myślisz. - nie dał po sobie poznać, czy ostatecznie dał się przekonać w prawdziwość słów Kamuro, czy też nie.

Uniósł powoli notatki... Po paru minutach przeglądania ich, na jego ustach wykwitł uśmieszek... I nie powstrzymał się. Parsknął śmiechem.
- Tadashi, ty się chyba za dużo fantastyki naoglądaleś!
Po chwili jednak przestał się śmiać.
To wszystko MIAŁO SENS.
Gdyby tymi notatkami wypełnić plamy w pamięci Kamuro, wszystko miałoby sens.
Poprawił okulary, zagłębiając się w tekst.
Robią sobie ze mnie jaja...? Nie... Noburo nigdy nie był typem żartownisia. Wszędzie przewijają się te same imiona - wszystkie należą do sprawy Kiry. A może Tadashi po prostu sporządził te notatki niedawno, i pokazał mi żeby sprawdzić czy się nabiorę na to?
Ale co by na tym zyskał...? Jestem jego sojusznikiem.
Chociaż, gdy się nad tym zastanowić, on może w to nie wierzyć. W sumie - nie dziwię mu się. Gdyby sprawa z notatnikami była prawdziwa, a ten sukinsyn który kala moje dobre imię posiadał jeden, na pewno chciałbym mu go odebrać.
Ale nie... Moje czasy jako Kiry już się skończyły. Gdybym zaczął znów zabijać, od razu by mnie schwytali. Za dużo na mnie mają.
Jeszcze to pytanie Noburo... Czyżby on wierzył w to co tu jest napisane...? Jeśli tak, to swoją odpowiedzią mógłbym potwierdzić jego tok myślenia.
CHOLERA! Za dużo pytań, za mało odpowiedzi.
- Nie wiem czy robicie sobie ze mnie żarty, czy Tadashi oszalał, czy po prostu to wszystko jest na poważnie. Muszę niestety założyć ostatnią opcję, mimo iż chętnie wybrałbym inną. Teraz powinienem powiedzieć coś na wzór "I jak niby mamy schwytać kogoś, kto zabija pisząc w zeszycie?", ale jeżeli to co jest tu napisane to prawda, jestem żywym przykładem na to że to jest możliwe.
Poprawił znów okulary.
- Nie przyjmowałbym tego wszystkiego za pewnik. Zwłaszcza, że muszę zakładać że notatki są autentyczne. Bo jeśli są, dlaczego nic o tym nie pamiętam? Chyba że...
Tu się zastanowił głęboko... Na jego twarzy pojawiła się niepewność. Może przestrach?
- Chyba, że ja wcale nie byłem Kirą cztery lata temu. Istnieje też możliwość że wsadziliście nie tego co trzeba, a po tym jak przedstawiliście mi dowody musiałem uznać waszą rację. Istnieje możliwość że ten, kto aktualnie zabija jest tym samym Kirą co wtedy, a po prostu mnie wtedy wrobił. Jeśli ma moc zabijania na odległość, kto wie co jeszcze potrafi?

Chłopak siedział ciągle i słuchał co wszyscy mówią na temat tego Kiry, kończąc herbatę powoli wstał.
- mam już wszystko to co chciałem.
Powiedział po czym wolnym krokiem ruszył w stronę wyjścia, nie zatrzymując się Dodał.
- Widać tak groźny przestępca jak ten Kira i podobni nie mogą żyć długo, skrócając im życie świat będzie lepszy.
Przy czym staną przy jednym pustym stoliku, i jednym szybkim ruchem którego nie dało się dostrzec przeciął stolik w pół a w ręku miał jedynie sztylet, chowając go odwrócił lekko głowę i kątem oka spojrzał na wszystkich.
- Nie ma wybaczenia dla tych którzy tworzą zło.
Powiedziawszy to wyszedł .



z/t

Zastanawiał się. Głęboko. Coś było zdecydowanie nie tak. Oczywiście, Kira zabijał, jak z nieba spadają notesy śmierci, ginęło mnóstwo ludzi, ale nie o to w danej chwili chodziło. Coś było nie w porządku z tym, co mówił Ishigami.
*To fakt, gdyby taki notes istniał to złapanie Kiry jest niemożliwe. W każdym razie niemożliwe tak długo, jak nie zdobędzie się notesu i skutecznie się go nie zniszczy. Ale takie zdarzenie NIE miało miejsca. W każdym razie nie przy mnie...*
Nie, to nie ta kwestia. Co innego było nie w porządku. To znaczy: jasne, tak kwestia stanowiła pewien problem, ale nie teraz dane jest to roztrząsać. Szczególnie, że coś takiego jak spalenie notesu Tadashi by zapisał. Ale nie o tym teraz mowa, tak?
- Ishigami. - odezwał się po chwili nerwowej ciszy - Wszelkie dowody wskazały na ciebie. Nie można nawet założyć, że zostałeś wpisany do takiego notesu, zakładając, że istnieje, gdyż wciąż żyjesz. Oczywiście to, że ja żyję, popierałoby raczej twoją teorię. Ale nie o to chodzi. O ile dobrze pamiętam, większość, jeśli nie wszystkie, dowody przeciwko tobie zostały dostarczone przeze mnie. Pewnie, gdyby chodziło tu tylko o mnie, to mógłbym się pomylić, jasne. Jednak była rzecz, której nie mogłem zignorować ot tak. Mianowicie...
W tym momencie do nich podeszła kelnerka pytając, czego sobie życzą. Noburo zamówił herbatę, po czym kiedy odeszła podjął ponownie:
- Mianowicie ty sam. Kamuro, pamiętam, że mi się przyznałeś. Bynajmniej nie w formie żartu.

Och, co za przypadek, że do kawiarenki właśnie wpadła ekipa telewizyjna Sakura TV! Pan prezenter razem ze swoją seksowną blondyną jako kamerzystką mieli zamiar nakręcić pracę kelnerek, ale coś innego przykuło ich uwagę. Jakiś wariat wymachiwał scyzorykiem rozcinając stoły. Co z tego, że w rzeczywistości to był tylko jeden?
Prezenter poprawił krawat i stanął nieco z boku żeby nie zasłaniać widoku.
- Właśnie znajdujemy się w centrum aktu wandalizmu! Tak, to właśnie tutaj, w kawiarni Mew-mew znajduje się szaleniec, niszczący meble. Może udzieli nam wywiadu?
W ten właśnie sposób zagrodził drogę Saito, podtykając mu kawał gąbki pod nos. Cycata blondyna za to wpychała mu obiektyw kamery w usta.
- Kira? TEN Kira? Och, och! Aż mi mokro! Powiedz nam, co wiesz!

***

W tym samym czasie jedna z kelnerek, która akurat przechodziła obok stołu gdy ten został rozpłatany, prędko popędziła do telefonu by zadzwonić na policję. Bo przecież odszkodowanie!

OOC:
Co z tego wyszło? Saito nie wyszedł, jest molestowany przez prezentera i jego asystentkę. Zaraz wpadnie policja.